نقش مدرس

واحد دانشگاهی مکالمه با توجه به زمان بسیار محدود و تعداد زیاد دانشجو در یک کلاس، برای حصول نتیجه، برنامه ای بسیار دقیق و حساب شده می طلبد. در واقع، این واحد درسی بر خلاف آنچه گاهی تصور می شود تنها زمانی برای تمرین صحبت به زبان خارجه نیست بلکه فرصت ایجاد و تقویت یک سری عادت های زبانی و آموزشی در میان دانشجویان و ارائه راهکارهایی است که باید در سایر واحدهای درسی تمرین و دنبال شود. با الهام از رویکرد ارتباطی، اتخاذ برنامه ای دقیق بر اساس اولویت های آموزشی این واحد، با به کارگیری فنونی مانند کار گروهی و انجام «کار» و فعالیت های معنادار به عنوان تمرین که غالباً به صورت گروهی انجام می شود و گسترش فعالیت ها به خارج از محیط کلاس و عوامل آن، می توان بازدهی این واحد را چندین برابر کرد و از نتایج مطلوب آن در دیگر کلاس ها استفاده نمود.

یکی از چالش های کلاس های زبان تفاوت توانایی های زبانی و مهارت های ذهنی و فردی و همچنین انگیزه های زبان آموزان است. این مسئله دیربازی است که باعث ایجاد ناهمانگی در سطح یادگیری افراد شده است. محققین زیادی به بررسی این موضوع مهم پرداخته اند و از طریق فرضیه گاردنر مبنی بر هوشمندی های چندگانه راه حل هایی عملی ارائه داده اند. در این مطالعه، چنین شرایطی در یک کلاس آموزش زبان ایتالیایی سال اول و دوم مقطع کارشناسی، لحاظ شده است. چند راه حل پیشنهاد شده است جهت بهتر ساختن سطح کلاس از طریق بررسی توانایی های فردی زبان آموزان. در نتیجه ازراهبرد ترتیب دادن نوع مناسبی از تکلیف کلاسی به عنوان یک داده ورودی و حربه ایی استفاده می شود که هم بتواند همگان را به یک اندازه راغب به شرکت در فعالیت های کلاسی کند و هم به عنوان یک داده خروجی، مدرس را در کنترل و بررسی وضعیت پیشرفت زبان آموزان یاری رساند.