مقررات مربوط به شغل وکالت و رسوم کانون وکلای پاریس

اسد الله طباطبائی‏دیبا مقررات مربوط به شغل وکالت‏ و رسوم کانون وکلای پاریس‏ اقتباس از پاین وژ.دوو. eyap.f .uaevud.g
درآمد وکیل در محیط تنگ و محدودی محبوس است که حدود آن قابلیت بسط و توسعه را ندارد و لذا آنقدر کوچک و ناچیز است که قابل درک نیست و هر گاه وکیلی‏ بخواهد بآن وسعتی دهد وارد معاملات و کسب میشود که باید از آن دوری جوید.
راه علاج این مشکل فقط توسل بیک امر است و آن اینستکه وکلا رسوم قدیمی‏ خود را حفظ نمایند و از ازدحام جوانان تازه وارد در جامعهء وکلا جلوگیری بعمل آورند.
حال باید دید آیا این راه عملی و ممکن است یا خیر؟
حقیقت اینستکه معلوم نیست راه حل فوق در حال حاضر عملی باشد.شاید در آینده جامعهء وکلا ناچار باتخاذ این تدبیر گردد و با فراهم آوردن اشکالاتی در راه دخول‏ باین حرفهء شریف و غیر قابل تحمل ساختن شرایط حرفه‏ای ورود جوانان را در طبقه وکلا مشکل‏تر و سخت‏تر نماید ولی امروزه این روش قابل عمل نیست.تردیدی نیست که‏ در موقع خود نه مشتریان و نه قضات از طولانی کردن دورهء کارآموزی برای جوانان‏ تازه وارد ناراضی نخواهند بود.و البته پس از گذراندن آن دوره ممتد کارآموزی، نام جوانان را در تابلو(1)وکلا ثبت نمایند و بعبارت دیگر از شاغلین وکالت تخصص‏ علمی و تجربی بیشتری را بخواهند.
نکتهء دیگر آنکه برای حفظ استخوان‏بندی اخلاقی تشکیلات وکلا باید دید بارو uaerrab در آینده چه elor و نقشی را میتواند ایفا کند؟
وضع کار وکیل روز بروز مشکل‏تر و پیچیده‏تر می‏گردد.این اشکال‏ در کار از نظر مباحثه وی در روی نیمکت دفاع نیست ed inmo er ilibics بلکه مشکلی است که روز بروز در فضای معلومات بشر مهم‏تر میشود؛وکیل‏ برای تنظیم یک پرونده باید دارای معلومات گوناگونی از رشته‏های مختلف‏ علوم باشد.گذشته از این حقوق هر روز پیچیده‏تر و دارای جنبهء فنی‏تر از روز قبل می‏گردد.دائما بر حجم قوانین افزوده می‏شود و لا ینقطع‏ عمل به آنها ایجاد مشکلات جدیدی را می‏نماید.مثلا قوانین راجع به بیمهء حاکمیت قطعی قضیهء محکوم بها،مسئولیت‏های مدنی،تفسیر اراده و غیره تماما مسائل‏ تازه‏ای را ایجاد کرده است.
(1)توضیح آنکه طبق مقررات و رسوم کانون وکلای پاریس مادام که کارآموز دورهء کارآموزی را باتمام نرسانده نمیتواند تظاهر بوکالت کند و نامش هم در تابلو وکلا ثبت نمی‏گردد(مترجم)برای آنکه مثل فابریس ccirbaf (جراح آلمانی معروف که نظرش صائب بود ولی نمیتوانست آنرا بمرحلهء اثبات در آورد)در مجادلهء حاضر پای در گل نمانیم باید واقع بین‏ باشیم و توجه نمائیم چه میگذرد؟
قوانین امروزه هر چه باشند از نقش آنها در تشکیل رویهء قضائی روز بروز کاسته‏ میشود.دیوان کشور در تفسیر قوانین پافشاری مخصوصی میکند که آنها را تحت اللفظی‏ و دگماتیک euqitamgod تفسیر نماید.ولی شرایع مذهبی و حکمت روش دیگری دارند یعنی انصاف و وجدان را ملاک عمل قرار میدهند.همدوره‏های پاین neyap هر روز قوانین را با رویهء قضائی مقابله مینمودند و تأثیر روزافزون روش دیوان کشور را در محاکم شهرستان‏ و دادگاههای استان مشاهده میکرده‏اند.
اصول امروزه تکلیف قاضی و همچنین وکلا را روشن میسازد و هیچوقت داخل‏ بحث تجزیه و تحلیل تحت اللفظی و صرف و نحوی قوانین که موجب پی نبردن بمنظور قانونگذار میشود نمیگردد.اصول مزبور منشاء ایجاد حق را ترکیبی از نوشته‏ها،مآخذ عرف و عادت و عقاید اجتماعی میداند قانونی که دست و پای قاضی را به بندد قانون‏ خوبی نیست زیرا قاضی میتواند و گاهی هم مجبور است بدون آنکه بروی‏ خود بیاورد از حدود آن تخطی و تجاوز نماید.این تجاوز یک عمل اتفاقی‏ نیست زیرا مربوط باعمال روزمره است حقیقت را نمیشود در فورمولهای خشک گنجانید از زمانی که پرفسورهای فلسفه به اصول احتمال emsilibaborp (اصولی از حکمت الهی‏ که بنا بر آن هر عمل و هر عقیده‏ای باید متکی بر دلیل و منطق محکمی باشد)سخن‏ میراندند خیلی دور شده‏ایم اما باید اعتراف کنیم که امروزه حقیقت چه علمی و چه ریاضی‏ اکثرا از راه احتمال بدست میاید.مخصوصا در مورد حقیقت قضائی که قاضی ناگزیر است‏ حقیقت اعمال و افعال افراد را از روی قرائن و امارات کشف نماید.کار وکیل مشکل‏تر از قاضی است.با توجه باینکه در امور قضائی باید از قرائن و امارات در کشف حقیقت‏ استفاده کرد به نقش عمدهء وکیل می‏توان پی برد و دانست که چگونه وظیفهء وکیل در این‏ راه از قاضی مهمتر و سنگین‏تر است.
وکیل که روی نیمکت دفاع نشسته تنها از موکل خود نقل قول نمی‏کند بلکه‏ مبتکر و الهام دهندهء قاضی میباشد و قاضی را از سقوط بطرف خلاف حق و عدالت باز میدارد این بحث از موضوع ما خارج است و منظور از این مقدمه فقط این بوده و هست که اهمیت شغل‏ شریف وکالت را شناسانده اهمیت انضباطی این شغل را که تا امروز برقرار و پایدار است‏ مورد توجه قرار دهیم و تحولی را که در شرف وقوع است متذکر گردیم.
«تاریخچه کانون وکلا»
در مقدمهء مختصری که گذشت اگر ادعای اغراق‏آمیزی نکرده باشیم آنچه را که باید راجع به فلسفهء شغل وکالت گفته شود بیان کردیم.حال بی‏مناسبت نیست که‏ اندکی هم از تاریخچه کانون وکلاء پاریس uaerrab با خوانندگان گرامی سخن گوئیم. راجع به تاریخچه کانون وکلای پاریس در غالب کتب مربوطه قلمفرسائی شده و قطعا بسیاری از خوانندگان گرامی از آن کم و بیش اطلاع دارند ولی برای آنکه در این‏ باره کاملا بسکوت برگذار نشده باشد بد نیست لااقل بطور اختصار ذکری از آن بنمائیم. آنچه در زیر از نظر خوانندگان میگذرد تنها یک نظر اجمالی و سریع نسبت باینموضوع‏ است و اگر در این میان تکراری از آنچه گفته شده گردد چندان اهمیتی نخواهد داشت. میدانیم که در رم قدیم« stueilc و siueitap »بدو دسته متمایز مردم اطلاق‏ میشد که وظیفه دفاع در برابر محاکم را بعهده داشتند.
کمی پس از این زمان اشخاصی بنام sitacov-da پیدا شدند که وکیل بمعنی‏ امروزه نبودند بلکه دوستان مطلع و خبیری بودند که در مواقع خطر از آنها استمداد میشد بعدا با تغییرات و تبدیلاتی که در وظایف افراد ایندسته پیدا شد طبقه اراترها srotaro بوجود آمد آنها غالبا از میان دوستان اصحاب دعوی بودند که از فن خطابه و حقوق‏ اطلاع داشتند و در مقابل قضات با قوهء نطق و بیان احقاق حق می‏نمودند و هیچ وجه‏ اشتراک و تشابهی یا rotariucorp afingoc که نمایندگان اصحاب دعوی جهت رعایت‏ تشریفات مخصوص آئین دادرسی بودند نداشتند.
از«اراتر rotaro دوست»تا«اراتر rotaro حرفه‏ای»یک قدم بیش‏ نبود که آنهم در اواخر دورهء امپراطوری eripme برداشته شد.قبل از اینکه این عمل‏ انجام شود صحبت«پاداش»بمیان آمد اما اراتر rotaro که معمولا از دوستان اصحاب‏ دعوی بود در مقابل زحمت و کار خویش اجر و مزد مقدر و معینی نمی‏گرفت بلکه شخصی‏ که بوی مراجعه کرده بود قدردانی از وی را مسکوت نگذارده حق‏شناسی خود را بصورت‏ هدیه و پیش‏کشی«پرارزش»یا لااقل«باارزشی»ابراز می‏نمود.
قانون سینسیا aicnic (سال 550 رومی)باینکار خاتمه داده هر نوع پیش‏کشی‏ یا هدیه‏ای را به اراتر rotaro ممنوع ساخت.ولی عمل بقانون مزبور آرزوئی بیش نبود اقدام اوگوست etsugua در سال 737 رومی نیز چندان مؤثر واقع نگردید. طبق قانون اوگوست هر گاه وکیلی هدیه‏ای می‏گرفت به جریمه‏ای معادل چهار برابر وجهی‏ که گرفته بود محکوم می‏گردید.
کلود edualc متوجه این حقیقت شد که اراتر rotaro هم بشر است و باید زندگی کند لذا اصول حق الوکاله را بنا گذاشت منتهی برای آنکه افراد و زیاده‏روی‏ در اخذ حق الوکاله نشود حدودی برای آن معین نمود.میزانی که کلود بعنوان حداکثر حق الوکاله معین کرده بود ده هزار سسترس ecretses بود و آنهم می‏بایست پس از خاتمه دعوی در محکمه پرداخت شود.
این حق الوکاله در زمان الکساندر سور rednaxela ereves دیوکلتین‏ neitelcoid کنستانتن nitnatsnoc والانتینن neinitnelav والانس ecnalav ژوستینین neinitsuj و ژوستن nitsuj تغییر یافت شخص اخیر یعنی ژوستن nitsuj وضع را با اتخاذ رویهء جدیدی پایدار ساخت.او اولین شخصی بود که برای وکلا حق‏ ایجاد و تشکیل یک«جامعه» noitaicossa را قائل شد و بدین ترتیب erdro وکلا متولد گردید.(بقیه دارد)