ادبیات تربیتی

با نگاهی به ادبیات پسااستعماری متوجه بروز گرایشهای جدید در ادبیات آفریقایی می شویم که سعی دارند بر برتری ادبیات اروپامحور غلبه کنند. در مقاله حاضر نشان خواهیم داد نویسندگان پسااستعماری آفریقای فرانسه زبان به مثابه تخطی گرانی هستند که قواعد ادبیات اروپامحور را از آن خود کرده، از آن تخطی می کنند و بدین ترتیب یادآور رئالیسم جادویی و زبانی برای دریافت واقعیات پیرامون هستند. این نویسندگان، الگوی اروپایی را از ادبیات تربیتی پسااستعماری و از متون خودقوم نگار حذف می کنند تا چشم انداز هویتی جدیدی را بگشایند که بیگانه نگاری و بومی نگاری را به دور افکنده، زبان اروپایی را در اختیار خود قرار داده و داستانهای بلند اروپایی را به مبارزه بطلبند.