سپیده شاملو

ژانر روان شناختی جایی است که ادبیات عامه پسند و ادبیات نخبه گرا به هم می پیوندند و بدین گونه آثاری خلق می شوند که برای هر دو طیف خوانندگان جذاب محسوب می شود. این ژانر،  هم در بُعد علمی و هم در شیوه روایت هنرمندانه اش، از نتیجه دریافت های علم روان شناسی و شاخه های مختلف آن به ویژه روان کاوی سود می جوید. در این شیوه داستان پردازی، نویسنده برای ترسیم زندگی و هویت انسانی، مستقیما به ذهن و روان آدمی وارد می شود. روان شناسی، نویسنده را از ناخودآگاه انسان می گذراند تا از  خلال واگویه های ذهنی و تداعی هایش به بیان سرچشمه های اختلالات و ناهنجاری های شخصیتی و اجتماعی برساند. سپیده شاملو یکی از نویسندگان موفق معاصر است که نویسندگی در ژانر روان شناختی را اختیار کرده است. او در تحلیل اندیشه های انتقادی خود، علی الخصوص در موضوع زنان، از دانش روان شناسی استفاده می نماید. تحقیق حاضر به بررسی ژانر  و رمان روان شناسی در آثار شاملو پرداخته است. نتایج تحقیق گویای آن است که شاملو علاوه بر استفاده از این دانش در روایت داستان هایش و عناصر روایی آن، علی الخصوص شخصیت پردازی، به شکلی شاخص و برجسته نام ها، تکنیک ها، اصطلاحات، و اطلاعات این علم را در بدنه داستان های خود وارد نموده است.

تجزیه هویت یک اختلال کمیاب شخصیتی است و اغلب نتیجه صدمات روحی ناشی از تعرض جنسی در کودکی م یباشد. رمان سرخی تو از من، با تکیه بر این بیماری، ساخته و پرداخته شده است و م یکوشد تا با یاری گرفتن از تکنی کهای داستا نپردازی )تداعی، تعلیق، توصیف، نمادپردازی و...( و متدهای روا نکاوی )هیپنوتیزم، مشاوره، پالایش ذهن و...(، از طریق حرکت در زمان برای رجعت به گذشته، و سیر در ناخودآگاه بیمار، عل تالعلل ناهنجار یهای شخصیتی او را واکاوی نماید و به بیان هنری یکی از مشکلات شایع و در عین حال مسکوت اجتماعی بپردازد. نویسنده در کنار این مشکل، با نگاهی زنانه و منتقدانه، بسیاری دیگر از معضلات خانوادگی و اجتماعی زنان را در روزگار ما مطرح م یسازد. مقاله حاضر، علاوه بر معرفی مختصر این بیماری، به روش نقد روا نشناختی، به ارزیابی چگونگی توصیف این بیماری در رمان، نحوه شخصی تپردازی و روای تگری و ه مچنین کنکاش در شیو ههای داستا نپردازی و روا نکاوی که در لای ههای مختلف داستان از آن استفاده شده، پرداخته است.