آمادگی ساختاری

این تحقیق میزان آمادگی لازم برای اجرای نظام مدیریت مشارکتی را با استفاده ازچهار متغیر آمادگی فردی کارکنان ، آمادگی فردی مدیران، آمادگی ساختاری و آمادگی فرهنگی سازمان، بررسی می کند و بر اساس ماهیت و روش، یک تحقیق توصیفی- پیمایشی است که جامعه آماری آن را کلیه کارکنان و مدیران دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی استان سیستان و بلوچستان در سال ١٣٨٧ تشکیل داده اند. بـرای جمع آوری اطلاعات و اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه ای مشتمل بر ٤٨ سوال پنج گزینه ای و 2 سوال تشریحی استفاده شده که روایی و پایایی آن به کمک نرم افزارspss محاسبه گردیده است. مجموع پرسشنامه هایی که مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند ٣٦٢ عدد می باشد. یافته های این پژسسوهش حاکی از آن است که علیرغم وجود آمادگی فردی مورد نیاز برای اجرای موفق نظام مدیریت مشارکتی در نزد کارکنان و مدیران، سازمانهای مورد مطالعه از آمادگی ساختاری و فرهنگی لازم برخوردار نیستند که در مجموع دلالت بر عدم وجود آمادگی سازمانی لازم برای اجرای موفق این نظام در دانشگاه های دولتی استان دارد . نتیجه نهایی نشان می دهد که آمادگی درون سازمانی لازم برای اجرای موفق نظام مدیریت مشارکتی در دانشگاههای دولتی استان سیستان و بلوچستان وجود دارد.

نتایج مطالعات متعدد انجام شده حکایت از نرخ بالای شکست و عدم موفقیت پروژه های استقرار سیستم های اطلاعاتی در سازمان ها دارد. این پژوهش ها همچنین نشان می دهند که بسیاری از این شکست ها بیش از آنکه ناشی از جنبه های فنی و فناورانه باشند، ریشه در مسائل سازمانی و عدم توجه به وضعیت سازمان در مرحله طراحی سیستم های اطلاعاتی دارند. به عبارت دیگر، استقرار موفق سیستم های اطلاعاتی، مستقیماً به شرایط جاری سازمان ها بستگی دارد و از آنجا که طراحی و استقرار یک سیستم اطلاعاتی سرمایه گذاری نسبتاً بالایی را می طلبد، توجه به آمادگی سازمان برای استقرار این سیستم ها و ارزیابی شرایط سازمان از حیث میزان آمادگی امری ضروری به نظر می رسد. در پژوهش حاضر ضمن بررسی جامع مدل های مختلف ارزیابی میزان آمادگی سازمان ها برای استقرار سیستم های اطلاعاتی، تلاش شده است مدلی مبتنی بر واقعیت ها و شرایط حاکم بر محیط داخلی سازمان ها و مؤسسات بخش عمومی، با تأکید بر دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی کشور طراحی شود. برمبنای مدل پیشنهادی، آمادگی سازمانی دانشگاه ها به شش بُعد راهبردی، منابع، مدیریتی، فرهنگی، ساختاری و قانونی ارتباط دارد که خود به 28 مؤلفه تقسیم می شوند و برمبنای این مؤلفه ها، 142 شاخص برای ارزیابی میزان آمادگی دانشگاه ها برای استقرار سیستم های اطلاعاتی پیشنهاد می شود. استفاده از این شاخص ها برای ارزیابی میزان آمادگی سازمانی می تواند طراحی هدفمند و متناسب با شرایط سازمانی این سیستم و درنهایت، پرهیز از هدررفت منابع سازمان را تسهیل کند. مدل پیشنهادی در یک دانشگاه به عنوان نمونه مورد استفاده قرار گرفته و میزان آمادگی آن دانشگاه براساس مؤلفه های مدل در ابعاد موردنظر تعیین و نتایج حاصل برای تهیه برنامه های اقدام به کاربرده شده است.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین حمایت سازمانی و آمادگی استقرار نظام پیشنهادها در بین کارکنان دانشگاه اصفهان بر اساس مدل معادلات ساختاری بود. بدین منظور، از میان 884 نفرکارکنان مشغول به فعالیت در سال تحصیلی 1389-1388 تعداد 196 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه محقق ساخته آمادگی نظام پیشنهادها برای مؤلفه های (آمادگی فردی، آمادگی مدیران، آمادگی ساختاری، آمادگی فرهنگی) و پرسشنامه حمایت سازمانی (آیزنبرگ، 1986) استفاده گردید. هر دو پرسشنامه از لحاظ روایی دارای روایی محتوایی بوده و برای پایایی آن ها نیز از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که پایایی پرسشنامه آمادگی استقرار نظام پیشنهادها 83/0، و حمایت سازمانی 89/0 به دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد حمایت سازمانی با استقرار نظام پیشنهادها دارای اثر مستقیم 96/0= β و همچنین، دارای اثرهای غیرمستقیم با آمادگی فردی کارکنان، 68/0= β، آمادگی مدیر، 81/0= β، آمادگی ساختاری، 80/0 = β و آمادگی فرهنگی، 78/0 = β، است (0001/0P=). بنابراین، یافته های حاصل از مدل معادله ساختاری نشان داد که ضریب اثر متغیر حمایت سازمانی بر آمادگی برای استقرار نظام پیشنهادها معنادار بوده است.