هنر اعتراضی

بی گمان یکی از رسالت های راستین هنر، بیان مصایب اجتماعی و رنج آدمی است که در جامعه مدرن از دیرباز تاکنون بسیار مهجور مانده است. تحلیل هنر اعتراضی یا اعتراض در هنر از بعد اجتماعی و روان شناختی در فرهنگ غرب درون مایه اصلی مقاله حاضر را تشکیل می دهد. این نوشتار به بررسی و کنکاش روحیات هنرمند، ویژگی های اثر هنری و موضوعات اعتراضی در هنرهای تجسمی(نقاشی) و ادبیات می پردازد. از این گروتسک و اسنوبیسم به دلیل سرشت انتقادی شان از مباحث اصلی مطرح شده می باشند. از این میان آراء و اندیشه های فلاسفه ای نظیر ولفگانگ کایزر و میخائیل باختین در باب گروتسک محور اصیل این مقاله را تشکیل می دهند. متفکر آلمانی نگرش خود را محدود به یک دارالمجانین می کند و ادیب روسی تفکرات خود را در ابعاد هیولاهای کارناوال بیان می کند.

هنـر اعتراضـی بـه جریانـی از هنـر معاصـر گفتـه میشـود کـه مـورد توجـه هنرمنـدان کنشـگر اجتماعـی بـوده و هـدف از آن آگاهـیبخشـی بـه عمـوم مـردم در مـورد انـواع تبعیضها و سـتمهـای نهادینه شـده و تـاش برای زدودن آنهـا از بسـتر جامعـه اسـت. اگرچـه بیشـتر هنرهـای فمینیسـتی دهـۀ 1970 م، بـه هـر حـال هنـر اعتراضـی بـود، یـک گـروه بـه طـور مشـخص عنـوان "هنـر اعتراضـی فمینیسـتی" را بـه دسـت آورد. در ایـالات متحـده پـس از انقـاب اجتماعـی دهـۀ 1960م، بسـیاری از هنرمنـدان (زن و مـرد) بـه جنبشهـای اعتراضـی سیاسـی مختلـف پیوسـتند. نـه تنهـا بسـیاری از زنـان هنرمنـد فعـال در جنبـش حقـوق مدنـی، و اعتـراض بـه جنـگ ویتنـام، در اعتصابـات و تجمعـات اعتراضـی شـرکت کردنـد، بلکـه آنهـا جنبشهـای فمینیسـت خـود را نیـز تأسـیس کردند،کـه در آن آگاهـی اجتماعـی و مبـارزه علیـه سـرکوب زنـان را بـا فعالیتهـای ضـدجنـگ ادغـام کردنـد. ایـن مقالـه بـر آن اسـت تـا بـا روشـی توصیفـی و تحلیلـی بـه ایـن پرسـش پاسـخ دهـد کـه هنرمنـدان فمینیسـت از چـه شـیوه هایـی بـرای بیـان هنـر اعتراضـی خـود در دهـههـای 1960 و 1970م اسـتفاده کردنـد و چگونـه آرای متفکـران مـوج دوم فمینیسـم در چنیـن آثـاری نمـود یافتـه اسـت. نتایـج حاصـل نشـان مـیدهـد از آنجایـی کـه مـوج دوم فمینیسـم رویکـردی رادیـکال و مصامحـه ناپذیـر اتخـاذ کـرده بـود، هنرمنـدان ایـن جنبـش نیـز عمومـا از زبانـی تنـد و گزنـده در آثـار خـود بهـره گرفتـه انـد.

هنر خیابانی، از جمله آثار هنری است که در مکان های عمومی در معرض دید همگان قرار می گیرد. برخی از هنرمندان از این شیوه به سان ابزاری جهت اعتراض بهره می برند، در حالی که سایر هنرمندان از فضای شهری به عنوان فرصتی برای نمایش آثار شخصی با مخاطبان گسترده استفاده می کنند. در سال های اخیر گونه های جدیدی از هنر خیابانی در ایران پدیدار شده که همسو با جنبش های هنر خیابانی در جهان هستند و مطالعه و تحلیل این آثار را به عنوان بخشی از هنر معاصر ایران ضروری می سازند. شناخت جایگاه و روند هنر خیابانی ایران و میزان تأثیرپذیری آن از غرب، نیازمند بررسی تطبیقی بین هنرمندان بومی با هنرمندان پیشروی جهانی است. از این رو، مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی، به شناسایی و مطابقت شباهت های محتوایی بین آثار یکی از پیشگامان هنر خیابانی ایران با نام مستعار "بلک هند" و هنرمند خیابانی پرآوازه انگلیسی "بنکسی" می پردازد. این پژوهش با هدف تبیین تأثیرپذیری هنرمند ایرانی از همتای انگلیسی خود، سعی در پاسخ گویی به این پرسش دارد که چه اشتراکات معناداری، محتوای آثار اعتراضی این دو هنرمند را به هم نزدیک می کنند؟ یافته ها حاکی از آن است که هر دو هنرمند در آثار خود در پی نقد اجتماعی و به چالش کشیدن گفتمان های مسلط جامعه هستند؛ اگرچه بلک هند در این رسالت مشترک، از مضامینی مشابه با آثار بنکسی بهره گرفته است، در نهایت خلاقانه از این درون مایه ها الهام می گیرد و عناصر و ایده های مربوط به ساختار سیاسی و اجتماعی جامعه خود را به محتوای آثار خود اضافه می کند تا به یک گفت وگوی جدید و بومی شده دست یابد. از این رو، آثار بلک هند در پیوند با آثار بنکسی، صاحب هویت جدیدی می شوند.