هولوکاست شناسی در تهران
آرشیو
چکیده
متن
“هولوکاست” این روزها واژه ای آشنا برای ایرانیان است؛ اما قریب به یکسال قبل، آن هنگام که محمود احمدی نژاد در یکی از روزهای پاییزی، قدم به کنفرانس “جهان بدون صهیونیسم” گذاشت، شاید کسی گمان نمی برد که او آمده است تا انکار هولوکاست را پیش نیازی ضروری برای نفی موجودیت اسرائیل تعریف کند. اگر احمدی نژاد آن روز هولوکاست را “افسانه‌ای ساخته ذهن صهیونیسم” خواند و با ایستادن در “حریم ممنوعه غرب”، توجهی جهانی را متوجه دولت خود ساخت، اما در داخل کشور نگاه‌های پرسشگرانه ایرانیان بود که کتاب‌های تاریخ را می‌کاوید و پرسشی که در هر محفل و مجلسی تکرار می‌شد: “هولوکاست چیست؟”
“هولوکاست” به آسانی وارد گفتمان سیاسی ملتی شد که تا پیش از این نه قرابتی با این واژه داشت و نه از آنچه 60 سال قبل در آلمان نازی بر یهودیان رفته، برگی خوانده بود؛ اما اهتزاز پرچم انکار هولوکاست را در دستان رییس جمهور خود می‌دید و در مقابل نامه رییس انجمن کلیمیان ایران را خطاب به محمود احمدی نژاد بازخوانی می‌کرد: “آقای رییس‌جمهور! هولوکاست افسانه نیست، همانطور که نسل کشی صدام در حلبچه افسانه نیست، همانطور که کشتار مردم فلسطین و لبنان در صبرا و شتیلا به وسیله آدمکشان شارون افسانه نیست و قتل عام مسلمانان در بالکان و آنچه امروز در افغانستان و عراق و سودان می‌گذرد، افسانه نیست.
” نامه آن روز رییس انجمن کلیمیان اما به بایگانی دفتر ریاست جمهوری پیوست وقتی محمود احمدی نژاد در نخستین کنفرانس مطبوعاتی خود چشم در چشم خبرنگاری خارجی دوخت تا بگوید: “تا وقتی که پاسخ سئوالاتم را در مورد هولوکاست نگیرم از سئولاتم برنمی‌گردم.” شاید دامنه این سئوالات بود که وزارت خارجه را برآن داشت تا کنفرانس “هولوکاست، چشم‌انداز جهانی” را برگزار کند. کنفرانسی که میهمانی‌ای بود و تجمعی برای انکارکنندگان هولوکاست جلوه گر شد.
روزهای پایانی آذرماه بود که 67 پژوهشگر از 30 کشور جهان در نقطه‌ای شمالی از تهران گردهم آمدند تا کنفرانس دو روزه “هولوکاست، چشم‌انداز جهانی” را به سامان رسانند. کنفرانسی که اگرچه رسانه‌های داخلی را همراه با خود ندید، اما ایران را درصدر اخبار رسانه‌های خبری جهان نشاند، رهبران بسیاری از کشورها را برآشفت و قطعنامه “محکومیت انکار کنندگان هولوکاست” را با رای قاطع مجمع عمومی سازمان ملل در سبد سیاست خارجی ایران گذاشت. ماحصل کنفرانس تهران اما تشکیل “کمیته حقیقت یاب” بود که دبیرکلی آن به محمدعلی رامین، مشاور محمود احمدی نژاد رسید. رامین که براساس اخبار منتشره در روزهای پس از کنفرانس، به عنوان طراح ایده نفی هولوکاست شناخته شد، ماموریت کمیته حقیقت یاب را “کشف حقیقت و آزادی واقعی بشریت” خوانده بود.
به این ترتیب در روزهایی که رهبران جهان، پی‌گیری اخبار کنفرانس تهران را دراولویت برنامه‌های روزانه خود قرار داده بودند، محمود احمدی نژاد، میهمانان کنفرانس را به حضور طلبید تا هدف واقعی از برگزاری نشست دو روزه تهران را برای آنان بازخوانی کند: “هولوکاست اتفاق افتاده باشد یا نیفتاده باشد، این ماجرا گسترده باشد یا محدود، امروز بهانه‌ای برای ایجاد پایگاه تجاوز و تهدید و اجحاف دائمی بر ملت‌ها شده است.” احمدی نژاد آن روز سخن خود را با پیش‌بینی “نابودی اسرائیل” به پایان برد تا پیش‌بینی مقامات غربی را تایید کرده باشد آنجایی که روزهای پیش از برگزاری کنفرانس تهران، “زیر سئوال بردن مشروعیت اسرائیل” را هدف کنفرانس هولوکاست تهران اعلام کرده بودند. سخنرانان همایش هولوکاست اما همگی تقدیر از احمدی نژاد را به خاطر طرح بحث هولوکاست، سرلوحه سخنان خود ساختند، همچنانکه رابرت فوریسن، استاد دانشگاه سوربن فرانسه سخنان خود را اینچنین آغاز کرد: “از آقای احمدی‌نژاد بسیار تشکر می‌کنم که فرصت بررسی این واقعه را با سخنرانی‌هایشان درباره این موضوع به مورخین داده‌اند. ایشان با این سخنان در مقابل قدرت‌های بزرگ ایستادند و واقعیت‌های هولوکاست را بیان کردند.”
دیوید دوک، استاد علوم سیاسی دانشگاه مایپ اوکراین و رهبر گروه کوکلاکس‌کلان‌ها نیز سخنان خود در همایش هولوکاست تهران را با طرح یک سئوال آغاز کرد: “دنیا همواره بر روی هولوکاست و کشتارهای آن بحث کرده است، اما چرا در مورد کشتارهای بولشوویک‌ها در شوروی که بیشتر از هولوکاست نیز آدم کشتند چیزی گفته نمی‌شود؟” البته دوک خود پاسخی برای این سئوال ارائه کرد: “تمام این‌ها به خاطر حمایت صهیونیست‌ها از هولوکاست است.”
شرکت کنندگان کنفرانس تهران اما درحالی ایران را ترک کردند که امضای سران کشورهای خود را زیر قطعنامه محکومیت انکار هولوکاست در مجمع عمومی سازمان ملل دیدند و عده ای نیز همچون رابرت فوریسن فرانسوی، دستور شیراک برای برگزاری دادگاه محاکمه خود را شنیدند.
در حاشیه اما از خاخام های آمریکایی ضد صهیونیست گرفته تا دیوید دوک رهبر گروه نژادپرست “کوکلاس کلان” اوکراین و دیگر محققان شرکت کننده در کنفرانس همگی به کشور خود بازگشتند بدان امید که مگر “کمیته حقیقت‌یاب” متولد شده از دل نشست دو روزه تهران، ادامه دهنده راهی باشد که رییس جمهور ایران اکنون پرچمدار جهانی آن شده است. بدین ترتیب اگرچه میهمانانی همچون “ماهلر”، نئونازی آلمانی از جانب دولت آلمان ممنوع‌الخروج شدند تا در این کنفرانس حضور نیابند اما اکثریت قاطع سخنرانان این همایش در سخنان خود هولوکاست را یک افسانه خواندند؛ اگرچه منوچهر متکی، در سخنان افتتاحیه خود تاکید کرده بود که: “هدف این کنفرانس، نه در جهت نفی هولوکاست است و نه درجهت اثبات آن.”
محمود احمدی‌نژاد، آن هنگام که در جمع سران کشورهای اسلامی در عربستان، از نابودی اسرائیل سخن گفت و پیشنهاد تشکیل کشور اسرائیل در آلمان، کانادا و هر جای دیگری غیر از فلسطین را داد، در نگاه‌های نگران حاضرین مجلس خواند که گویی سران کشورهای اسلامی را منافعی در همراهی با این اندیشه نبود. اما احمدی‌نژاد این گمان را نیز نمی‌برد که امضای نزدیک‌ترین شریک دیپلماتیک خود- ونزوئلا- را نیز در پای قطعنامه محکومیت انکار هولوکاست در سازمان ملل ببیند در این میان با طرح بحث هولوکاست اما یک نکته واقعیت داشت و آن، همان نکته‌ای بود که حمیدرضا آصفی در مقام معاون وزیر امور خارجه نیز بر زبان آورد: “نزدیک بود که اسرائیلی‌ها دق کنند.”
“هولوکاست” به آسانی وارد گفتمان سیاسی ملتی شد که تا پیش از این نه قرابتی با این واژه داشت و نه از آنچه 60 سال قبل در آلمان نازی بر یهودیان رفته، برگی خوانده بود؛ اما اهتزاز پرچم انکار هولوکاست را در دستان رییس جمهور خود می‌دید و در مقابل نامه رییس انجمن کلیمیان ایران را خطاب به محمود احمدی نژاد بازخوانی می‌کرد: “آقای رییس‌جمهور! هولوکاست افسانه نیست، همانطور که نسل کشی صدام در حلبچه افسانه نیست، همانطور که کشتار مردم فلسطین و لبنان در صبرا و شتیلا به وسیله آدمکشان شارون افسانه نیست و قتل عام مسلمانان در بالکان و آنچه امروز در افغانستان و عراق و سودان می‌گذرد، افسانه نیست.
” نامه آن روز رییس انجمن کلیمیان اما به بایگانی دفتر ریاست جمهوری پیوست وقتی محمود احمدی نژاد در نخستین کنفرانس مطبوعاتی خود چشم در چشم خبرنگاری خارجی دوخت تا بگوید: “تا وقتی که پاسخ سئوالاتم را در مورد هولوکاست نگیرم از سئولاتم برنمی‌گردم.” شاید دامنه این سئوالات بود که وزارت خارجه را برآن داشت تا کنفرانس “هولوکاست، چشم‌انداز جهانی” را برگزار کند. کنفرانسی که میهمانی‌ای بود و تجمعی برای انکارکنندگان هولوکاست جلوه گر شد.
روزهای پایانی آذرماه بود که 67 پژوهشگر از 30 کشور جهان در نقطه‌ای شمالی از تهران گردهم آمدند تا کنفرانس دو روزه “هولوکاست، چشم‌انداز جهانی” را به سامان رسانند. کنفرانسی که اگرچه رسانه‌های داخلی را همراه با خود ندید، اما ایران را درصدر اخبار رسانه‌های خبری جهان نشاند، رهبران بسیاری از کشورها را برآشفت و قطعنامه “محکومیت انکار کنندگان هولوکاست” را با رای قاطع مجمع عمومی سازمان ملل در سبد سیاست خارجی ایران گذاشت. ماحصل کنفرانس تهران اما تشکیل “کمیته حقیقت یاب” بود که دبیرکلی آن به محمدعلی رامین، مشاور محمود احمدی نژاد رسید. رامین که براساس اخبار منتشره در روزهای پس از کنفرانس، به عنوان طراح ایده نفی هولوکاست شناخته شد، ماموریت کمیته حقیقت یاب را “کشف حقیقت و آزادی واقعی بشریت” خوانده بود.
به این ترتیب در روزهایی که رهبران جهان، پی‌گیری اخبار کنفرانس تهران را دراولویت برنامه‌های روزانه خود قرار داده بودند، محمود احمدی نژاد، میهمانان کنفرانس را به حضور طلبید تا هدف واقعی از برگزاری نشست دو روزه تهران را برای آنان بازخوانی کند: “هولوکاست اتفاق افتاده باشد یا نیفتاده باشد، این ماجرا گسترده باشد یا محدود، امروز بهانه‌ای برای ایجاد پایگاه تجاوز و تهدید و اجحاف دائمی بر ملت‌ها شده است.” احمدی نژاد آن روز سخن خود را با پیش‌بینی “نابودی اسرائیل” به پایان برد تا پیش‌بینی مقامات غربی را تایید کرده باشد آنجایی که روزهای پیش از برگزاری کنفرانس تهران، “زیر سئوال بردن مشروعیت اسرائیل” را هدف کنفرانس هولوکاست تهران اعلام کرده بودند. سخنرانان همایش هولوکاست اما همگی تقدیر از احمدی نژاد را به خاطر طرح بحث هولوکاست، سرلوحه سخنان خود ساختند، همچنانکه رابرت فوریسن، استاد دانشگاه سوربن فرانسه سخنان خود را اینچنین آغاز کرد: “از آقای احمدی‌نژاد بسیار تشکر می‌کنم که فرصت بررسی این واقعه را با سخنرانی‌هایشان درباره این موضوع به مورخین داده‌اند. ایشان با این سخنان در مقابل قدرت‌های بزرگ ایستادند و واقعیت‌های هولوکاست را بیان کردند.”
دیوید دوک، استاد علوم سیاسی دانشگاه مایپ اوکراین و رهبر گروه کوکلاکس‌کلان‌ها نیز سخنان خود در همایش هولوکاست تهران را با طرح یک سئوال آغاز کرد: “دنیا همواره بر روی هولوکاست و کشتارهای آن بحث کرده است، اما چرا در مورد کشتارهای بولشوویک‌ها در شوروی که بیشتر از هولوکاست نیز آدم کشتند چیزی گفته نمی‌شود؟” البته دوک خود پاسخی برای این سئوال ارائه کرد: “تمام این‌ها به خاطر حمایت صهیونیست‌ها از هولوکاست است.”
شرکت کنندگان کنفرانس تهران اما درحالی ایران را ترک کردند که امضای سران کشورهای خود را زیر قطعنامه محکومیت انکار هولوکاست در مجمع عمومی سازمان ملل دیدند و عده ای نیز همچون رابرت فوریسن فرانسوی، دستور شیراک برای برگزاری دادگاه محاکمه خود را شنیدند.
در حاشیه اما از خاخام های آمریکایی ضد صهیونیست گرفته تا دیوید دوک رهبر گروه نژادپرست “کوکلاس کلان” اوکراین و دیگر محققان شرکت کننده در کنفرانس همگی به کشور خود بازگشتند بدان امید که مگر “کمیته حقیقت‌یاب” متولد شده از دل نشست دو روزه تهران، ادامه دهنده راهی باشد که رییس جمهور ایران اکنون پرچمدار جهانی آن شده است. بدین ترتیب اگرچه میهمانانی همچون “ماهلر”، نئونازی آلمانی از جانب دولت آلمان ممنوع‌الخروج شدند تا در این کنفرانس حضور نیابند اما اکثریت قاطع سخنرانان این همایش در سخنان خود هولوکاست را یک افسانه خواندند؛ اگرچه منوچهر متکی، در سخنان افتتاحیه خود تاکید کرده بود که: “هدف این کنفرانس، نه در جهت نفی هولوکاست است و نه درجهت اثبات آن.”
محمود احمدی‌نژاد، آن هنگام که در جمع سران کشورهای اسلامی در عربستان، از نابودی اسرائیل سخن گفت و پیشنهاد تشکیل کشور اسرائیل در آلمان، کانادا و هر جای دیگری غیر از فلسطین را داد، در نگاه‌های نگران حاضرین مجلس خواند که گویی سران کشورهای اسلامی را منافعی در همراهی با این اندیشه نبود. اما احمدی‌نژاد این گمان را نیز نمی‌برد که امضای نزدیک‌ترین شریک دیپلماتیک خود- ونزوئلا- را نیز در پای قطعنامه محکومیت انکار هولوکاست در سازمان ملل ببیند در این میان با طرح بحث هولوکاست اما یک نکته واقعیت داشت و آن، همان نکته‌ای بود که حمیدرضا آصفی در مقام معاون وزیر امور خارجه نیز بر زبان آورد: “نزدیک بود که اسرائیلی‌ها دق کنند.”
تبلیغات
