ورزش کاراته

هدف تحقیق مقایسه تراکم استخوانی، محتوای مواد معدنی استخوانی و قدرت عضلانی مردان نخبه کاراته کار سبک کاتا و کومیته استان خراسان جنوبی است. آزمودنی های این پژوهش تعداد 12 مرد کومیته کار (سن: 23/2 ± 6/22 سال، شاخص توده بدنی: 95/1 ± 43/22 کیلوگرم بر متر مربع)، 12 مرد کاتارو (سن: 15/1 ± 5/21 سال، شاخص توده بدنی: 14/3 ± 38/22 کیلوگرم بر متر مربع) و 12 مرد غیرورزشکار سالم (سن: 60/1 ± 9/22 سال، شاخص توده بدنی: 89/2 ± 85/21 کیلوگرم بر متر مربع) از استان خراسان جنوبی بودند. گروه های ورزشکار از بین افرادی که حداقل 5 سال سابقه ورزشی مستمر در رشته کاراته داشتند و از سلامت بدنی و رژیم غذایی طبیعی برخوردار بودند، انتخاب شدند. با استفاده از روش DXA، میزان تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (نواحی گردن، برجستگی بزرگ و انتهای نزدیک به تنه) و ساعد (3̷2 انتهای دور از تنه استخوان زند زیرین و زند زبرین و استخوان های مچ دست) شرکت کنندگان اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (05/0=α) بهره برداری گردید. نتایج نشان داد در ورزشکاران سبک کومیته، میزان تراکم (به ترتیب 04/0p= و 000/0p=) استخوانی ناحیه ساعد؛ قدرت گریپ (به ترتیب 02/0p= و 000/0p= ) و قدرت عضلات پشت (به ترتیب 000/0p= و 000/0p= ) به طور معنی داری از ورزشکاران سبک کاتا و افراد غیر ورزشکار بالاتر است. همچنین ورزشکاران سبک کاتا در تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (به ترتیب 000/0p= و 03/0p= )، قدرت گریپ (00/0p= ) و قدرت عضلات پشت (00/0p= )، به طور معناداری از مقادیر بالاتری در مقایسه با غیر ورزشکاران سود می بردند. نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن است که ورزش کاراته به طور موثر موجب بهبود وضعیت استخوانی و قدرت عضلانی ورزشکاران می شود؛ اما در مقایسه دو سبک رایج این رشته، سبک کومیته به سبب ماهیت فشارهای مکانیکی، تاثیر بارزتری بر وضعیت استخوانی ناحیه ساعد و قدرت عضلانی کاراته کاران دارد.

زمینه و هدف : هدف تحقیق مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان اندام برتر و غیر برتر مردان نخبه کاراته کار استان خراسان جنوبی بود. روش تحقیق : آزمودنی های این پژوهش تعداد 27 مرد کاراته کا (میانگین سنی: 23 / 2 ± 6/ 23  سال) بودند. کاراته کاها از بین افرادی که حداقل 5 سال سابقه ورزشی مستمر یا عضویت در تیم ملی را داشتند و از سلامت بدنی و رژیم غذایی طبیعی برخوردار بودند، انتخاب شدند. با استفاده از روش DEXA ، میزان تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (نواحی گردن، برجستگی بزرگ و انتهای نزدیک به تنه) و ساعد (انتهای دور از تنه استخوان زند زیرین و زند زبرین و استخوان های مچ دست) شرکت کنندگان اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل در سطح معناداری p ≤0/05 بهره گرفته شد. یافته ها : نتایج نشان داد که میزان تراکم و محتوای استخوان ناحیه ساعد دست برتر از دست غیر برتر کاراته کاها به طور معنی دار (به ترتیب P =0/001و p= 0/05) بالاتر است. همچنین تراکم مواد معدنی استخوان ران پای غیر برتر کاراته کاها در مقایسه با پای برتر، به طور معناداری ( p =0/03) بالاتر بود. نتیجه گیری : نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن است که ورزش کاراته به طور موثر موجب بهبود وضعیت استخوانی ورزشکاران می شود؛ اما در مقایسه وضعیت استخوانی دو سمت بدن، به نظر می رسد ناحیه ساعد دست برتر و ران پای غیر برتر کاراته کاها به علت فشارهای مکانیکی وارد شده و استفاده بیشتر و کارآمدتر اندام یک طرف، وضعیت استخوانی بهتری دارد.

توسعه ورزشی باید در راستای طراحی بهتر و روش های مؤثرتر ارتقا و افزایش علاقه، مشارکت و اجرا در ورزش باشد. کاراته به عنوان یکی از امیدهای کسب مدال در المپیک پیش روست؛ لذا هدف این پژوهش طراحی الگوی توسعه عوامل محیطی ورزش قهرمانی کاراته ایران بود. این مطالعه به روش ترکیبی و از نوع طرح های تحقیقی آمیخته اکتشافی بود. مرحله اول (کیفی) به روش داده بنیاد بود؛ که در این راستا، افراد مرتبط با موضوع پژوهش و خبرگان ورزش کاراته کشور به صورت هدفمند انتخاب و از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته به جمع آوری اطلاعات پرداخته شد. در نهایت، داده های حاصل از 20 مصاحبه به روش داده بنیاد و از طریق سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. مرحله دوم (فاز کمی) به روش مدل سازی معادلات ساختاری بود؛ که با استفاده از پرسشنامه 21 گویه برگرفته از بخش کیفی انجام گردید. آزمودنی ها در این فاز به صورت نمونه گیری در دسترس و شامل ورزشکاران، مربیان و دست اندرکاران لیگ برتر کاراته ایران که با توجه به حجم جامعه مورد نظر تعداد 278 نفر بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. داده های به دست آمده با تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده نقش ویژه عوامل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، بین الملل و محیط زیست به منظور فراهم آوردن محیط مناسب برای توسعه ورزش قهرمانی کاراته ایران بود. نتایج تحقیق عوامل محیطی و اولویت های آن را برای برنامه ریزی مدیران در دستیابی به سطح مطلوب توسعه کاراته ایران خاطر نشان ساخت.

امروزه تشکیلات ورزشی هر کشور باید منسجم و مشخص باشد و فعالیت ها و اهداف در حال اجرا و پیگیری، باید از استحکام و دلیل منطقی برخوردار باشند. در ساختار و برنامه های ورزش یک سازمان، اهمیت فعالیت ها، هدف ها، برنامه ریزی ها و تشکیلات باید واضح باشد.هدف این پژوهش تدوین توسعه الگوی عوامل ساختاری و سازمانی ورزش قهرمانی فدراسیون کاراته بود. این مطالعه به روش ترکیبی و از نوع طرح های تحقیقی آمیخته اکتشافی بود. مرحله اول (کیفی) به روش گراندد تئوری بود؛ که در این راستا، افراد مرتبط با موضوع پژوهش و خبرگان ورزش کاراته کشور به صورت هدفمند و با استفاده از تکنیک گلوله برفی انتخاب و از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته به جمع آوری اطلاعات پرداخته شد. در نهایت، داده های حاصل از 20 مصاحبه به روش داده بنیاد و از طریق سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. مرحله دوم (فاز کمی) به روش مدل سازی معادلات ساختاری بود؛ که با استفاده از پرسشنامه 29 گویه برگرفته از بخش کیفی انجام گردید. آزمودنی در این فاز بصورت نمونه گیری در دسترس و شامل ورزشکاران،مربیان و دست اندرکاران لیگ برتر کاراته ایران که با توجه به حجم جامعه مورد نظر تعداد 278 نفر بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. داده های بدست آمده با تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان از اهمیت رسانه ها، منابع مالی و قوانین و مقررات در سطح سازمانی و نشان دهنده نقش ویژه این مؤلفه ها به منظور فراهم آوردن ساختاری مناسب برای توسعه ورزش قهرمانی کاراته ایران است.