گزارة شرطیه

فهم درست حقیقت گزاره‌های حقیقیه، نقش تعیین کننده‌ای در حل بسیاری از مشکلات نظری دارد. آیا این گزاره به گزارة شرطی بازمی‌گردد؟ آیا افراد موضوع، باید دست‌کم وجود فرضی داشته باشند؟ آیا افراد موضوع، باید واقعی باشند یا فرد اعتباری هم می‌تواند فرد آن باشد؟ آیا گزارة حقیقیه می‌تواند وجود فردش را در خارج اثبات کند؟ در این نوشتار، به این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگر پاسخ می‌گوییم.

این مقاله درصدد اثبات گزاره هایی است که موضوع آن ها امور ممتنع الوجود است (قضایای لابتّیه) که به گزارة شرطیه تحویل می شوند و ساختار آن ها حملیه نیست. از همین رو، از شمول قاعدة فرعیه خارج می شوند و از سوی دیگر، چون مهم ترین استدلال برای اثبات نظریة وجود ذهنی مترتّب بر حملی بودن این نوع قضایاست، پس استدلال اصلی اثبات این نظریه نیز، با شرطی انگاری گزاره های یادشده، مخدوش می شود، اما در مقابل می توان نظریة وجود ذهنی را که از مهم ترین دستاوردهای فلسفة اسلامی است با استفاده از علم حضوری اثبات کرد.