شادی فردی

ضرورت پرداختن به مقوله نشاط و عوامل ایجادکننده آن در سازمان ها از آنجا ناشی می شود که شادی از یک طرف عواطف مثبت پرسنل را افزایش داده و از طرفی با کاهش عواطف منفی، باعث افزایش بهره وری خواهد شد. در این راستا، تحقیق حاضر درصدد است تا به بررسی سطح شادی در یکی از سازمان های پژوهشی بپردازد. بدین منظور پس از مطالعه ادبیات تحقیق، مولفه های شادی شناسایی گردیده و مورد تایید خبرگان قرار گرفت و پرسش نامه شادی در بین کارکنان توزیع گردید و با کمک نرم افزار spss وضعیت مولفه های مذکور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در نهایت، وضعیت شادی در سازمان مذکور در حد متوسط ارزیابی گردید و راه کارهای پیشنهادی جهت بهبود وضعیت شادی در این سازمان ارایه شد.

دارا بودن بالاترین کیفیت زندگی در اقشار مختلف مردم، یکی از دغدغه های همیشگی افراد بوده است که این کار تحقیقی نیز با همین هدف یعنی سنجش کیفیت زندگی و شادی فردی افرادی که به نوعی در فرایند آموزش سازمان های استان مازندران قرار دارند و همچنین مقایسه در بین ورزشکاران و غیرورزشکاران انجام گردیده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی بوده که با پرسشنامه ی مرکب سنجش کیفیت زندگی و شادی فردی در بین نمونه ی 190 نفری از افراد جامعه ی آماری که شامل اساتید دانشگاه ها، فرهنگیان، دانشجویان و دانش آموزان استان مازندران اجرا شده است. از آزمون های آماری کلوموگروف اسمیرنف، تی تک متغیره و لوین برای درک یافته های تحقیق استفاده شده است. یافته ها نشان داده است که بین سطوح کیفیت زندگی(001/0>p و 13=t)، و شادی فردی(001/0>p و 27/12=t) در اقشار مختلف تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین میانگین کیفیت زندگی در ورزشکاران و غیرورزشکاران (253/0 sig= و31/1 F=) اختلاف معناداری وجود داشته ولی در متغیر شادی فردی (07/0 sig= و56/7 F=) این تفاوت معنادار نبوده و بین دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار در سطح شادی فردی تفاوتی نبوده است. این نتایج نشان می دهد که در اقشار آموزشی سطوح کیفیت زندگی با یکدیگر متفاوت بوده و به نوعی می توان گفت که حالات براوردن کیفیت زندگی و شادی فردی در آن ها متغیر است. همچنین با توجه به تحقیقات پیشین، تاثیر ورزش در تمامی اقشار مشخص گردید که قابل توجیه است. این نتایج به برنامه ریزی بهتر مسئولان کمک کرده تا سطوح و فعالیت های این دو متغیر را در اقشار مختلف آموزشی در نظر گیرند.