نسل تاریخی

مقاله حاضر که با هدف شناخت مبانی نظری و ریشه یابی موضوع شکاف و تعارض نسل ها به عنوان یکی از مهم ترین و فعال ترین شکاف های اجتماعی در جوامع پرتحول معاصر - در رویکردهای کلان جامعه شناختی به نگارش در آمده است، به معرفی و نقد دو رهیافت اصلی در این زمینه یعنی رهیافت نسل تاریخی با محوریت نظریه نسلی مانهایم و رهیافت تضاد ساختاری با عطف به نظریه تضاد نسلی بوردیو، می پردازد. رویکرد نخست، شکاف نسل ها را نتیجه اجتناب ناپذر تجارب ویژه نسل های مختلف تاریخی می داند، در حالی که در رهیافت دوم، منشا اصلی منازعات نسلی، توزیع نامتوازن منابع قدرت و ثروت و سرمایه های در اختیار نسل ها در عرصه های مختلف اجتماعی است. مدعای ما این است که هرچند به لحاظ تحلیلی، رویکردهای مذکور مکمل یکدیگر و شکاف و تعارضات نسلی در ابعاد مختلف آن، با تکیه بر مفاهیم مطرح در هر دو رویکرد دقیق تر تبیین خواهد شد، اما از نقطه نظر راهکارهای اصلاح گرایانه و سیاست گذاری اجتماعی برای کاهش تنش بین نسل ها، افزایش عدالت و همبستگی بین نسلی و تعامل طبیعی و موزون میان نسل های مختلف اتخاذ هر یک از رویکردهای یادشده از پیامدهای ویژه خود برخوردار بوده و در عمل، کارایی یکسان ندارند.

در این مقاله به معرفی گروه بندی های سنّی به عنوان یکی از منابع جدید نابرابری و قشربندی اجتماعی و چگونگی تفاوت در جهت گیری های فرهنگی حاصل از آن پرداخته می شود. هدف اصلی این مقاله بررسی چگونگی تفاوت و یا تضاد ارزشی و نگرشی در گروه بندی های فوق الذکر است. برای نیل بدین هدف از روش فراتحلیل کیفی مطالعات پیشین استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که فرض وجود شکاف و جدایی ارزشی بین جوانی و بزرگسالی قابل تردید است. اما علی رغم شباهت در فرض های بنیادی و ارزش های هدف و غایی قشربندی سنّی، راه های رسیدن بدین ارزش ها و جهت گیری های ابزاری آن ها متنوع شده و از یکدیگر فاصله گرفته است. در واقع می توان این طور ادعا نمود که بعضی از تحولات ساختاری ظاهراً به دلیل وسعت فراگیری، همه اقشار سنّی و گروه های اجتماعی را در حوزه های ارزشی تحت تأثیر خود قرار داده و برخی دیگر تنها در محدودة کوچک تر و در رابطه با گروه های خاص منشأ اثر بوده است و در این حیطه نیز تنها تفاوت در راه و روش ، موجب تمایزات فرهنگی قابل رؤیت در گروه های سنّی شده است.