ریسک گریزی نسبی

هدف از مقاله حاضر این است که چند درصد از خانوارهای ایرانی صددرصد درآمد جاری شان را مصرف می کنند و به اصطلاح بر طبق قاعده ی سرانگشتی در مصرف عمل می نمایند. بنابراین در این مقاله با استفاده از تابع مطلوبیت ارایه شده توسط اپستین و زین، ضمن جداسازی ضریب جانشینی بین دوره ای و ریسک گریزی نسبی، ضریب قاعده ی سرانگشتی در مصرف نیز برای دوره ی زمانی 1390-1357 با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته برآورد شده است. نتایج نشان می دهد حدود 5/26 درصد از خانوارهای ایرانی بر اساس قاعده ی سرانگشتی در مصرف عمل می کنند و بقیه ی خانوارها نیز بر اساس درآمد دایمی عمل نموده و دارای برنامه مصرفی بین دوره ای هستند. هم چنین، یافته های تحقیق گویای وجود ریسک گریزی معنادار اما پایین در بین خانوارها می باشد که مقدار آن بین 08/0 تا 22/0 می باشد.

هدف این مقاله جداسازی و محاسبه ریسک گریزی نسبی و کشش جانشینی بین دورهای با استفاده از ترکیب ترجیحات بازگشتی و قید بودجه مصرف کننده است. بدین منظور، ابتدا پرتفوی دارایی های خانوارهای ایرانی تشکیل شد و سپس، به کمک روش گشتاورهای تعمیم یافته و تابع مطلوبیت، معادلات اولر طی دوره  1393-1357 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج برآورد مدل های مختلف نشان داد رابطه دوسویه معکوس بین دو پارامتر یاد شده وجود ندارد و خانوارهای ایرانی، تمایل به تثبیت و هموارسازی مصرف در شرایط و زمانهای مختلف دارند. بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود توسعه و شفاف سازی بیشتر بازارهای مالی در دستور کار برنامه ریزان قرار گیرد تا سرمایه های خرد خانوارها از طریق چنین بازارهایی به سمت بازسازی زیرساخت های کشور هدایت شود.