اقتراح قضایی

مجله کانون تنها نشریه دادگستری ایران است این نشریه باید آئینه سر تا پا نمای دادگستری ما باشد-با اذعان باینکه مجلهء زیبا و نفیس و باارزشی است و ناظمین‏ و ناشرین آنرا باید ستود یک عقیده حتما باید ابراز شود و آن اینکه نشریه باید جان‏ داشته باشد،زنده و باروح باشد،حاکی از حقیقت باشد.
نقل و تفسیر اقوال فقهای اسلام-شرح و بیان قوانین-تشریح عقاید علمای غرب‏ انعکاس آخرین تئوریهای علمی حقوقی و جزائی دنیای امروز البته بسیار خوب و بجاست‏ اما!اما اکتفاء باین مطالب خشگ و ادامهء چنین رویه و سبکی چه دردی دوا خواهد کرد؟ دادگستری ما هر روز مورد بحث و انتقاد بسیاری از دستجات مختلف است.نقایصی راجع‏ بدادگستری ذکر میشود که البته تا حدی مورد قبول خود ماست و باید جدا در مقام‏ رفع آن برآئیم-علی الخصوص که امروز بدادگستری از طرف شاهنشاه و سایر مقامات‏ کشور توجه شده است-این توجه را نادیده نباید گرفت.بگذارید بگوئیم و بنویسیم- من بارها خواسته‏ام مقالاتی متکی بجریان حقیقی پرونده‏ها بنویسم احساس کرده‏ام اولیاء مجله راضی بدرج آن نیستند چرا؟چه عیب دارد تا جریان یک پرونده حقوقی و یک‏ پرونده جزائی را بطور مثال شرح دهیم-تاریخ طرح و تاریخ ختم آنرا یادآوری کنیم- آراء مختلفی را که در آن ابراز شده بدون ذکر اسامی اشخاص منعکس سازیم-تا عملیات‏ یک وکیل یک قاضی-یک دفتر دادگاه-و سبک و رویهء مأمورین ابلاغ و بطور کلی‏ دورنمائی از دستگاه قضائی و ماشین احقاق حق این کشور روشن گردد-و اگر تأخیر و تخلفاتی شده است موجب اصلاح و خودداری شود و هرگاه شخصیت و استقامت و صلابت‏ و حسن تشخیص و وظیفه‏شناسی از کسی ناشی شده باشد آنهم منعکس و موجب تشویق شود؟
بیائید و این باب را مفتوح کنید-ببینیم آیا دادگستری واقعا عیبی دارد یا افراد مغرض و متنفذ عمدا برای ضعیف نگاهداشتن آن چنین عناوینی را هر چند گاه یکبار تکرار میکنند-اگر عیب موجود است آیا ناشی از کجاست؟آیا مربوط بخود مردم است که‏ عادت دارند هر کاری را از طریق توصیه و وساطت و اعمال نفوذ بانجام رسانند یا مربوط بدستگاه وزارتی و کارگزینی است که با اعمال تبعیض درس خلافکاری و ناراستی باعضاء خود میدهند و آنها را از هدف اصلی منحرف میسازند؟یا مربوط بوابستگان و ضابطین‏ دادگستری است که پروندهء را هر طور میخواهند تنظیم میکنند و بالنتیجه قاضی را مقهور ارادهء خود مینمایند؟آیا بقای ضابطین دادگستری بوضع فعلی که عملا جزء تشکیلات‏ وزارت کشورند و تشویق و بنیه آنها بهیچوجه مربوط بدادگستری نیست صحیح است یا خیر؟ آیا تشکیلات دادگستری بصورت فعلی کافی است که پرونده قمار یا معاونت در استعمال تریاک از شهری بشهر دیگر برای رسیدگی ثانوی ارسال میشود و پرونده سالها در جریان‏ اخطار و احضار و اعزام متهم و ابلاغ دادنامه و امثال آن(صرفنظر از هزینه‏های‏ هنکفت آن)میماند و قضاوت مردم ایران عملا با ژاندارم و کدخداست و در بسیاری‏ از شهرستانها و استانها در مسافات بعیده اثری از یک دستگاه قضائی نیست و یا باید در تمام بخشهای کشور تشکیلات قضائی در دسترس مردم قرار گیرد-آیا با این تأخیر و تعلل مردم حق دارند رضایت دهند که قضاوت عملا در دست مقامات غیر قضائی‏ باشد یا نه؟
آیا تأخیر و رکود پرونده‏ها معلول قوانین تشریفاتی است که با محیط ما سازگاری‏ ندارد یا نتیجهء سوء اعمال و پشت هم‏اندازیهای کار چاق‏کنها و دلالان وکیل‏نماست؟ آیا معلول خرابی متصدیان دفاتر و مأمورین ابلاغ و احضار است یا حقیقة این عیوب‏ مستقیما مربوط بقضات است؟و یا بنسبتهای مختلف مربوط بهمهء آنهاست؟آیا این اختیاراتیکه‏ برای تخفیف مجازات بقضات داده شده صحیح است که در عمل بجرم جنائی مجازات جنحه‏ و بجنحه مجازات خلافی میدهند یا باید محدود شود؟و آیا با این زندانیان و مجرمین‏ کثیرالسابقه چه باید کرد؟بقاء وضع زندان،این چراگاه مفت و این کانون فساد،بمصلحت‏ است یا بهتر آن است افراد بد سابقه را بکارهای عمومی در نقاط دوردست وادارند و مجازات‏ بقیه را معلق و زندانها را خلوت نمایند؟و در هر حال راه علاج چیست و چه باید کرد که یک دادگستری خوب،زنده و دنیاپسند،متناسب با محیط و آب و هوای خودمان‏ بوجود بیاوریم و تا کی باید کسانیکه دستی از دور بر آتش دارند عنوان پر طنطنه امن‏ و عدل را هر چند روز یکبار تازه کنند و همه تقصیرات سیاسی-اقتصادی-اجتماعی- فرهنگی و بهداشتی را بگردن دادگستری بار کنند؛چه راهی باید اتخاذ کرد تا یک‏ دادگستری قوی و بمعنای واقع بوجود آید که هر قدرتی در برابر آن مجبور بتسلیم باشد؟ چه باید کرد که عناصر پاک و درست و مستقیم الاراده زمام تمام کارهای حساس این دستگاه را بدست بگیرند و ناپاکان و مجرمان از کرسیهای مغصومه پائین بیایند و بر کرسی اتهام قرار گیرند و بمجازات اعمال خود برسند؛چکار کنیم که دستگاههای عالی ما همیشه درست‏ و طبیعی و قانونی کار کنند تا سرمشق دستگاههای تالی باشند؟بالاخره چه کنیم که نمک‏ نگندد و بعکس گندزدا باشد؟
آری وقت است که صنادید قوم-معمرین و علاقه‏مندان بکشور-پزشگان حاذق‏ اجتماع-آنانکه شایستگی حقیقی برای اصلاحات عمیق و ایجاد رفرم اساسی در کارها دارند بجنبند و دامن همت بکمر بزنند و در درجه اول یک دادگستری صحیح و منزه‏ با توجهء بمسائلی که اختصارا در فوق بآنها اشاره شد بوجود آورند تا دادگستری منشاء اصلاحات کشور واقع شود-وقت است که اولیاء مجله گرامی کانون وکلاء با طرح چنین‏ مطالب اساسی و عریانی چراغ هدایت فراراه پیشروان قوم بدارند تا بعون حق این امل‏ بحیطه عمل درآید و بشادی دوستان حق و عدالت و علی‏رغم دشمنان دادگستری آفتاب‏ عدل و داد از سر در این کاخ پرتوافکن شود و با نور معدلت زوایای کشور را روشن‏ سازد و آلام ستمدیدگان را مرهم نهد و ظالمان را بر جای خود بنشاند-انشاء اللّه.