قایقرانی

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر ماساژ بالاتنه بر ضربان قلب زنان قایقران در فعالیت های سریالی بود. بدین منظور، ده زن قایقران دردسترس از تیم استان کردستان (2/1±2/19 سال) در تحقیق شرکت داشتند. آزمودنی ها دو جلسه، مسافت 200 متری دریاچه را سه بار با حداکثر سرعت پارو زدند. در تناوبات استراحت پانزده دقیقه ای بین سری ها، در یک جلسه از ریکاوری با ماساژ و در جلسه دیگر از ریکاوری بدون ماساژ استفاده شد. در جلسات تمرینی، تعداد ضربان قلب بلافاصله پیش و پس از اجرا در هر سری با استفاده از ساعات پلار شمارش و ثبت شد. عملیات آماری از طریق آمار توصیفی، آنالیز واریانس یکسویه با اندازه گیری مکرر و آزمون t همبسته و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه شانزدهم انجام گرفت (P≤0.05). نتایج نشان داد که روش ریکاوری با ماساژ موجب کاهش معنادار تعداد ضربان قلب پیش از اجرا در سری دوم (000/0P=) و سوم (012/0P=) نسبت به سری اول می شود. همچنین، ریکاوری با ماساژ موجب کاهش معنادار تعداد ضربان قلب پس از اجرای سری سوم نسبت به سری دوم شد (014/0P=). براساس این یافته ها، در فعالیت های سریالی به شکل قایقرانی در مسافت 200 متر، چنانچه مدت و نحوه اجرای ماساژ در بین سری ها یکسان باشد، برخلاف ضربان قلب پیش از اجرا، به تدریج بر تأثیر ماساژ روی ضربان قلب پس از اجرا افزوده می شود.

هدف از اجرای این تحقیق بررسی نقش اطلاع رسانی رسانه های جمعی از مسابقات قایقرانی در شهر مراغه بر توسعه این رشته بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کارشناسان اداره ورزش و جوانان، مدیران تربیت بدنی مناطق مختلف شهرداری، اساتید تربیت بدنی دانشگاه های مراغه و کلیه مربیان، سرپرستان و مسئولان شرکت کننده در بیست و یکمین دوره مسابقات قایقرانی کانوپولوی قهرمانی کشور تشکیل داده بودند که تعداد کل آنها  108 نفر بودند. با توجه به محدود بودن جامعه آماری، برای نمونه گیری از روش سرشماری استفاده شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. روایی این پرسش نامه توسط پنج تن از اساتید دکترای مدیریت ورزشی تأیید شد و پایایی آنها نیز توسط آلفای کرونباخ 82/0 بدست آمد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون تک متغیره و آزمون فریدمن در نرم افزار اس. پی. اس استفاده گردید. یافته ها نشان دادند ارتباط معناداری بین نقش اطلاع رسانی رسانه های جمعی از مسابقات قایقرانی در شهر مراغه بر توسعه این رشته وجود دارد و رسانه های جمعی می توانند 36 درصد از تغییرات توسعه رشته قایقرانی را پیش بینی کنند. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که بین اولویت بندی مؤلفه های رسانه های جمعی و اولویت بندی انواع رسانه های جمعی از دیدگاه کارشناسان و متخصصان نیز تفاوت معنا داری مشاهده گردید. نتیجه گیری کلی اینکه از نقش اطلاع رسانی رسانه های جمعی می توان به عنوان یک ابزار قدرتمند در جهت توسعه رشته قایقرانی استفاده کرد.

هدف پژوهش حاضر تاثیر یک وهله خستگی عمومی بر میزان هماهنگی و تغییرپذیری بین مفاصل اندام فوقانی قایقرانان نخبه بود. 14 قایقران مرد تیم ملی در این پژوهش نیمه آزمایشگاهی شرکت کردند. از تمرین قایقرانی روی دستگاه ارگومتر پاروزنی برای اعمال خستگی عمومی تا حد واماندگی استفاده شد. داده های کینماتیکی با استفاده از دستگاه واحدهای اندازه گیری اینرسی در 15 دوره پاروزنی متوالی ابتدایی و انتهایی پروتکل خستگی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که یک وهله خستگی عمومی باعث تغییر در میزان هماهنگی بین مفاصل شانه- تنه در صفحه هوریزنتال و بین مفاصل آرنج- شانه در صفحه ساجیتال و همچنین تغییرپذیری بین مفاصل شانه- تنه در صفحه هوریزنتال، آرنج- شانه در صفحه ساجیتال و آرنج- تنه در صفحه ساجیتال می شود. یافته های تحقیق، ضرورت توجه به طراحی برنامه های تمرینی مناسب برای قایقرانان با رویکرد کاهش تبعات سوء خستگی اندام فوقانی بر عملکرد بهینه و بروز آسیب را تاکید می نماید.

زمینه و هدف: از آنجا که استفاده از تمرینات تناوبی موجب تاثیر بیشتر بر عملکرد هوازی می شود؛ در پژوهش حاضر به مقایسه اثر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی شدید بر عملکرد هوازی قایقرانان نخبه پرداخته شد. روش تحقیق: از بین 60 قایقران حاضر در مسابقات قهرمان کشوری سال 1394، تعداد 18 قایقران مرد دعوت شده به اردوی تیم ملی روئینگ، به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی تداومی و تناوبی شدید تقسیم شدند. از ارگومتر قایقرانی و دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی استفاده شد و همزمان، متغیرهای فیزیولوژیک عملکرد هوازی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی (VO₂max)، حداقل سرعت رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی (2</sub>max ) و زمان رسیدن به واماندگی (Tmax) اندازه گیری شدند. تمرین تداومی 3 هفته، 10 جلسه پارو زدن در مسافت 10 کیلومتر با شدت70 الی 75 درصد حداکثر ضربان قلب بود. 80 درصد تمرین تناوبی شدید مشابه گروه تداومی بود، اما 20 درصد دیگر به شکل 6 دور پارو زدن یک دقیقه ای با 100 درصد ( 2</sub>max ) و با افزایش یک دور در هر هفته اجرا شد. آزمون t وابسته و مستقل به ترتیب برای مقایسه درون گروهی و بین گروهی در سطح 0/05> p به کار گرفته شد. یافته ها: در گروه تداومی و تناوبی شدید، افزایش معنی دار VO₂max (به ترتیب 0/01=p و 0/001=p) و 2</sub>max   (0/02=p و 0/004=p) مشاهده شد؛ اما شاخص زمان واماندگی (Tmax)، فقط در گروه تناوبی شدید افزایش معنی دار داشت (0/001=p). نتایج آزمون t مستقل برای مقایسه دو گروه در شاخص VO₂max (p=0/52)، 2</sub>max  (p=0/42) و Tmax (p=0/14)، تفاوت معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری: هر دو نوع تمرین شاخص های VO₂max و _VVo₂max  را بهبود بخشیدند، اما میزان بهبودی پس از تمرین تناوبی به طور غیر معنی دار بیشتر بود؛ با اختصاص تنها 20 درصد جلسات تمرین به تمرینات تناوبی شدید، اظهار نظر قطعی به مطالعه بیشتر موکول می گردد.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی تصویرسازی هیپنوتیزمی بر عملکرد ورزشی ورزشکاران بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل قایقرانان هیات استان تهران در سال 1400 بود. با توجه به ماهیت نیمه آزمایشی بودن پژوهش، نمونه پژوهش شامل 30 نفر (17 نفر خانم و 13 نفر آقا) از قایقرانان بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه، کنترل (15 نفر، شامل هشت نفر خانم و هفت نفر آقا) و آزمایش (15 نفر، شامل نه نفر خانم و شش نفر آقا) قرار گرفتند. در این پژوهش به منظور جمع آوری اطلاعات از رکورد ورزشکاران و برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تصویرسازی هیپنوتیزمی بر عملکرد ورزشی تأثیر دارند و منجر به بهبود عملکرد ورزشکاران شده است )05/0>p). با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که یکی از روش های مؤثر در بهبود عملکرد ورزشی قایقرانان تصویرسازی هیپنوتیزمی است.