مناقشه بر سر عملکرد واتیکان در مورد هولوکاست
آرشیو
چکیده
متن
عملکرد پاپ پیوس دوازدهم (195۸-1876) در رابطه با مهمترین اتفاقی که در زمان حیاتش روی داد؛ یعنی مسئله هولوکاست، همواره یکی از مناقشه برانگیزترین بحث‌های تاریخی میان کاتولیک و افکار عمومی جهان بوده است. ایوجنیو پاسیلی معروف به پاپ پیوس دوازدهم، که متولد 1876 در شهر رم بود در رشته فلسفه و الهیات درس خواند و درسال 1901 واردواتیکان شد. او در سال 1917 با سمت کاردینالی وارد آلمان شد و تا سال 1929 در آنجا زندگی کرد. پس از آن که هیتلر در سال 1933، قدرت را در دست گرفت.پاسیلی که در آن زمان کاردینال بود با نماینده هیتلر ملاقات کرد و با او توافق کرد که آنان در انجام امور مذهبی خود آزاد باشند به شرطی که قانون جدایی دین از سیاست را رعایت کنند. شش سال بعد یعنی در سال 1939 پاسیلی به عنوان پاپ انتخاب شد در حالی که سخت‌گیری علیه یهودیان آغاز شده بود.
در همان دوران کلیسای کاتولیک برای حدود 3000 یهودی اروپایی ویزای ورود به برزیل را صادر کرد به شرط آن که آنها غسل تعمید داده شده و مسیحی شوند. حدود دو سوم از این گروه پس از ورود به برزیل دوباره به آئین یهودی بازگشتند و این حادثه جنجال فراوانی بر پا کرد. در بهار سال 1940، ربی اسحق هرزوق، خاخام اعظم یهودیان فلسطین در نامه ای از پاپ پیوس خواست تا به حمایت از یهودیان اسپانیا که به آلمان باز گردانده می‌شدند بپردازد، اما پاپ با استدلال این که در امور سیاسی دخالت نمی‌کند، سکوت کرد، ربی اسحق چند بار دیگر تقاضای خود را تکرار کرد اما هیچ پاسخی از واتیکان دریافت نکرد. پاپ همچنان در برابر تقاضای سفیر ویژه آمریکا در سال 1941، درباره محکوم کردن قساوت و بی‌رحمی آلمان‌ها موضعی مشابه گرفت که “بیطرفی ما اقتضا می‌کند که سکوت کنیم” .
در آگوست 1942، زمانی که بیش از 200 هزار یهودی اوکراینی کشته شدند، اسقف اعظم اوکراین نامه‌ای به پاپ نوشت و از او خواست که رژیم آلمان را محکوم کند.پاپ در پاسخ به او آیاتی از انجیل را نوشت و او را به صبر برمصائب همراه با شکیبایی و طمانینه دعوت کرد. گروه‌ها و شخصیت‌های بسیاری از پاپ خواستند که خشونت‌نازی‌ها را محکوم کند، اما او همچنان امتناع می‌کرد. تا آن که در دسامبر 1942 یک بیانیه صادر کرد و در آن به طور کلی خشونت و افراطی‌گری را نفی کرد.زمانی که مخالفان دلیل واضحی برای سکوت، از او خواستند. سخنگوی او اعلام کرد که چون نازی‌ها بر علیه کمونیست می‌جنگند، او مایل نیست که آشکارا به مخالفت با آنان برخیزد. پس از بالا گرفتن فشار افکار عمومی پاپ در یک سخنرانی رادیویی به مناسبت کریسمس مسئله خشونت به دلیل نژاد و ملیت را ناخوشایند دانست اما حاضر نشد که به شکل واضح نامی از یهودیان و یا خشونت‌های دولت آلمان ببرد. بی‌تفاوتی پاپ نسبت به آزار یهودیان کاملا آشکار بود .
در سال 1941 پاپ در پاسخ به پرسش مارشال فرانسوی که از او درباره قوانین ضد یهود پرسیده بود ،گفت که نژاد پرستی در کل محکوم است اما ما از قوانین سرپیچی نمی کنیم وآن را مطرود نمی‌شماریم. در هشتم سپتامبر 1943 زمانی که آلمان‌ها ایتالیا را به تصرف خود درآوردند، واتیکان در شرایط جدیدی قرار گرفت. پس از این حادثه سفیر ویژه آمریکا با پاپ دیدار کرد و به او گوشزد نمود که این سکوت می‌تواند به جایگاه معنوی او خدشه وارد کند.
پاپ می‌دانست که به زودی یهودیان از ایتالیا اخراج خواهند شد او مخفیانه از مسئولان صومعه‌ها و دیرها خواست که یهودیان ایتالیایی را در خود پنهان کنند. در همین رابطه 477 یهودی در واتیکان و 4238 یهودی در صومعه‌ها و دیرها پنهان شدند. اگر چه علیرغم این رفتار در 16 اکتبر همان سال، 1007 یهودی ایتالیایی که اکثریت آنها زن و کودک بودند در رم دستگیر و به آشویتس فرستاده شدند.
پاپ پس از این اتفاق با حجم بسیار زیاد از درخواست برای کمک مواجه شد و سران کشورهای بزرگ، مرتب از او کمک خواستند. در نتیجه پاپ از دولت‌های آمریکای لاتین خواست که چند هزار ویزای فوری برای مهاجرت یهودیان اروپا صادرکنند. همچنین آنها 6 هزار کودک یهودی را به فلسطین اعزام کردند. اگر چه پاپ در نامه‌ای که برای اعزام این گروه فرستاده بود یادآوری کرد که رفتار او هرگز به معنای پذیرفتن اندیشه صهیونیسم نیست و بدین ترتیب او در آخرین سال‌های حکومت نازی‌ها به حمایت از یهودیان پرداخت. اما رفتار او در طول سال‌های 1933تا 1944همواره یکی از بحث‌برانگیزترین نقاط در تاریخ واتیکان بوده است.
در سال 1999 یک گروه شش نفره متشکل از سه کارشناس یهودی و سه کارشناس کاتولیک، پس از مذاکرات فراوان، وارد آرشیو محرمانه واتیکان شدند و اسناد واقعه و در سال 2000برخی از آنها را منتشر کردند. این اسناد جنجالی باعث شد تا پاپ وقت رسما از یهودیان جهان عذرخواهی کند. اگر چه مسیحیان کاتولیک و به ویژه اهالی واتیکان از آنجا که به عصمت پاپ اعتقاد دارند و نمی‌توانند قصور یا اشتباه او را در امری بپذیرند، معتقدند که اسناد حکایت از حمایت مخفیانه پاپ پیوس دوازدهم از یهودیان دارد و او در آن دوره نمی‌توانسته بیش از این آشکارا از یهود حمایت کند
در همان دوران کلیسای کاتولیک برای حدود 3000 یهودی اروپایی ویزای ورود به برزیل را صادر کرد به شرط آن که آنها غسل تعمید داده شده و مسیحی شوند. حدود دو سوم از این گروه پس از ورود به برزیل دوباره به آئین یهودی بازگشتند و این حادثه جنجال فراوانی بر پا کرد. در بهار سال 1940، ربی اسحق هرزوق، خاخام اعظم یهودیان فلسطین در نامه ای از پاپ پیوس خواست تا به حمایت از یهودیان اسپانیا که به آلمان باز گردانده می‌شدند بپردازد، اما پاپ با استدلال این که در امور سیاسی دخالت نمی‌کند، سکوت کرد، ربی اسحق چند بار دیگر تقاضای خود را تکرار کرد اما هیچ پاسخی از واتیکان دریافت نکرد. پاپ همچنان در برابر تقاضای سفیر ویژه آمریکا در سال 1941، درباره محکوم کردن قساوت و بی‌رحمی آلمان‌ها موضعی مشابه گرفت که “بیطرفی ما اقتضا می‌کند که سکوت کنیم” .
در آگوست 1942، زمانی که بیش از 200 هزار یهودی اوکراینی کشته شدند، اسقف اعظم اوکراین نامه‌ای به پاپ نوشت و از او خواست که رژیم آلمان را محکوم کند.پاپ در پاسخ به او آیاتی از انجیل را نوشت و او را به صبر برمصائب همراه با شکیبایی و طمانینه دعوت کرد. گروه‌ها و شخصیت‌های بسیاری از پاپ خواستند که خشونت‌نازی‌ها را محکوم کند، اما او همچنان امتناع می‌کرد. تا آن که در دسامبر 1942 یک بیانیه صادر کرد و در آن به طور کلی خشونت و افراطی‌گری را نفی کرد.زمانی که مخالفان دلیل واضحی برای سکوت، از او خواستند. سخنگوی او اعلام کرد که چون نازی‌ها بر علیه کمونیست می‌جنگند، او مایل نیست که آشکارا به مخالفت با آنان برخیزد. پس از بالا گرفتن فشار افکار عمومی پاپ در یک سخنرانی رادیویی به مناسبت کریسمس مسئله خشونت به دلیل نژاد و ملیت را ناخوشایند دانست اما حاضر نشد که به شکل واضح نامی از یهودیان و یا خشونت‌های دولت آلمان ببرد. بی‌تفاوتی پاپ نسبت به آزار یهودیان کاملا آشکار بود .
در سال 1941 پاپ در پاسخ به پرسش مارشال فرانسوی که از او درباره قوانین ضد یهود پرسیده بود ،گفت که نژاد پرستی در کل محکوم است اما ما از قوانین سرپیچی نمی کنیم وآن را مطرود نمی‌شماریم. در هشتم سپتامبر 1943 زمانی که آلمان‌ها ایتالیا را به تصرف خود درآوردند، واتیکان در شرایط جدیدی قرار گرفت. پس از این حادثه سفیر ویژه آمریکا با پاپ دیدار کرد و به او گوشزد نمود که این سکوت می‌تواند به جایگاه معنوی او خدشه وارد کند.
پاپ می‌دانست که به زودی یهودیان از ایتالیا اخراج خواهند شد او مخفیانه از مسئولان صومعه‌ها و دیرها خواست که یهودیان ایتالیایی را در خود پنهان کنند. در همین رابطه 477 یهودی در واتیکان و 4238 یهودی در صومعه‌ها و دیرها پنهان شدند. اگر چه علیرغم این رفتار در 16 اکتبر همان سال، 1007 یهودی ایتالیایی که اکثریت آنها زن و کودک بودند در رم دستگیر و به آشویتس فرستاده شدند.
پاپ پس از این اتفاق با حجم بسیار زیاد از درخواست برای کمک مواجه شد و سران کشورهای بزرگ، مرتب از او کمک خواستند. در نتیجه پاپ از دولت‌های آمریکای لاتین خواست که چند هزار ویزای فوری برای مهاجرت یهودیان اروپا صادرکنند. همچنین آنها 6 هزار کودک یهودی را به فلسطین اعزام کردند. اگر چه پاپ در نامه‌ای که برای اعزام این گروه فرستاده بود یادآوری کرد که رفتار او هرگز به معنای پذیرفتن اندیشه صهیونیسم نیست و بدین ترتیب او در آخرین سال‌های حکومت نازی‌ها به حمایت از یهودیان پرداخت. اما رفتار او در طول سال‌های 1933تا 1944همواره یکی از بحث‌برانگیزترین نقاط در تاریخ واتیکان بوده است.
در سال 1999 یک گروه شش نفره متشکل از سه کارشناس یهودی و سه کارشناس کاتولیک، پس از مذاکرات فراوان، وارد آرشیو محرمانه واتیکان شدند و اسناد واقعه و در سال 2000برخی از آنها را منتشر کردند. این اسناد جنجالی باعث شد تا پاپ وقت رسما از یهودیان جهان عذرخواهی کند. اگر چه مسیحیان کاتولیک و به ویژه اهالی واتیکان از آنجا که به عصمت پاپ اعتقاد دارند و نمی‌توانند قصور یا اشتباه او را در امری بپذیرند، معتقدند که اسناد حکایت از حمایت مخفیانه پاپ پیوس دوازدهم از یهودیان دارد و او در آن دوره نمی‌توانسته بیش از این آشکارا از یهود حمایت کند
تبلیغات
