وسیله نقلیه

قانون «بیمه اجباری خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه سال 1395» با حذف عبارت «مسئولیت مدنی دارنده » از عنوان قانون و همچنین تکلیف شرکتهای بیمه و صندوق به پرداخت خسارت به اشخاص زیان دیده حتی در مقابل حوادث رانندگی بر اثر قوه قاهره، شرایط مسئولیت اشخاص مسئول را از قانون بیمه مجزا کرده است. قانون مذکور نوآوریهای زیادی در زمینه تقویت بازدارندگی بیمه مثل بازیافت خسارت، حمایت از بیمه گذار از جمله حذف الحاقیه، و حمایت از بیمه گران از جمله عدم تکلیف به ارائه خدمات بیمه را مقرر کرده است. هرچند قانون گذار مقررات مختلفی برای تقویت جنبه بازدارندگی وضع کرده است، ولی همان طور که حوادث رانندگی نیاز به مقررات ویژه دارد، شرایط و قواعد مربوط به مسئولیت مدنی اشخاص درگیر در حوادث رانندگی نیز نیاز به مقررات ویژه دارد، قانون جدید با حذف مسئولیت دارنده و ارجاع شرایط مسئولیت به قواعد عمومی ممکن است باعث ناکارمدشدن مقررات بیمه شود.

بررسی مبنای مسئولیت مدنی دارنده وسیله نقلیه موتوری با توجه به رشد روزافزون شمار تصادفات در کشورمان اهمیت بسیاری دارد. هم در زمان حکومت قانون قدیم و هم درحال حاضر در مورد مبنای مسئولیت بین حقوق دانان اختلاف نظر وجود دارد. این اختلاف نظر در وضعیت فعلی که ماده ۱ قانون بیمه اجباری تنها تکلیف دارنده به بیمه نمودن وسیله خود را متذکر شده و به مسئولیت مدنی وی اشاره ای نکرده است و همچنین با عنایت به حذف عدم شمول پوشش بیمه در فرض وقوع قوه قاهره در ماده 7 قانون جدید، بیشتر به چشم می خورد. با توجه به هدف قانون گذار در قانون جدید که حمایت بیشتر از زیان دیدگان بوده و ماده ۲۶ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی، می توان گفت در قانون جدید با توجه به خطراتی که استفاده از وسیله نقلیه برای مردم در پی داشته است، مبنای مسئولیت دارنده، مسئولیت مطلق است، هر چند که متأسفانه رویه قضایی همچنان از نظریه سنتی تقصیر پیروی می کند. روش این پژوهش، تحلیلی- منطقی است و برای جمع آوری اطلاعات، از شیوه کتابخانه ای استفاده شده است.

از جمله دغدغه های مهم، حمل ایمن سلاح و مهمات در سطح ناجا است؛ زیرا کم ترین بی توجهی به آن عواقب بسیار خطرناک به دنبال دارد. به همین منظور توجه به حمل این اقلام ضروری است تا اطمینان حاصل شود که ایمنی انسان ها و حفظ سلامت آنها و اقلام، تأمین می گردد. مهم ترین وظیفه به هنگام حمل اقلام تسلیحاتی، حفظ سلامتی کارکنان است. هرگونه سهل انگاری در این وظیفه خطیر باعث از بین رفتن سرمایه های انسانی سازمان می گردد که جبران آن هزینه های مادی و معنوی بسیاری را در بر خواهد داشت. ایمن ساختن حمل ونقل و جابه جایی این اقلام همواره ذهن مدیران و فرماندهان را مشغول ساخته است و مدیران در تلاش بوده اند تا با توجه به حساسیت فوق العاده موضوع، ایمن ترین وسیله حمل ونقل را انتخاب نمایند. هدف از این پژوهش، تعیین معیارهای مؤثر در ایمنی خودرو های حمل سلاح و مهمات ناجا است. این پژوهش با استفاده از استانداردهای مرکز دفاعی ایران و نیز با استفاده از نظرات کارشناسان سلاح و مهمات ناجا به صورت مصاحبه حضوری هدفمند تهیه شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که چهار معیار فاکتور های محیطی، بسته بندی، وسیله نقلیه و فاکتور های انسانی در ارتقای ایمنی نقش دارند.

تحقیق حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی عوامل اثرگذار بر وقوع تصادفات جاده ای در استان سمنان به انجام رسیده است. پژوهش به دید هدف از نوع مطالعات کاربردی و از دید جمع آوری داده های مورد نیاز تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی محسوب می شود. برای جمع آوری داده های مورد نیاز جهت تجزیه و تحلیل بعد از شناسایی شاخص های مؤثر بر وقوع تصادفات، از پرسشنامه محقق ساخته زوجی بهره برداری و با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی چانگ ((2005)Y-Li-Chang)، نتایج مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج حاصله نشان می دهد که از میان چهار شاخه اصلی وسیله نقلیه با 3/72 درصد بیشترین تأثیر و جاده با 2 درصد کمترین تأثیر را در وقوع تصادفات جاده ای در استان سمنان را دارا می باشند. همچنین از میان 19 عامل زیر فرعی مؤثر، 7 عامل کمترین میزان تأثیر را دارد و عدم ایمنی خودروها بیشترین تأثیرگذاری را در وقوع تصادفات جاده ای در استان را به خود اختصاص داده است.