ادراکی- حرکتی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر غنی سازی )ادراکی- حرکتی و موسیقی) محیط بر رشد حرکات درشت و ظریف اطفال بود. 32 طفل 8-5 ماهه سالم در این پژوهش شرکت داشتند که به صورت همگن در چهار گروه 8 نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. اطفال گروه های آزمایش به مدت 36 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در محیط های غنی ویژه خود تمرین کردند. اطفال گروه آزمایش اول در محیط غنی سازی شده به لحاظ «ادراکی- حرکتی و موسیقی»، گروه دوم در محیط غنی سازی شده «ادراکی- حرکتی» و گروه سوم در محیط غنی سازی شده «موسیقیایی» قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های حرکتی درشت و ظریف از مقیاس رشد حرکتی پی بادی (نسخه دوم) استفاده شد . در تحلیل داده ها از متغیرهای معادل سنی این آزمون استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد، بین میانگین نمره های معادل سنی در حرکات درشت (001/0P=) و میانگین نمره های معادل سنی در حرکات ظریف (001/0P=) در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یافته های حاصل نشان می دهد که تجربه ادراکی- حرکتی و موسیقی بر رشد حرکتی به طور کلی و بر معادل های سنی حرکات درشت و ظریف به طور اختصاصی تأثیر مثبت دارد. بنابراین، شرایط محیطی و تجربه عاملی مثبت در رشد مهارت های حرکتی پایه ای و بنیادی اطفال شرکت کننده در سه گروه تمرین بود.

مقدمه و هدفتمرینات ادراکی - حرکتی شامل فعالیت های حرکتی می باشد که هدف عمده آن بهبود مهارت های شناختی یا تحصیلی است و بر برنامه رشدی کودکان دلالت دارد. هدف از مطالعه حاضر، تأثیر تمرینات ادراکی حرکتی بر آگاهی بدنی کودکان دارای اختلال سندروم داون بود. روش:روش اجرای این تحقیق از نوع نیمه تجربی می باشد. 24 کودک دارای اختلال سندروم داون با دامنه سنی 4 تا 7 سال از شهرستان شهرضا به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور مساوی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. مطالعه شامل مراحل پیش آزمون، تمرین و پس آزمون بود. در مرحله پیش آزمون، از شرکت کنندگان هر دو گروه آزمون پردو به عمل آمد. گروه آزمایشی 24 جلسه برنامه تمرینی را هفته ای سه جلسه (در 8 هفته) و هر جلسه به مدت 45 تا 60 دقیقه انجام دادند. پس از پایان دوره تمرینات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون های ویلکاکسون و یومن ویتنی تحلیل شدند. یافته هانتایج نشان داد که یک دوره برنامه تمرینی ادراکی- حرکتی بر آگاهی بدنی و تمامی خرده مقیاس های آن تاثیر معناداری داشت. نتیجه گیریبنابراین می توان نتیجه گرفت که برنامه تمرینی ادراکی- حرکتی می تواند روش موثری در افزایش آگاهی بدنی کودکان دارای اختلال سندروم داون باشد.

این پژوهش با هدف مطالعه تأثیر هشت هفته تمرینات ادراکی- حرکتی بر تعادل ایستای تکواندوکاران 8-6 سال انجام شد. 80 کودک 6 تا 8 ساله به صورت تصادفی خوشه ای سه مرحله ای از سطح شهر کرمانشاه انتخاب شدند و تاثیرتمرینات ادراکی – حرکتی به عنوان متغیر مستقل بر تعادل ایستای کودکان ارزیابی شد. فاکتور تعادل با دستگاه تعادل سنج اندازه گیری شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی در چهار گروه، شامل دو گروه تجربی و دو گروه کنترل و به تعداد مساوی از نظر جنسیتی در هر گروه تقسیم شدند، در ابتدا از تمامی آزمودنی ها پیش آزمون گرفته شد، سپس 40 آزمودنی دختر و پسر گروه تجربی، هشت هفته تمرینات ادراکی-حرکتی را که شامل سه بخش گرم کردن و تمرینات کششی، حرکات اختصاصی ادراکی-حرکتی و فعالیت های ترکیبی و حرفه ای ادراکی-حرکتی بود، هفته ای سه جلسه انجام دادند در حالی که 40 آزمودنی گروه کنترل در این هشت هفته به فعالیت های معمول خود پرداختند. سپس پس آزمون انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با طرح عاملی استفاده شد (05/0P