مسجدمحوری

در این نوشتار، ضمن بررسی مشاهدات میدانی و مصاحبه و نظرخواهی از خبرگان مسئول بخش عرضه خدمات حمایتی کشور با توجه به مبنای سازماندهی منطقه ای و جغرافیایی که لازمه شناسایی دقیق نیازمندان و توانمندسازی و خوداتکایی ایشان است، علاوه بر تعامل مناسب و استفاده بهینه از ظرفیتها و تجربه­های خیریه های موجود به ایجاد یا تقویت گونه های جدیدی از سازمانهای مردم نهاد شامل تشکلهای داوطلبانه حمایتی محله محور به مرکزیت مساجد محله ها تحت عنوان کلی شبکه ارتباطی حمایتی مردمی توجه شده و اهداف، وظایف، فعالیتها و بویژه تعامل آنها با کمیته امداد امام خمینی(ره) به عنوان دستگاه متولی عرضه خدمات حمایتی و یک سازمان حمایتی از تشکلهای مردمی، طراحی و تبیین شده است. الگوی تعاملی این مقاله اتحاد و مشارکت دولت و مردم در جهت تحقّق واقعی اهداف توانمندسازی و خوداتکایی محرومان را با رویکرد مسجدمحوری مورد توجه قرار داده و شاخصهای کاهش فقر، احیای آموزه های دینی در زمینه انفاق و نوعدوستی، احیای جایگاه مساجد در نظام اسلامی، افزایش همبستگی و سرمایه اجتماعی، افزایش رضایتمندی و عزت نفس نیازمندان، کاهش هزینه­های اجرایی و تشکیلاتی و در نتیجه افزایش بهره وری عرضه خدمات حمایتی به محرومترین اقشار جامعه را هدف قرار داده است.

اهمیت و نقش مساجد در جوامع اسلامی از جمله ایران بر هیچ کس پوشیده نیست و بدون شک هرچه تعداد مساجد و کاکردهای آن بیشتر باشد، فرهنگ اسلامی بیشتر جلوه می یابد و تقویت می شود. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به عنوان نهادی که همواره در بالاترین سطوح تقویت فرهنگ اسلامی در جامعه حضور مؤثر داشته، تاکنون سهم بسزایی در زمینه ساخت مساجد طراز و نهادینه کردن فرهنگ مسجدمحوری در جامعه و در بین جوانان و شهروندان داشته است. ساخت مساجد، اصرار بر ترویج فرهنگ مسجد و عینیت بخشیدن به کارکردهای برگرفته از مساجد، یکی از نشانه های تأثیر این نهاد مقدس در تقویت فرهنگ اسلامی برگرفته از مساجد و نهادینه کردن آن بوده است. در این مقاله تلاش می شود براساس روش توصیفی– تحلیلی و کتابخانه ای، نقش سپاه پاسداران در زمینه ساخت مسجد طراز و نهادینه کردن فرهنگ مسجد در جامعه با ذکر نمونه و دلیل بررسی گردد. نتایج تحقیق نشان داده است که سپاه پاسداران از طریق زمینه سازی برای نهادیه کردن فرهنگ مسجد محوری و سهیم بودن در ساخت مساجد و تاکید همه جانبه بر این مساله، از اول انقلاب تاکنون در راستای نهادینه کردن فرهنگ مسجد طراز گام برداشته است. تطبیق وظایف و کارکردهای سپاه پاسداران با کارکردهای مساجد، رابطه دوسویه و تکاملی میان آن ها را نشان می دهد.

در این مقاله، چهار اصل مسجدمحوری، محله محوری، درون گرایی و طبیعت گرایی با استفاده از تکنیک دلفی به عنوان اصول محوری شناسایی و به کار گرفته شده است. هدفِ ارزیابی شهرهای جدید بر مبنای اصول شهرسازی ایرانی اسلامی است. از این رو، شهر جدید هشتگرد از پررونق ترین شهرهای جدید ایران، با 22819 هزار نفر جمعیت که در نزدیکی شهر تهران و کرج قرار دارد، به عنوان نمونه، بررسی شد. نوع تحقیق کاربردی و روش پژوهش توصیفی تحلیلی است؛ تجزیه و تحلیل و سنجش شاخصه ها، به روش آماری مقایسه میانگین ها (آزمون T تک نمونه ای) انجام شد. براساس نتایج به دست آمده، آزمون T تک نمونه ای میانگین 41/226 را برای شهر جدید هشتگرد نشان می دهد. اختلاف این میانگین با امتیاز حد متوسط 59/43 واحد بوده که با توجه به سطح معنی داری کمتر از 05/0 می توان این اختلاف را معنادار دانسته و چنین نتیجه گیری کرد که چهار اصل مسجدمحوری، محله محوری، درون گرایی و طبیعت گرایی در طراحی و برنامه ریزی شهری، شهر جدید هشتگرد مورد توجه جدی قرار نگرفته، با هویت ایرانی اسلامی فاصله دارد.

مساجد همواره نقش تأثیرگذاری در شکل دهی به فرهنگ مسلمانان ایفا نموده اند. پس از انقلاب اسلامی در جهت گسترش کارکردهای مساجد، نهادهای مختلفی در حوزه پیرامونی آنها شکل گرفتند که نیاز به ارزیابی و ارتقاء دارند. پژوهش حاضر با هدف کشف نظام واره ای مطلوب از الگوی مدیریت فرهنگی مؤسسات مسجدمحور، مؤسسه فرهنگی تبیان را به عنوان نمونه ای موفق از کنشگری فرهنگی در سطح کشور، موردمطالعه میدانی قرار داده است. به مقتضای «مطالعه موردی» برای جمع آوری اطلاعات از فنون مصاحبه و مشاهده استفاده شده است. برای انسجام و انتظام سؤالات مصاحبه و همچنین ساختارمندی یافته ها براساس چارچوب مفهومی posdcorb، هفت مؤلفه برنامه ریزی، سازمان دهی، کارگزینی، هدایت، هماهنگی، ارتباطات و بودجه بندی بررسی شده است. درنهایت، برای تحلیل یافته ها از روش «تحلیل مضمون» استفاده شده است. نتایج به دست آمده از پژوهش، از قبیل؛ هدایتگری مبتنی بر «تواضع و پرواپیشگی»، «مشورت محوری»، «برنامه ریزی پروژه محور»، «ارتباطات افقی»، «بودجه بندی اقتضائی»، «مسئولیت سپاری» و کارگزینی مبتنی بر «روابط عاطفی ناصحانه» نشان می دهد که می توان از این الگوی مدیریتی برای فعال سازی کانون های فرهنگی مسجدمحور استفاده کرد.