آستانه سود

مدیریت سود و دستیابی به آستانه سودها، از دیرباز مورد توجه گروه های مختلف بوده است. مطالعات قبلی در رابطه با اهمیت سه آستانه سودی که مدیران برای دستیابی به آن تلاش می کنند، نتایج نامشخصی فراهم کردند. این سه آستانه شامل اجتناب از زیان، اجتناب از کاهش سود و اجتناب از سود غیرمنتظره منفی است. هدف این مطالعه، بررسی این موضوع است که آیا ویژگی های خاص شرکت، اولویت های مدیریت را در رابطه با آستانه سودها تحت تاثیر قرار می دهد؟ برای این منظور، سه مدل لجیت برآورد شد تا رابطه بین ویژگی های شرکت و ادراک مدیران از اهمیت هر آستانه بررسی شود. دوره مورد بررسی در این پژوهش سال های بین 1385 تا 1389 و نمونه مورد بررسی شامل 104 شرکت پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که ویژگی های خاص شرکت ها بر گزینش این سه آستانه توسط مدیریت اثرگذار است. شرکت های با اندازه بزرگ برای اجتناب از گزارش زیان، شرکت های با رشد بالا برای اجتناب از کاهش سود و شرکت های با حجم معامله بالا برای اجتناب از سود غیرمنتظره منفی و اجتناب از کاهش سود بسیار مستعد هستند.

اگر پاداش تناسبی با عملکرد واقعی مدیران نداشته باشد نه تنها سبب افزایش ارزش شرکت نمی شود بلکه ابزاری برای انتقال ثروت خواهد بود. در مطالعه حاضر این پرسش ها مطرح شده است که آیا در برنامه های پاداش مدیران به انگیزه های دستیابی به آستانه های سود و تعدیل نامتقارن سود هدف، که دقت سود را از بعد دستکاری و مدیریت آن تحت تأثیر قرار می دهند، توجه و اعتنای کافی می شود؟ بنابراین هدف اصلی پژوهش، بررسی تأثیر دستیابی به آستانه سود و تعدیل نامتقارن سود هدف به عنوان ابعاد دقت سود، بر پاداش مدیران است. برای این منظور از داده های 121 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1387 تا 1394 ، رگرسیون چند متغیره و مدل داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که دستیابی به آستانه های سود، نقش فعالی را در پاداش دهی مدیران ایفا می کند و سبب کاهش پاداش می شود و نیز تعدیل نامتقارن سود هدف تأثیر مثبتی بر پاداش دارد درحالی که در شرکت های با عملکرد خوب و عملکردضعیف در صنعت، این تأثیرگذاری منفی و معنا دار است.