تعجیل

درباره آیات 19-16 سوره قیامت دو دیدگاه وجود دارد: الف: این آیات در بین آیات مربوط به قیامت معترضه و مخاطب آنها پیامبر اسلام(ص) و زمان خطاب این دنیا و هنگام نزول وحی قرآنی است. ب: این آیات در راستای دیگر آیات سوره و مخاطب آن انسان کافر و زمان خطاب روز قیامت و هنگام خواندن نامه اعمال است. در این مقاله با نگاه تدبرمحورانه ابتدا دیدگاه دوم بررسی شده و با توجه به آیات نامه اعمال و آگاهی انسان از آنها و روایات و همچنین سیاق سوره و سیاق کلی آیات قیامت و مراحل و حوادث آن پذیرش این دیدگاه با مشکل جدی روبرو گشته است. و اما با مطالعه دیدگاه اول به نظر می رسد از اعتبار بیشتری برخوردار بوده و سیاق آیات و روایات نیز آن را بیشتر تقویت می کند.

یکی از اسبابی که در طول تاریخ، انسان ها را به ورطه نابودی کشانده، گناه است، در کتاب مقدس یهودیان به این سنت الهی اذعان شده که سبب بی بهره شدن از انواع نعمت ها، مخصوصاً نجات به علت گناه بوده است. در آنجا بر این حقیقت اذعان می کند تا بنی اسرائیل و یهود خدا را پرستش می کردند خدا هم به عنوان تنها منجی قوم در کنار آن ها بوده است اما وقتی عصیان کردند و توبه نکردند خدا آن ها را تنها گذاشت و آن ها را مبتلا به انواع بلاها کرد. این پژوهش کوشیده است با رویکرد توصیفی- تحلیلی و باهدف تبیین جایگاه یکی از موانع ظهور ماشیح که گناه باشد این حقیقت را اثبات کند که همان طور که گناه سبب بلا و رنج بنی اسرائیل و یهود شده توبه هم می تواند این گرفتاری ها را از این قوم رفع کرده و مقدمات نجات را فراهم کرده و ظهور ماشیح را به جلو بیندازد.

علی ضوء روایه ابن عباس: إنّ الآیات 16 إلی 19 من سوره القیامه خطاب للنبی (ص) وموضوعها نهی النبی (ص) عن العجله والقراءه حین نزول الوحی. تقع هذه الروایه أساساً لأکثر المفسرین حتّی لمن لم یأخذ بذاک التفسیر أیضاً ، فهم باقون فی سجن تلک الروایه. فی الدراسه الحالیه، بعد نقد تلک الروایه تمت إعاده تفسیر هذه الآیات باستخدام الآیات المتشابهه والاهتمام بسیاق السوره والزواج المعنوی الذی یحکم علی السوره. وفقاً لهذا التفسیر الجدید، إنّ الآیات خطاب للإنسان المنکر للقیامه؛ فی البدء یُنهی ذاک الإنسان عن استعجال الساعه، ثم تُعلن عن جمع الناس وقراءه صحفهم یوم القیامه علی ید الله. ثم یُترک صحف الأعمال للانسان نفسه لیقرأه بنفسه. وأخیراً یبیَّن الشواهد والنتائج لأعمال الإنسان. إنّ هذا التفسیر الجدید بالاضافه إلی الحفاظ علی ترابط سیاق السوره، یجعل إرجاع الضمائر فی هذه الآیات بعیده عن التکلّف.