مربیان ورزش

به موازات رشد سریع دیدگاه حرفه ای، رویکرد فعلی تشکیلات ورزش جهان به آموزش و ارتقای مربیان، رو به توسعه است. آنان از ارکان اصلی در آموزش، رهبری و هدایت تیم اند و نقش مهمی در پرورش ورزشکاران ایفا می کنند. هدف از انجام این تحقیق مطالعة نظام آموزش، ارزیابی و ارتقای مربیان ورزش کشورهای منتخب و ارائة الگوی پیشنهادی است. این تحقیق به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده و در جمع آوری اطلاعات از منابع موجود در کتابخانه ها و مروری بر اسناد موجود و مطالب اینترنت استفاده شده است. در ایران وزارت ورزش تلاش های مفیدی درخصوص آموزش، ارزیابی و ارتقای مربیان انجام داده است؛ لیکن عدم رویکرد سیستمی موجب شده تا همگامی آن با سیستم های پیشرفتة جهان با اشکال های متعددی مواجه گردد. در استرالیا دربارة آموزش مربیان مطالعات گسترده ای انجام شده و نوشتار هایی در باب چارچوب، سرفصل، محتوی و معیارهای آموزش و ارتقای مربیان نگاشته شده است. در انگلستان ویراست های متعددی از نظام آموزش مربیان ارائه شده و محتوای آموزشی جدیدی برای سطوح مختلف مربیگری در حال تدوین است. در ایالات متحده با توجه به سیستم آموزشی حاکم، معیارها و برنامه های آموزشی مربیان تدوین و در حال به روزرسانی است. در کانادا نیز مطالعات گسترده ای انجام شده است، به طوری که برنامةپیشرفت مربیان و ورزشکاران هر رشته تدوین و این برنامه های آموزشی به سایر کشورها نیز ارائه می شود. نتایج مطالعات نشان می دهد رویکرد سیستمی و هماهنگی با انجمن های قاره ای و جهانی مربیان از نیازهای عاجل مربیگری ورزش کشور است و تأسیس بنیاد بین المللی مربیان از ضروریات آن است. در این راه بهره گیری از تجارب کشورهای منتخب و نظام های مربوط مفید خواهد بود.

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تفاوت دیدگاه های حقوقی مربیان ورزش زن ومرد در رویدادهای ورزشی بود. روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات زمینه ای – پیمایشی بود که به صورت میدانی انجام شد. بدین منظور 175 نفر از مربیان ورزش کانون ها و باشگاه های ورزشی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود که به روش آزمون- آزمون مجدد پایایی آن بررسی گردید و ضریب 86 % بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، ابتدا از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای توزیع طبیعی داده ها استفاده شد و با توجه به طبیعی نبودن توزیع داده ها از آمار غیر پارامتریک من ویتنی و کروسکال والیس استفاده گردید. بررسی یافته های پژوهش حاکی است،45/81 درصد مربیان ورزش به وظایف و مسئولیت های حقوقی در رویداهای ورزشی آگاهی داشتند. همچنین بین دیدگاه زنان و مردان در خصوص مسئولیت های حقوقی تفاوت معنی داری وجود داشت ( 05/0 ≥ P ) بدین معنی که مربیان ورزش زن نسبت به مرد آگاهی بیشتری درخصوص مسئولیت های حقوقی داشتند. از لحاظ مدرک تحصیلی، بین مربیان با مدرک تحصیلی متفاوت در خصوص آگاهی از حقوقی ورزشی تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0 ≥ p) بدین معنی که مربیانی که دارای مدرک تحصیلی فوق لیسانس و بالاتر بودند آگاهی بیشتری نسبت به دیگران داشتند.، در خصوص سابقه خدمت نیز بین دیدگاه مربیان تفاوت معنی دار وجود داشت ( 001/0 ≥ p ) بدین معنی که مربیانی که دارای سابقه متوسط به بالا( 15 سال به بالاتر ) بودند به آگاهی های حقوقی اشراف بیشتری داشتند.

هدف : جو سازمانی می تواند به رفتار سازمانی مربیان ورزشی جهت دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه جو سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی مربیان ورزشی نواحی بسیج شهر مشهد است. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی- همبستگی و به لحاظ هدف از نوع کاربردی است که  داده های آن به صورت میدانی جمع آوری شده است. 67 نفر به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب و به پرسشنامه استاندارد 32 عبارتی جو سازمانی هالپین و کرافت و پرسشنامه استاندارد 15 عبارتی رفتار شهروندی سازمانی اورگان و کانوسکی پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی با کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است. یافته ها: نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که بین جو سازمانی و مؤلفه های آن (به جز مؤلفه فاصله گیری) با رفتار شهروندی سازمانی مربیان ورزشی نواحی بسیج شهر مشهد رابطه ی مثبتی وجود دارد و این رابطه در مؤلفه روحیه گروهی بیشتر از سایر مؤلفه های جو سازمانی بوده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که با ایجاد جو مثبت سازمانی می توان رفتار شهروندی را در پایگاه های بسیج توسعه داد.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط عدالت سازمانی و اشتیاق شغلی با عملکرد سازمانی مربیان ورزش بود. این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مربیان فعال هیات های ورزشی شهر اراک (704 نفر) بودند که 254 نفر از آنها به صورت نمونه گیری تصادفی سهمیه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه های عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) ، اشتیاق شغلی سلانوا و شوفیلی (2001) و عملکرد سازمانی هرسی و گولد اسمیت (1980) جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و همچنین آمار استنباطی شامل t تک گروهی و رگرسیون چندمتغیره در نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 22 تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین عدالت سازمانی و اشتیاق شغلی (16/0=r)، بین اشتیاق شغلی و عملکرد سازمانی (13/0=r) و بین عدالت سازمانی و عملکرد سازمانی (58/0=r) مربیان هیات های ورزشی شهرستان اراک رابطه آماری معناداری (05/0≥P) وجود دارد. لیکن، فقط عدالت سازمانی به میزان 578/0 قادر به پیش بینی عملکرد سازمانی مربیان بود. به عبارت دیگر، عدالت سازمانی می تواند باعث بهبود عملکرد سازمانی شود. از این رو، مسولین هیات های ورزشی ذیربط باید توجه بیشتری نسبت به عدالت سازمانی داشته باشند تا عملکرد سازمانی مربیان بهبود پیدا کند..