اتاق عمل

مقدمه: ایمنی بیمار دغدغه ای جهانی در تمامی عرصه های خدمات سلامت است. مراقبت و خدمات غیر ایمن علاوه بر تحمیل رنج به انسان ها، هزینه های اقتصادی سنگینی نیز به بار می آورد. با توجه به حساسیت ویژه ی ایمنی بیمار در اتاق عمل، هدف این پژوهش، ارزیابی وضعیت ایمنی بیمار در اتاق عمل بود. روش بررسی: پژوهش حاضر، کاربردی از نوع توصیفی- مقطعی بود که در سال 1390 در اتاق عمل بیمارستان شهید بهشتی انجام شد و داده های مربوط به پژوهش از طریق تکمیل پرسش نامه ی استاندارد بیمارستان دوستدار ایمنی بیمار سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization یا WHO) به روش سرشماری توسط 20 نفر از مدیران ارشد، میانی، عملیاتی و پرسنل اتاق عمل بیمارستان شهید بهشتی جمع آوری گردید. به منظور ارزیابی سطح ایمنی بیمار، میانگین امتیاز 5/0-0 نشان دهنده ی سطح عملکردی ضعیف، 7/0-5/0 سطح متوسط و 1-7/0 سطح خوب است. با توجه به استفاده از پرسش نامه ی استاندارد سازمان جهانی بهداشت در زمینه ی ارزیابی وضعیت ایمنی، روایی و پایایی آن تأیید شده می باشد. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین امتیاز محور حاکمیت و رهبری 35/0 ± 7/0، جلب مشارکت و تعامل با بیمار و جامعه 37/0 ± 56/0، خدمات بالینی ایمن و مبتنی بر شواهد 35/0 ± 73/0 و محیط ایمن 37/0 ± 78/0 بود و به ترتیب نشان دهنده ی وضعیت خوب، متوسط، خوب و خوب می باشد. میانگین امتیاز وضعیت کلی ایمنی 36/0 ± 71/0 بود و عملکرد خوب را نشان می دهد. نتیجه گیری: به منظور دستیابی به سطح خوب کلیه ی محورهای پرسش نامه، لازم است هدف گذاری ها در سطح برنامه ریزی استراتژیک بیمارستان انجام شود.

اهداف: یکی از راه های بهبود مستمر کیفیت آموزش بالینی، بررسی دیدگاه دانشجویان است. این مطالعه با هدف ارزیابی دیدگاه دانشجویان رشته های هوشبری و اتاق عمل در مورد مشکلات آموزش بالینی انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال تحصیلی 91-1390 در 149 دانشجوی هوشبری و اتاق عمل دانشکده های پیراپزشکی و پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. داده ها در 5 حیطه اهداف و برنامه آموزشی، مربی، برخورد با دانشجو، محیط آموزشی و نظارت و ارزشیابی جمع آوری و با نرم افزار SPSS 18 به کمک آزمون T زوجی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از نظر دانشجویان رشته هوشبری مهم ترین عوامل موثر در وضعیت آموزش بالینی مربی (6/81%)، اهداف و برنامه آموزشی (8/67%) و محیط آموزش (4/57%) و از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل مربی (1/87%)، برخورد با دانشجو (7/80%) و اهداف و برنامه آموزشی (4/77%) بودند. اختلاف نظرات دانشجویان هوشبری و اتاق عمل در حیطه برخورد با دانشجو و نظارت و ارزشیابی معنی دار بود. نتیجه گیری: مربی بیشترین تاثیر را از نظر دانشجویان هوشبری و اتاق عمل در آموزش بالینی دارد. وضعیت آموزش بالینی در دو رشته هوشبری و اتاق عمل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در حد مطلوب است.

مقدمه: بمنظور کم کردن فاصله بین دانش تئوری و عملی و حضور فعال دانشجویان در اتاق عمل، کارت ترجیحات جراحی که نیازهای تیم جراحی را پیش بینی می کند طراحی گردید. لذا هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کارت ترجیحات جراحی بر عملکرد بالینی دانشجویان اتاق عمل بود . روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با شرکت 64 نفر از دانشجویان کارشناسی اتاق عمل در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان در سال تحصیلی 97-1396 انجام گرفت. دانشجویان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (32 نفر) و کنترل (32 نفر) قرار گرفتند. گروه کنترل دوره کاراموزی خود را به شیوه معمول سپری نمودند و گروه آزمون بعد از گروه کنترل کاراموزی خود را با استفاده از کارت ترجیحات جراحی طی کردند. ابزار گردآوری داده ها چک لیست محقق ساخته عملکرد بالینی بود. برای تجزبه و تحلیل داده از آزمون های تی مستقل، تی زوجی، کای اسکوئر و من ویتنی استفاده گردید. یافته ها: میانگین نمره عملکرد بالینی در گروه کنترل بین قبل و بعد از مداخله اختلاف معنادار نداشت (05/0 < P ) ، اما در گروه آزمون بعد از مداخله به طور معناداری بیشتر از قبل مداخله بود (001/0 > P )؛ همچنین بین مشخصات دموگرافیک با نمره عملکرد بالینی دانشجویان ارتباط معناداری یافت نشد (05/0 < P ). نتیجه گیری: کارت ترجیحات جراحی به عنوان یک ابزار کمک آموزشی، باعث بهبود عملکرد بالینی دانشجویان می گردد. لذا بکارگیری آن به عنوان یک ابزار کمک آموزشی برای آموزش دانشجویان اتاق عمل پیشنهاد می شود.

مقدمه : برخورداری از مهارتهای ارتباطی مؤثر، ویژگی اساسی مراقبین درمانی است و همدلی یکی از مؤلفه های ارتباط است. بعلت تکنولوژی محور بودن کار در اتاق عمل، توجه کمی به آموزش این مضامین به دانشجویان این رشته شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک برنامه مبتنی بر ایفای نقش با مضمون همدلی با بیمار بر نمره مهارتهای ارتباطی دانشجویان اتاق عمل می باشد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال تحصیلی 97-1396 بر روی 36 نفر از دانشجویان سالهای اول تا چهارم رشته اتاق عمل در دانشکده پرستاری و مامایی اصفهان انجام شد. نمونه گیری بصورت تصادفی طبقه ای بود. مداخله شامل یک برنامه آموزشی 12 ساعته (طی 3 جلسه) با موضوع تقویت ارتباط همدلانه با بیمار به روش ایفای نقش بود و پرسشنامه استاندارد مهارتهای ارتباطی کوییندام ( Queendom ) قبل و بعد از مداخله توسط نمونه ها تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آمار توصیفی و آزمونهای آماری در نرم افزار SPSS 22.0 انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کل مهارتهای ارتباطی دانشجویان اتاق عمل قبل از مداخله در حد متوسط (76/8 ± 69/117) بود. میانگین نمره کل مهارتهای ارتباطی و همه ابعاد آن بعد از مداخله به طور معناداری نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت (05/0 > P ). نتیجه گیری: آموزش ارتباط همدلانه به روش ایفای نقش، سبب افزایش نمره مهارتهای ارتباطی دانشجویان اتاق عمل شد. روش ایفای نقش، شیوه آموزشی جذابی برای دانشجویان بود. بنظر می رسد ایجاد تغییراتی در کوریکولوم آموزشی دانشجویان اتاق عمل بمنظور آشنایی آنها با مهارتهای ارتباطی ضروری باشد.

مقدمه: خود بیمارانگاری یکی از انواع اختلالات شبه جسمی می باشدکه علی رغم وجود سلامت بدنی، فرد حداقل به مدت ۶ ماه به وجود یک بیماری جدی درخود معتقد است و غالبا با اضطراب و افسردگی توام است. هدف: با توجه به اینکه بسیاری از پرسنل اتاق عمل تحت تنش قرار دارند و با توجه به تاثیر مستقیم عملکرد این گروه در سلامت جامعه، پژوهش حاضر با هدف تعیین فراوانی اختلال خودبیمارانگاری در پرسنل اتاق عمل های بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شده است. روش: این پژوهش به روش سرشماری برروی ۱۰۱ نفر از پرسنل اتاق عمل های بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی انجام شده است. پرسنل اتاق عمل به پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد خودبیمارانگاری ایوانز پاسخ دادند و داده ها با استفاده از نسخه ۱۸نرم افزار spss تحلیل گردید. یافته ها: در این پژوهش میزان شیوع خودبیمارانگاری ۱۸/۱۹ % به دست آمد. ۴۲نفر(۴۶/۷ %) سالم و ۳۲ نفر(۳۵/۶ %) تا حدودی این اختلال را داشتند. از۱۶پرسنل مبتلا به این اختلال ۱۴ مورد اختلال خودبیمارانگاری خفیف و ۲ مورد اختلال خودبیمارانگاری متوسط داشتند. رابطه ی معنی داری میان اختلال خودبیمارانگاری با جنس,مدرک تحصیلی و وضعیت تاهل مشاهده نشد . در حالی که رابطه ی سن و خودبیمارانگاری معنادار بود ) ۰/۰۱۳ ( p = . نتیجه گیری: در این مطالعه، شیوع بالایی از این اختلال نسبت به پژوهش های جهانی مشاهده شد. براساس نتایج این پژوهش، با افزایش سن، شیوع اختلال خودبیمارانگاری افزایش می یابد .علت این ارتباط معنادارآماری میتواند ناشی از افزایش اضطراب و افسردگی باشدکه نیازمند مطالعات گسترده تری جهت روشن شدن این موضوع می باشد.

مقدمه: آموزش بالینی در شکل دهی مهارت های اساسی و توانمندی های حرفه ای دانشجویان در اتاق عمل نقش مهمی دارد. شناخت وضعیت فعلی ، بستری برای ارتقاء عملکرد آنها در آینده میباشد . هدف مطالعه تعیین عوامل موثر بر کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل و هوشبری دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1397 بود. روش ها: در مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر، 134 نفراز دانشجویان اتاق عمل و هوشبری که حداقل یک ترم تحصیلی کارآموزی بالینی را گذرانده بودند، انتخاب شدند. دیدگاه دانشجویان در مورد آموزش بالینی توسط پرسشنامه پایا و روا، متشکل از پنج بخش : عملکرد مربیان بالینی؛ برخورد با دانشجو، اهداف و برنامه آموزشی، امکانات و تجهیزات محیط بالینی و سیستم ارزشیابی بالینی مورد ارزیابی و امتیاز دهی قرار گرفت. داده ها ، آزمون تی مستقل و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین سنی دانشجویان 8/1 ± 6/21 سال بود. میانگین امتیاز حیطه های مورد سنجش به ترتیب عبارت از اهداف و برنامه های آموزشی 6/4 ± 3/10، ، مربی 7/3 ± 4/11 ، برخورد با دانشجو 9/1 ± 2/4، محیط آموزشی 5/2± 9/4 )، نظارت و ارزشیابی 6/1 ± 7/2 و خودکارآمدی دانشجو 7/2 ± 6/7 بود. به ترتیب حیطه مربی و اهداف و برنامه آموزشی بیشترین میانگین امتیاز کسب شد. 9/67 درصد شرکت کنندگان، کیفیت آموزش بالینی را متوسط گزارش کردند و اختلاف نظرات دانشجویان اتاق عمل و هوشبری در حیطه ی اهداف و برنامه آموزشی معنی دار بود (01/0 > P ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، کیفیت آموزش بالینی در این دو رشته مشابه هم بوده و در کل در سطح متوسطی می باشد. برای بهبود وضعیت آموزش بالینی در این رشته ها، تأمین امکانات، تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرایندهای ارزشیابی بالینی، ارتقای عملکرد مربیان و جذب مربیان بالینی مستقل پیشنهاد می شود

مقدمه: ارتقاء سطح کیفیت آموزش درگرو شناخت عوامل مؤثر بر آن بوده که لازمه آن بررسی نظرات دست اندرکاران آموزش (اساتید و دانشجویان) می باشد. لذا مطالعه حاضر باهدف تبیین و شناسایی عوامل مؤثر بر کیفیت آموزش نظری رشته اتاق عمل از منظر دانشجویان و اعضای هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران انجام گرفته است. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی (توصیفی– تحلیلی) است. جامعه آماری آن شامل دانشجویان و اعضای هیئت علمی رشته اتاق عمل دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران می باشد که 342 نفر به روش نمونه گیری سرشماری و طبقه ای تصادفی جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های فریدمن، آزمون T مستقل و آزمون من ویتنی در نرم افزار آماری spss21 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در رتبه بندی بین عوامل مؤثر بر کیفیت آموزش نظری از دیدگاه دانشجویان و اعضای هیئت علمی، بالاترین میانگین رتبه ها مربوط به حیطه عوامل مرتبط با مدرس و کمترین میانگین مربوط به حیطه اخلاق و رفتار حرفه ای بود. در بین مؤلفه های هرحیطه از منظر دانشجویان مهم ترین عامل مؤثر بر کیفیت آموزش، ارزشیابی به موقع فعالیت آموزشی و پژوهشی اساتید و ارائه بازخورد مناسب به آنان و از نظر اعضای هیئت علمی میزان علاقه و رغبت به رشته تحصیلی و رعایت اصول اخلاقی از طرف اساتید و دانشجویان بود که میانگین نمرات این مؤلفه ها در بین اساتید و دانشجویان اختلاف معنی دار داشت (0/001> p ). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که از منظر دانشجویان و اعضای هیئت علمی رشته اتاق عمل، با نسبت بسیار زیاد نقش مدرس مهم ترین اثر را بر کیفیت آموزش نظری دارد و به نظرمی رسد برای افزایش کیفیت آموزش در رشته اتاق عمل لاجرم باید مواردی را که منجر به بالا رفتن کیفیت نقش استاد می شود مدنظر قرار داده و همچنین در راستای ارتقاء سطح کیفیت طبق شش حیطه های موردبحث این مطالعه اقدام نمود.

مقدمه: خودکارآمدی موجب تاثیرگذاری بر شیوه ی تفکر، احساس، انگیزش و رفتار فرد می گردد. با توجه به اینکه خودکارآمدی یکی از مهم ترین و قوی ترین مؤلفه های پیش بینی کننده برای پیشرفت تحصیلی است و به دلیل تأثیر انگیزه پیشرفت در موفقیت دانشجویان، پژوهش حاضر به منظور بررسی ارتباط میان خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانشجویان اتاق عمل استان خوزستان طراحی شده است. روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است که بر روی 225 نفر از دانشجویان کارشناسی رشته اتاق عمل در سطح استان خوزستان که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه نامه انگیزش تحصیلی (AMS) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان (CASES) جمع آوری شدند. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار 19 spss و آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی انجام شد. نتایج: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که خودکارآمدی دانشجویان اتاق عمل استان خوزستان، بالاتر از حد متوسط است و انگیزه این دانشجویان، در سطح بسیار خوب گزارش شد. به طور کلی روند خودکارآمدی دانشجویان از سال اول تا سال چهارم تحصیل، سیر صعودی داشت. انگیزه دانشجویان اتاق عمل بهبهان، دزفول و آبادان از اهواز بیش تر است و دانشجویان اتاق عمل شوشتر از کمترین میزان انگیزه برخوردارند. بین خودکارآمدی و تمام ابعاد انگیزش تحصیلی ارتباط مثبت و معنادار یافت شد. نتیجه گیری: باتوجه به اینکه خودکارآمدی دانشجویان اتاق عمل استان خوزستان، بالاتر از حد متوسط گزارش شده و انگیزه بسیار خوبی نیز دارند، هم چنین بین خودکارآمدی و انگیزه تحصیلی ارتباط مثبت و معناداری یافت شده است. لذا جهت پیشرفت و موفقیت روزافزون این دانشجویان، لازم است برنامه هایی کاربردی جهت افزایش میزان خودکارآمدی و انگیزه توسط مسئولین ذیربط تدارک دیده شود و کمبوها و نواقص موجود که منجر به کاهش انگیزه و خودکارآمدی میشوند را نیز برطرف نمود.

مقدمه: کارآیی اتاق های عمل یکی از عوامل اصلی در تعیین هزینه های بیمارستان است که با افزایش توان آنها همراه با افزایش کیفیت می توان ظرفیت مالی بیمارستان ها را بالا برد. این مطالعه با هدف بررسی کارایی اتاق های عمل بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی- کاربردی، کارایی کلیه اتاق های عمل بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز به تعداد 78 اتاق عمل، با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها و نرم افزار دیپ طی سال های 1393-1391 تحلیل و بررسی شد. ستانده ها شامل تعداد اعمال جراحی، زمان عمل جراحی، میزان چرخش تخت عمل جراحی، میزان لغو عمل جراحی و نهاده ها نیز مشتمل بر تعداد تخت عمل جراحی و تعداد کارکنان اتاق عمل بود. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از تحلیل پوششی داده ها متوسط کارایی فنی، کارایی مدیریتی (خالص) و کارایی مقیاس به ترتیب (893/0، 912/0 و 980/0) محاسبه شد. همچنین نتایج حاکی از آن است که بازدهی ثابت نسبت به مقیاس بر فرآیند تولید حاکم است. علاوه بر آن ظرفیت مازاد عامل تولید کارکنان اتاق عمل به میزان 72/14 درصد در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی شیراز محاسبه شد. نتیجه گیری: حذف نیروی انسانی مازاد در قالب یک برنامه ریزی جامع و بر اساس نتایج روش تحلیل پوششی داده ها نقش عمده ای در بهبود کارایی و در پی آن کاهش هزینه های بیمارستان و بخش بهداشت و درمان ایفا می کند. همچنین، نتایج تحقیق منجر به پیشنهادهایی برای بهبود کارایی بیمارستان ها از طریق صرفه جویی های بالقوه در نهاده ها، 72/14 درصد در تعداد کارکنان و 33/11 درصد در تعداد تخت به طور متوسط گردید.

مقدمه: ایمنی بیمار یکی از دغدغه های جهانی است، زیرا حوادث نامطلوب عواقب جبران ناپذیر زیادی به دنبال دارد. در بین مسائل موجود در مسیر بهبود ایمنی بیمار، آماده سازی دانشجویان علوم پزشکی از اهمیت شایانی برخوردار است. اتاق عمل به عنوان یکی از واحدهای اصلی بیمارستان که مهم ترین مرحله درمانی بیمار را شامل می شود، رعایت نکات ایمنی بیمار حائز اهمیت است، لذا این مطالعه با هدف تعیین بررسی تاثیر آموزش مجازی ایمنی بیمار بر نگرش و عملکرد بالینی دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود. با حضور 48 نفر از دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل در سال 1398 انجام شد. نمره نگرش و عملکرد بالینی دانشجویان قبل و بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه اقتباسی و چک لیست محقق ساخته اندازه گیری و جهت آنالیز داده ها از آزمون تی زوجی توسط نرم افزار SPPS نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: قبل از مداخله میانگین و انحراف معیار نمرات نگرش و عملکرد به ترتیب 10/11±55/56 و01/24 ± 89/54 بود که بعد از مداخله به نمره 92/9±09/71 و 53 /10± 70/78 رسید. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که بین نمره نگرش و عملکرد قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه به مدیران بیمارستان جهت ارتقای نگرش و عملکرد کارکنان اتاق عمل، به منظور رعایت کردن ایمنی بیمار و نهادینه کردن جو ایمن و ارتقای کیفیت ارائه خدمات و کاهش حوادث زیان بار کمک می کند.

مقدمه و هدف: دانشجویان اتاق عمل از نظر توانایی و استعداد یادگیری بسیار مشابه هم هستند اما در پیشرفت درسی آنان در طول دوران تحصیلی، تفاوت های چشمگیری بوجود می آید که می تواند بازتابی از تفاوت در انگیزه تحصیلی آنان باشد. با توجه به اهمیت فراوان انگیزه در پیشرفت، فرایند یاددهی-یادگیری، برنامه ریزی و اجرای برنامه های آموزشی مطالعه حاضر با هدف «بررسی ارتباط انگیزه تحصیلی با انتظارات-پیامد تحصیلی دانشجویان کارشناسی اتاق عمل استان خوزستان» انجام شده است. روش کار: این پژوهش توصیفی-مقطعی با مشارکت 225 نفر از دانشجویان اتاق عمل دانشگاه های شهرهای مختلف استان خوزستان و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انجام شد. سپس فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه انگیزش تحصیلی و پرسشنامه انتظارات- پیامد دانشجو توسط دانشجویان تکمیل گردید. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار spss نسخه 19، آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که 6/83 درصد از دانشجویان دارای انگیزه بسیار خوب، 6/15 درصداز دانشجویان دارای انگیزه متوسط و 9/. درصد دارای انگیزه ضعیف بودند. میانگین و انحراف معیار نمره انگیزش تحصیلی در تمام دانشجویان به ترتیب 15/25 ±62/135 بود. در نهایت؛ رابطه بین تمام زیر مقیاس های انگیزش تحصیلی و انتظار پیامد بین دانشجویان اتاق عمل خوزستان در تمام سال های تحصیلی، معنی دار شده است(p<./05) و (r=. /46). نتیجه گیری: باتوجه به معناداری رابطه ی بین انگیزه تحصیلی با انتظار-پیامدتحصیلی در بین دانشجویان اتاق عمل استان خوزستان؛ عوامل انگیزشی بر پیشرفت تحصیلی تاثیر می گذارند. بدیهی است که نظام های آموزشی باید بر تلاش خود جهت ارتقاء انگیزه تحصیلی دانشجویان، آموزش و مولفه های مربوطه یعنی فراگیر، فرادهنده، محیط و امکانات آموزشی بیافزایند.

مقدمه: آموزش بالینی به عنوان یکی از مقاطع حساس آموزشی نقش تعیین کننده ای در تربیت و آموزش نیروی انسانی و آینده حرفه ای دارد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر کیفیت آموزش بالینی و مقایسه دیدگاه دانشجویان هوشبری و اتاق عمل در این زمینه طراحی و اجرا شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه ی توصیفی- مقطعی است که در آن 126 دانشجو با روش غیر تصادفی و سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل یک پرسشنامه استاندارد در دو قسمت بود؛ قسمت اول شامل اطلاعات جمعیت شناختی و قسمت دوم، شامل پنج حیطه ی اهداف و برنامه آموزشی، عملکرد مربیان، برخورد مربی و کادر اتاق عمل، محیط آموزشی و نظارت و ارزشیابی درباره آموزش بالینی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نسخه 21 نرم افزار SPSS، آزمون کای دو، تست دقیق فیشر، آزمون تی مستقل و فریدمن انجام شد. یافته ها: از دیدگاه دانشجویان میانگین کلی آموزش بالینی در سطح متوسطی قرار داشت و بر حسب آزمون کای دو سطح کلی کیفیت آموزش بالینی و حیطه های مختلف آن در دو رشته اتاق عمل و هوشبری تفاوت معناداری نشان نداد ( 05/0 P≥) ولی بر اساس نتایج آزمون فریدمن محیط آموزشی در رتبه اول و مربیان در رتبه آخر قرار گرفت. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آموزش بالینی در شکل دهی توانمندی های حرفه ای دانشجویان پیش نهاد می شود در کنار بازنگری و برطرف نمودن کاستی ها و نواقص این حیطه توسط مسؤولین، افزایش شایستگی علمی و عملی مربی مورد توجه قرار گرفته و تدوین و اجرای دقیق اهداف و برنامه های آموزش بالینی متناسب با نیازهای دانشجویان در اولویت برنامه ریزی آموزشی قرار گیرد.