داربست زنی

هرچند که در نظر جمعی، داربست زنی آن قدر بدیهی و آسان می نماید که کمتر توجهی را در اجرا، نگهداری و استفاده صحیح از داربست ها به کار می بندند، اما داربست به عنوان اولین و مهمترین عنصر لازم در انجام هرگونه عملیات ساختمانی اعم از تعمیر و مرمت و یا ساخت و ساز در ارتفاع است. در این مقاله پس از بررسی انواع داربست ها از دو دیدگاه به آن ها توجه می شود، ابتدا ارزش های اجرایی داربست ها و رعایت اصول ایمنی در آن ها بررسی شده و سپس از آن جا که در اکثر موارد داربست های اجرا شده ماه ها و بعضاً سال ها به عنوان یک الحاق در کنار بنای تاریخی می-مانند،ارزش های تصویری و بصری داربست ها در بافت ها و بناهای تاریخی نیز بررسی می شوند.در این راستا نگاهی به انواع داربست های اجرا شده در کارگاه های شهرهای رم، ونیز و فلورانس می شود.

هدف: این پژوهش با هدف ارائه الگوی داربست زنی در جهت ارتقاء کیفیت آموزشی با میانجیگری مدیریت زمان و یادگیری خودراهبری انجام شد.   روش شناسی: این مطالعه به روش آمیخته اکتشافی انجام شد. جامعه آماری شامل خبرگان آکادمیک و سازمانی و دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان قائمشهر در سال تحصیلی ۱۴۰1-۱400 بود. در بخش کیفی، 20 نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند و در بخش کمی، 372 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق تکنیک دلفی و پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری و با نرم افزارهای SPSS و Smart PLS تحلیل شد.   یافته ها: یافته ها نشان داد که «داربست زنی» شامل شش مولفه، «مدیریت زمان» شامل شش مولفه، «یادگیری خودراهبری» شامل هشت مولفه و «کیفیت آموزشی» شامل نه مولفه است. نتایج نشان داد که داربست زنی، مدیریت زمان و یادگیری خودراهبری تاثیر معناداری بر کیفیت آموزشی دارند.   بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که داربست زنی، مدیریت زمان و یادگیری خودراهبری به طور معناداری بر کیفیت آموزشی تأثیر دارند. این تکنیک ها به عنوان راهبردهای مؤثر برای بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری پیشنهاد می شوند. برنامه ریزی و اجرای صحیح این مولفه ها می تواند به ارتقای کیفیت آموزشی منجر شود.