مدیریت ذی نفعان

اولین مرحله در توسعه ورزش در سطح ملی، ایجاد سیستم ورزش اثربخش است که در این سیستم افراد، گروه ها و سازمان هایی فعالیت می کنند؛ بنابراین تعیین و تجزیه و تحلیل ویژگی های آن ها برای پاسخ گویی به تقاضای آن ها به عنوان ذی نفعان ورزش در قالب مدیریت ذی نفعان مطرح می شود. این تحقیق با هدف تعیین ذی نفعان ورزش ملی و ارزیابی اهمیت این ذی نفعان انجام شد. جامعه آماری کارشناسان وزارت ورزش و جوانان هستند که بر اساس آمار موجود تعداد آن ها در حدود 166 است و تمامی آن ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که اطلاعات فردی کارشناسان و منافع و قدرت ذی نفعان بر اساس طیف لیکرت ارزیابی شد. نتایج تحقیقات نشان می دهد در میان ذی نفعان وزارت ورزش، فدراسیون های ملی بیشترین منافع (26/4) و داوطلبان کمترین منافع (21/2) را از وزارت ورزش می برند. همچنین کمیته ملی المپیک بیشترین قدرت (56/3) و داوطلبان (27/2) کمترین قدرت را در به دست آوردن منافع خود از وزارت ورزش و جوانان دارند. براساس ماتریس مندلو که ابزاری برای مدیریت ذی نفعان و اجرای استراتژی مدیریتی مناسب برای آن هاست، بیشتر ذی نفعان وزارت ورزش دارای منافع و قدرت کم هستند و تنها هیئت های ورزشی در طبقه قدرت کم و منافع زیاد جای گرفتند و تعدادی از ذی نفعان که ذی نفعان ورزشی و اولیه وزارت بودند در طبقه منافع و قدرت زیاد جای گرفتند. همچنین بر اساس نتایج تجزیه و تحلیل عاملی، ذی نفعان بر حسب قدرت و منافع به چهار گروه دسته بندی شدند. از نتایج تحقیق می توان برای به-کارگیری استراتژی های ارتباطی و رفتارهای سازگاری به منظور پاسخ گویی به تقاضای مختلف و متضاد استفاده کرد. نتایج تحقیق در ایجاد سیستم ورزش اثربخش تر نقش آگاهی دهنده برای وزارت ورزش و جوانان دارد که مسئول ورزش ملی است.

محیط تجاری امروزی، زمینه کاربست و ادغام تئوری ذی نفعان را با تئوری نمایندگی در استراتژی های مالی و مدیریتی شرکت ها فراهم آورده است. در این راستا، مدیریت و ایجاد تعادل بین منافع کلیه ذی نفعان حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر مدیریت ذی نفعان بر سود تقسیمی و ارزش شرکت مطابق با تحلیل های تئوری نمایندگی و تئوری ذی نفعان است. برای سنجش شاخص مدیریت ذی نفعان، جریان های نقدی پرداختی به هر یک از گروه های ذی نفع مبنا قرار گرفته است. برای بررسی موضوع، نمونه ای متشکل از 220 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در فاصله سال های 1389 تا 1394 انتخاب شده و داده ها با استفاده از رگرسیون تجزیه و تحلیل شده است. شواهد تحقیق نشان می دهد رابطه مثبت و معناداری بین مدیریت ذی نفعان و سود تقسیمی وجود دارد. همچنین بین مدیریت ذی نفعان و ارزش بازار شرکت رابطه منفی و معناداری برقرار است. این نتایج نشان می دهد در محیط ایران، مدیریت ذی نفعان نیز بیشتر در جهت منافع سهامداران صورت می گیرد.

A common mistake in the management of information technology projects is paying attention only to the technical issues and neglecting other areas of the project management. A critical area in information technology projects is the stakeholder management, which has been the focal point of many recent researches in the project management field. Thus, a decision support system (DSS) has been developed in this paper, consisting of a 10-stage operational process that leads to an executive plan for responding to the stakeholders’ expectations. The proposed DSS benefits from an optimization model that considers not only cost and time constraints, but also the possibility of partly fulfilling the stakeholders’ needs and expectations. The most important innovations in the development of this DSS are: considering the different phases of the project (planning, implementation and closing); and also, considering the personality types of contact persons in each stakeholder group. The proposed system has been implanted in a national IT project and the results have been presented in three categories, i.e. criteria and stakeholders, cost and time, and the results of the proposed model.

هدف پژوهش حاضر شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر شبکه سازی سیاسی در شرکت های دولتی تابعه ایدرو می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث ماهیت و روش توصیفی-پیمایشی و در زمره پژوهش های آمیخته است. در بخش کیفی 19 نفر از اساتید رشته مدیریت با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی 52 نفر از مدیران شرکت های دولتی تابعه ایدرو با استفاده از پرسشنامه مقایسه زوجی مشارکت داشتند که روایی و پایایی آن تأیید شد. برای کدگذاری داده های حاصل از مصاحبه از روش تحلیل محتوا و برای اولویت بندی پاسخ ها از روش دلفی فازی استفاده شده است. با استفاده از داده های حاصل از مصاحبه 14 عامل موثر بر شبکه سازی سیاسی در سازمان شناسایی و سپس از طریق پژوهش کمیّ رتبه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد مدیریت ذی نفعان داخلی و خارجی سازمان، تشکیل ائتلاف، شناخت افراد مهم سازمان، دانش و مهارت سیاسی، ارتباطات راهبردی مهمترین عوامل موثر بر شبکه سازی سیاسی در سازمان می باشند. مدیران شرکت های دولتی باید تلاش نمایند برای مدیریت افراد و جلب نظر آن ها، تاکتیک های نفوذ را فراگرفته و با استفاده از مهارت های سیاسی، ذینفعان داخلی و خارجی سازمان را مدیریت نمایند و با استفاده از مهارت های چانه زنی و مذاکره بتوانند مقامات دولتی و سرمایه گذاران را جذب سازمان نمایند. نوآوری پژوهش حاضر علاوه بر پوشش خلا تحقیقاتی موجود و توسعه ادبیات حوزه شبکه سازی سیاسی، مدیران و تصمیم گیرندگان کلیدی را از اهمیت پیشایندهای شبکه سازی سیاسی آگاه نموده و با تقویت مهمترین پیشایندها می توانند به اهداف غایی خود ذیل شبکه سازی سیاسی دست یابند.