اضطراب بدنی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اضطراب رقابتی و بیش تمرینی ادراک شده در ورزشکاران با و بدون مصرف استروییدهای آنابولیک بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی شهر تهران در سال 1396 بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 251 مرد ورزشکار با و بدون مصرف استروییدهای آنابولیک انتخاب شدند. ورزشکاران دارای میانگین سنی 6 ± 24 سال و سابقه ورزشی 1 ± 3 سال بودند. داده ها از طریق پرسشنامه های اضطراب رقابتی و بیش تمرینی ادراک شده جمع آوری شد. یافته های پژوهش حاضر، به وسیله تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تی مستقل، نشان داد که ورزشکاران بدون مصرف استروییدهای آنابولیک از اضطراب شناختی و اضطراب بدنی بالاتری نسبت به ورزشکاران مصرف کننده این مواد برخوردارند، اما در اعتمادبه نفس میان دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین در متغیر بیش تمرینی ادراک شده گروه بدون مصرف از بیش تمرینی بالاتری برخوردار بودند. نتایج حاکی از آن است که یکی از دلایلی اصلی مصرف استروییدهای آنابولیک در ورزشکاران، مزایای آن در کاهش حالات منفی و ارتقای عملکرد روانی و جسمانی است که شیوع آن را روزبه روز افزایش می دهد.

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی مداخله شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش اضطراب شناختی، بدنی و رفتاری ورزشکاران بود. 75 نفر آزمودنی به صورت در دسترس انتخاب و در سه گروه تیمی، انفرادی و کنترل جایگزین شدند. بااستفاده از پرسش نامه، بعد از اجرای مداخله شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی، اضطراب شناختی، بدنی و رفتاری آزمودنی ها مورد آزمون قرار گرفتند. پس از کنترل تفاوت های اولیه در پیش آزمون در میزان اضطراب شناختی، بدنی و رفتاری، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش با پس آزمون گروه کنترل، وجود دارد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بین اضطراب کلی آزمودنی های رشته های تیمی و انفرادی تفاوت معنادار وجود دارد. بدین ترتیب که میزان اضطراب رشته های انفرادی بیشتر از رشته های تیمی بود. باتوجه به یافته های این پژوهش می توان چنین نتیجه گیری کرد مداخله شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند موجب کاهش اضطراب شناختی، بدنی و رفتاری در ورزشکاران می شود.