زیرساخت گردشگری

صنعت گردشگری در هزاره سوم از صنایع پاکی است که به یکی از پر رونق ترین و پر درآمدترین صنایع جهان تبدیل شده است. اما این صنعت در بعضی از استان های ایران از جمله یزد فعالیتی در خصوص زیرساخت این صنعت صورت نگرفته و یا به صورت نامتوازن این فعالیت انجام پذیرفته است. این عدم توازن در زیرساخت، باعث عدم جذب گردشگری و بی توجهی به عناصر جاذب گردشگری استان شده است. بنابراین پ ژوهش حاضر با ماهیت توسعه ای-کاربردی، روش تحقیق ترکیبی(توصیفی، اسنادی و تحلیلی)، با هدف ارزیابی و اولویت بندی توسعه زیرساخت گردشگری در شهرستان های استان یزد به بررسی موضوع پرداخته است. همچنین در این پژوهش با استفاده از 30 متغیر و بهره گیری از مدل های TOPSIS و HDI و نرم افزارهای GIS، Excel و SPSS جهت تجزیه و تحلیل ها استفاده گردیده است؛ که نتیجه ی تکنیک TOPSIS نشان داده: شهرستان یزد با میزان TOPSIS، 921/0 درصد در ردیف اول توسعه، شهرستان های اردکان، طبس، تفت و بافق دارای سطح توسعه میانه و شهرستان های میبد، مهریز، صدوق، ابرکوه و خاتم با میانگبن TOPSIS، 052/0 درصد در پایین ترین سطح قرار دارند. و هچنین مدل HDI نشان داده که شهرستان خاتم با میزان HDI، 057/0 درصد و شهرستان یزد با میزان HDI، 909/0 درصد به ترتیب کمترین و بیشترین میزان امکانات و تسهیلات لازم را در شاخص زیرساخت گردشگری استان دارا می باشند.

امروزه صنعت گردشگری به عنوان مهم ترین صنعت جهان، رشد سریعی در توسعه اقتصادی جهان داشته است و تمامی کشورهای جهان در پی استفاده از فرصت ها و مزایای فراوان حاصل از آن هستند تا بتوانند رفاه نسبی را برای خود رقم بزنند. در این بین، توزیع فضایی زیرساخت ها و خدمات بخش گردشگری، در جذب گردشگران به سمت مکان های مستعد گردشگری نیز بسیار تعیین کننده است. هدف از انجام این پژوهش آن است که 11 شهرستان استان خراسان جنوبی را با استفاده از 14 عامل مهم گردشگری و با به کارگیری تکنیک VIKOR در سه سطح توسعه یافته، درحال توسعه و توسعه نیافته سطح بندی نماییم. روش پژوهش توصیفی–تحلیلی می باشد و اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانه ای گردآوری شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که در این استان، 2 شهرستان بیرجند و طبس به ترتیب 5/0 و 535/0 در رتبه های اول و دوم می باشند و 11 شهرستان دیگر در سطح توسعه نیافته قراردارند. بنابراین با انجام اقدامات زیربنایی در سطح این استان، باید سطح اختلاف شهرستان ها در سطح این استان را به حداقل رساند و زمینه توسعه متوازن زیرساخت های گردشگری در سطح های این استان را فراهم نمود.

هدف این تحقیق، برآورد تابع تقاضای گردشگری در ایران میباشد. برای این منظور، عوامل تاثیر گذار بر تقاضای گردشگری با استفاده از روشهای آماری و اقتصاد سنجی مورد شناسایی قرار گرفتند. تابع تقاضای گردشگری ایران از ده کشور منتخب آلمان، انگلیس، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، اتریش، روسیه، ترکیه، یونان و دانمارک که طبق آمار سازمان جهانی گردشگری جزء کشورهای برتر گردشگر فرست با 2012 ) تخمین زده شده است. قیمت نسبی - بیشترین هزینهکرد گردشگری هستند، با استفاده از روش رگرسیون برای دورهی ( 1998 گردشگری در مقصد، تولید ناخالص داخلی کشورهای مبدا، تعداد تخت در تاسیسات اقامتی در مقصد، زیرساختهای مقصد و متغیر مجازی تحریمهای بینالمللی به عنوان متغیرهای مستقل و تعداد گردشگران ورودی به ایران به عنوان متغیر وابسته منظور شده است. نتایج حاصل از مدل نشان داد که ضرایب برآوردی تولید ناخالص داخلی، تعداد تخت تاسیسات اقامتی، تعداد فرودگاه و تعداد هواپیما دارای تاثیر مثبت و معنیداری بر گردشگران ورودی میباشند. از طرف دیگر ضریب برآوردی متغیر قیمت نسبی گردشگری نشان دهنده اثر منفی آن بر گردشگران ورودی میباشد. همچنین نتایج نشان داد که متغیر مجازی تحریمهای بین المللی نیز دارای تاثیر منفی بر میزان گردشگران ورودی در سالهای تحریم بوده است.

هدف از پژوهش حاضر، تبیین اثرگذاری زیرساخت گردشگری بر میزان وفاداری گردشگران (مطالعه موردی: شهر اصفهان) است. پژوهش حاضر، به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی هم بستگی است. جامعه آماری پژوهش را گردشگران داخلی شهر اصفهان تشکیل می دهند که از تیرماه تا شهریورماه ۱۳۹۸ به شهر اصفهان سفر کرده اند. نمونه بررسی شده طبق جدول مورگان، 400 نفر محاسبه شد که از نمونه مذکور، 380 پرسش نامه معتبر استخراج شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه استاندارد بود که به روش نمونه گیری در دسترس در اختیار نمونه آماری تحقیق قرار گرفت. روایی محتوایی (به دست 25 نفر از اساتید دانشگاه و فعالان صنعت) و روایی سازه (با تحلیل عاملی تأییدی) بررسی و تأیید شد و همچنین پایایی پرسش نامه از طریق آلفای کرونباخ (9/0) محاسبه و تأیید شد. مدل مفهومی پژوهش در نرم افزار ایموس، بررسی و تحلیل و همه فرضیات پژوهش حاضر تأیید شد. نتایج تحلیل مسیر پژوهش حاضر بیانگر آن است که زیرساخت گردشگری به صورت مستقیم بر رضایت گردشگر با ضریب 934/0 و تصویر مقصد با ضریب 654/0، و به صورت غیرمستقیم بر وفاداری گردشگری با ضریب 594/0 اثرگذار است. این نتایج بیانگر آن است که بهبود زیرساخت گردشگری باعث افزایش رضایت گردشگر و مطلوبیت تصویر مقصد به صورت مستقیم و افزایش وفاداری در گردشگر به صورت غیرمستقیم می شود.

اهمیت تصویر مقصد گردشگری برای محققان و متولیان در صنعت گردشگری روشن است. این اهمیت عمدتاً به دلیل تأثیر در درک ذهنی گردشگران و رفتار منتج از آن (انتخاب مقصد) مورد توجه قرار گرفته است. همچنین زیرساخت های گردشگری مستقیماً در شکل گیری تصویر مقصد و این تصویر در انتخاب مقصد تأثیر می گذارد. برای اطمینان از رضایت گردشگران و چگونگی تمایلات رفتاری بعدی آن ها، نیاز است تصویر مقصد پس از بازدید به منزله تسریع کننده ای برای بازاریابی مقصد ارائه شود.مقاله حاضر، با هدف بررسی تأثیر زیرساخت های گردشگری در تصویر مقصد با هدف بازاریابی مؤثر، شناسایی ابعاد و مؤلفه های زیرساخت ها و روساخت های گردشگری، همچنین تمایلات رفتاری آینده گردشگران با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی نگاشته شده است.ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه های نیمه ساختاریافته ای است که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، از 10 نفر از مدیران دولتی و بخش های خصوصی حوزه گردشگری گردآوری شده است. تحلیل داده ها با نرم افزار مکس کیودا انجام شده و با بررسی و دسته بندی کدهای توصیفی حاصل از متون مصاحبه، 42 مقوله فرعی شناسایی شد. از بین این 42 مقوله فرعی، 13 مفهوم اصلی است که عبارت اند از: تصویر مقصد گردشگری پیش از بازدید، تصویر مقصد گردشگری پس از بازدید، روساخت ها و زیرساخت های گردشگری (ارتباطات، دسترسی، جاذبه های مقصد، عناصر اجتماعی، اقامت، خدمات، امکانات)، رضایت گردشگران، بازاریابی مقصد، انگیزه گردشگران و تمایلات رفتاری آینده گردشگران، با توجه به شباهت و قرابت معنایی آن ها حاصل شد، مفاهیمی که ممکن است در سیاست گذاری و درک بهتر و عمیق تر این مفهوم به سیاست گذاران و متولیان امر یاری رساند و استفاده شود.

صنعت گردشگری با توجه به مزایای فراوانی که برای جوامع، چه در قالب دور افتاده ترین روستاها و یا کلان شهرها دارد، مورد توجه برنامه ریزان و سیاست گذاران امر توسعه واقع شده است. یکی از مهم ترین ارکان گردشگری مسائل مربوط به زیرساخت های گردشگری و تعادل بین تعداد گردشگران و زیرساخت های موجود می باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی و کاربردی بوده، اولویت بندی و تعیین سطوح توسعه یافتگی شهرستان های استان کرمانشاه در زمینه برخورداری از زیرساخت های گردشگری می باشد. روش گردآوری اطلاعات از نوع اسنادی و میدانی می باشد. جهت دستیابی به هدف اصلی پژوهش از 18 شاخص مرتبط با زیرساخت های گردشگری استفاده شده است. همچنین، جهت وزن دهی به شاخص های پژهش از پرسشنامه کارشناسان (30 کارشناس متخصص در زمینه گردشگری) استفاده به عمل آمد. جهت اولویت بندی شهرستان های استان از تکنیک ترکیبی (TOPSIS و AHP)، جهت تعین توسعه یافتگی شهرستان ها از تحلیل خوشه ای و برای نمایش سطوح توسعه یافتگی از نرم افزار GIS استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد سه شهرستان قصرشیرین، پاوه و کرمانشاه به ترتیب با ضریب اولویت 583/0، 569/0 و 512/0 رتبه های اول تا سوم و سه شهرستان ثلاث باباجانی، دالاهو و هرسین با ضریب اولویت 198/0، 278/0 و 279/0 در پایین ترین رتبه های به لحاظ برخورداری از زیرساخت های گردشگری واقع شده اند. در مجموع به لحاظ توسعه یافتگی در زیرساخت های گردشگری حدود 21 درصد شهرستان های استان در سطوح بسیار برخوردار و برخوردار، 36 درصد درسطح نسبتاً برخوردار، 43 درصد در سطوح محروم و بسیار محروم واقع شده اند.

امروزه گردشگری با ویژگی های توسعه مدارانه خود نقش مهمی در اقتصاد کشورهای جهان ایفا نموده است. با توجه به اینکه ارتقا و گسترش گردشگری مستلزم ایجاد شرایط ویژه ساختاری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی است، تنظیم برنامه های متناسب با شرایط و امکانات مناطق گردشگری با هدف کاهش نابرابری-های منطقه ای، شناخت و درک تفاوت های موجود میان مناطق و نواحی مختلف امری ضروری است. در این راستا هدف این پژوهش بررسی زیرساخت های گردشگری شهرستان های استان چهار محال و بختیاری به منظور برنامه ریزی و اولویت بندی شهرستان ها برای توسعه گردشگری است. ماهیت تحقیق توسعه ای-کاربردی و روش انجام آن توصیفی-تحلیلی است. در این پژوهش ابتدا با استفاده از مدل VIKOR، TOPSIS و ELECTER به اولویت بندی شهرستان های استان بر اساس 58 شاخص پرداخته شده است. در ادامه با توجه به این که نتایج حاصل از اجرای روش های فوق در مواردی با یکدیگر هم خوانی نداشت، برای رسیدن به یک اجماع کلی از تکنیک کپلند بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان از توزیع نامتعادل زیرساخت های توسعه گردشگری در استان می دهد. به طوری که بر اساس خروجی مدل کپ لند به ترتیب شهرستان سامان، شهرکرد و بن در سطح برخوردار، شهرستان های فارسان، کیار و لردگان در بخش نیمه برخوردار و در نهایت شهرستان های بروجن، کوهرنگ و لردگان در سطح محروم قرار گرفته اند. وجود این تفاوت ها، لزوم تهیه و اجرای برنامه ها و طرح های هدفمند برای توسعه یکپارچه و متوازن شهرستان-های استان در زمینه گردشگری را ایجاب می کند.

هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر در گسترش گردشگری ورزشی در استان زنجان با تمرکز بر گردشگران شرکت کننده در رویدادهای ورزشی می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی – اکتشافی و از نظر روش استنتاج، توصیفی- تحلیلی به شیوه پیمایشی از نوع علّی است. جامعه آماری آن 832  نفر از ورزشکاران قهرمان و مربیان استان زنجان در سال های 1391 و 1392 بودند که با استفاده از نمونه گیری تصادفی، تعداد 263 نفر از آنان به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند. از روش کتابخانه ای در تدوین مبانی نظری و از پرسشنامه محقق ساخته در مرحله بررسی میدانی استفاده گردید. روایی پرسشنامه با استفاده از روش های صوری و روایی محتوایی(75/0CVR>) و تحلیل عاملی(75/0KMO>) تایید و پایایی آن به وسیله آزمون کرونباخ 843/0 به دست آمد. همچنین، در تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار AMOS نسخه 22، از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی متناسب بهره گیری شد. نتایج پژوهش نشان داد که زیرساخت گردشگری، زیرساخت ورزشی، رویداد ورزشی و توجه مسئولان از عوامل موثر در گسترش گردشگری ورزشی در استان زنجان می باشند. این تاثیرات به ترتیب مربوط به زیرساخت ورزشی، توجه مسئولان، زیرساخت گردشگری و رویداد ورزشی بوده است. در متغیرهای زیرساخت گردشگری و رویداد ورزشی، تفاوت معناداری وجود دارد و مربیان به زیرساخت گردشگری و رویداد ورزشی به نسبت ورزشکاران توجه بیشتری نشان می دهند.