درجه داوری

قضاوت یک حرفه پرچالش، مهیج و ارزشمند است. از طرف دیگر داوران در معرض سرخوردگی، بدرفتاری و بی حرمتی قرار دارند. لذا تعجبی ندارد که بعضی از داوران دچار تحلیل رفتگی شوند. هدف از این پژوهش مقایسه تحلیل رفتگی داوران فوتبال بر اساس درجات و سمت های داوری است. این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق را 140 نفر از داوران درجه یک و دو و سه ملی و بین المللی فوتبال کشور تشکیل می دهند. پرسشنامه دموگرافیک و تحلیل رفتگی مسلش جهت جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت و داده ها توسط آزمون های آماری و نرم افزار SPSS ارزیابی شد. روایی پرسشنامه تحلیل رفتگی مسلش توسط اساتید و متخصصین مدیریت ورزشی مورد تأیید قرارگرفت و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 87/0= α بدست آمد. از آزمون های کلوموگروف اسمیرنوف، تی مستقل، آنوا، کروسکال والیس، پست هاک تست، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن جهت پاسخگویی به فرضیه های پژوهش استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین خستگیِ عاطفی داوران فوتبال و درجه داوری اختلاف معناداری وجود دارد. (05/0 p< ،69/18 χ2= ) و داوران درجه دو میانگین خستگی عاطفی بیشتری دارند. همچنین بین میانگین مسخ شخصیت و درجه داوری اختلاف معناداری مشاهده شد (01/0 p< ، 04/36 χ2= ). داوران درجه یک بیشترین میانگین مسخ شخصیت را داشتند. با توجه به یافته های تحقیق بین تحلیل رفتگی داوران و درجه داوری آنان اختلاف معناداری مشاهده شد (58/15 m= ،58/15 F= )؛ اما بین تحلیل رفتگی داوران و پست داوری اختلاف معنادار نبود ( 001/0 P< ). فراهم کردن آموزش مناسب و منابع مورد نیاز، حمایت های همه جانبه از داوران و اصلاح درک عمومی از قشر داوران در سطح جامعه از اقداماتی است که مسئولین ذیربط باید در جهت جلوگیری از این پدیده به عمل آورند.