جودوکار

این تحقیق با هدف تعیین رابطه بین سبک های رهبری مربیان، انگیزش پیشرفت و تعهد ورزشی جودوکاران لیگ برتر ایران انجام گرفت. جامعه آماری همه جودوکاران لیگ برتر (162 نفر) بودند. نمونه تحقیق برابر با جامعه آماری(162n=) در نظر گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش چلادورای و ساله (1993)، پرسشنامه ورزش گرایی گیل (1988) و مقیاس تعهد ورزشی اسکانلان و همکاران (1993)، با روایی و پایایی قابل قبول استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و برای تعیین ارتباط از رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه معنی داری بین سبک های رهبری مربیان با انگیزش پیشرفت و تعهد ورزشی و همچنین بین سبک های رهبری حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت و دموکراتیک با تعهد ورزشی(05/0p≤) و با انگیزش پیشرفت (01/0p≤) وجود دارد. ضمناً بین سبک آمرانه و آموزش و تمرین با انگیزش پیشرفت و تعهد ورزشی رابطه معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). به طور کلی می توان اذعان داشت که سبک های رهبری مربیان، عامل پیش بینی کننده و مهمی در انگیزش پیشرفت و تعهد ورزشی است.

هدف این پژوهش،تعیین و مقایسه نیم رخ روانی مردان جودوکار نخبه ایران در سه گروه سنی بزرگسالان، جوانان و نوجوانان درایران است. به این منظور 218 نفر جودوکار نخبه بزرگسال با میانگین 4/9 25/7 سال، جوان1/4 18/9سال و نوجوان 0/7 7/15 سال بصورت هدفدار انتخاب شدند. آزمودنی ها بوسیله پرسشنامه مهارتهای روانی SASI مورد ارزیابی قرار گرفتد. تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که میان سه گروه سنی ( بزرگسالان، جوانان و نوجوانان)از نظر مهارت های روانی(انگیزش، تمرکز،اعتماد به نفس، تنظیم سطح انرژی روانی، تصویرسازی دهنی، و هدف چینی) اختلاف معنی داری وجود ندارد (P< 0/05) و درگروه های سنی( بزرگسالان، جوانان و نوجوانان )میزان مهارت روانی انگیزش، اعتماد به نفس و هدف چینی در سطح عالی و مهارت روانی تمرکز، کنترل حالات روانی و تصویر سازی ذهنی در سطح خوب قرارداشتند. همچنین نتایج تحقیق حاضر نورم مربوط به امتیاز مهارت های روانی را در جودو کاران نخبه سه رده سنی مشخص کرده است.

هدف از این پژوهش، مطالعة اثر یک دوره تمرین قدرتی با دو الگوی باردهی متفاوت (هرمی دوگانه و هرمی مسطح) بر قدرت، استقامت، حجم عضلانی و توان بی هوازی جودوکاران جوان بود. به همین منظور تعداد 24 نفر از جودوکاران شهر کرمانشاه که حداقل 6 ماه سابقه تمرین جودو داشتند (سن 54/1±03/19 سال، قد 14/4±24/177 سانتی متر، وزن 60/10±73/71 کیلوگرم و چربی بدن04/6±60/13 درصد) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه تمرینی با الگوی هرمی دوگانه (8نفر)، الگوی هرمی مسطح (8نفر) و گروه کنترل (8نفر) تقسیم شدند. قدرت، استقامت، حجم عضلانی و توان بی هوازی جودوکاران قبل و بعد از هشت هفته تمرین اندازه گیری شد. پس از اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف - اسمیرنف، نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در قدرت، استقامت، حجم عضلانی و توان بی هوازی وجود ندارد (P<0·05). اما تفاوت معناداری بین آن ها و گروه کنترل مشاهده شد. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند دو برنامه متفاوت تمرین مقاومتی مورد استفاده، نتایج مشابهی در افزایش قدرت، استقامت، حجم عضلانی و توان بی هوازی در جودوکاران جوان ایجاد می کنند.