فعالیت های بدنی

هدف این تحقیق توصیف نگرش شناختی، عاطفی و رفتاری مردم شهرهای استان خراسان رضوی به فعالیت های حرکتی و ورزشی با تاکید بر سلامت بود. بدین منظور، پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، نگرش و گرایش به فعالیت های بدنی تهیه و به صورت تصادفی بین 2300 مرد و زن بالای 16 سال شهرهای استان خراسان رضوی توزیع شد که 1975 نفر(86 درصد) آن را تکمیل کردند. 31 درصد افراد در فعالیت های بدنی شرکت نمی کردند. عقب ماندن از کارهای روزانه، عدم دسترسی به اماکن ورزشی و عادت نداشتن مهم ترین علل شرکت نکردن؛ کسب نشاط و شادابی، تقویت جسم و جان و حفظ تناسب اندام مهم ترین انگیزه شرکت در فعالیت های بدنی بود. بیشتر افراد به ترتیب به فعالیت های فوتبال، والیبال، بدنسازی و پیاده روی می پرداختند. وضعیت تأهل، تحصیلات، شغل، درآمد ماهانه، هزینه خانوار و هزینه ورزش، بر نگرش به فعالیت های بدنی تاثیر داشت(05/0P<). جنسیت، سن، تعداد خانوار و نیز گرایش داشتن و نداشتن به انجام فعالیت های بدنی تاثیری بر نوع نگرش آنها به ورزش نداشت(05/0P>). تفاوت در جنسیت، سن، وضعیت تأهل، تعداد خانوار، تحصیلات، شغل، هزینه خانوار و هزینه ورزش بر گرایش آنها به انجام فعالیت های بدنی تاثیر داشت(05/0P<). در حالی که درآمد ماهانه تاثیری بر گرایش به انجام فعالیت های بدنی نداشت(05/0P>). نظر به این که برنامه ریزی متناسب با علائق عامل مؤثری در ترغیب مردم به انجام فعالیت های بدنی است؛ مدیریت ورزش و حوزه سلامت نقش مهمی در جلب رضایت مردم و گرایش آنها به انجام فعالیت های بدنی و گسترش سلامت دارد.

دانشجویان بخش عظیمی از قشر جوان جامعه را تشکیل می دهند و توجه به سلامت کلی آنها مهم است. هدف این پژوهش، بررسی نقش میزان پرداختن به فعالیت های بدنی در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه های شهر کرمانشاه است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و به شکل پیمایش مقطعی است که با استفاده از دو پرسشنامه سلامت اجتماعی کیز (1998) و فعالیت بدنی بک (1982) در میان دانشجویان دانشگاه های شهر کرمانشاه در سال 1391 انجام گرفت. پایایی پرسشنامه ها به وسیله آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب زیر به دست آمد: پرسشنامه سلامت اجتماعی 9/0 و پرسشنامه میزان فعالیت اجتماعی 8/0. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه دانشجویان دانشگاه های منتخب شهر کرمانشاه به تعداد 39000 و نمونه تحقیق 380 نفر بود؛ که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و متناسب با حجم، انتخاب شدند و 370 پرسشنامه برگشتی بررسی شدند. داده ها به وسیله آمار توصیفی، آزمون های تی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی تحلیل شدند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بین میزان پرداختن به فعالیت بدنی و سلامت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. نتایج به دست آمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که 51 درصد از تغییرات واریانس سلامت اجتماعی به وسیله دو متغیر فعالیت در اوقات فراغت و ورزش تبیین می شود.

هدف از پژوهش حاضر مطالعه ارتباط لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت با هوش فرهنگی و متغیر های جمعیت شناختی معلمان تربیت بدنی شهر تهران می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان تربیت بدنی شهر تهران (1700=N) که بر مبنای جدول مورگان 250 نفر به طور تصادفی – خوشه ای انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه های استاندارد، هوش فرهنگی و لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت استفاده شد که روایی هر دو پرسشنامه توسط 15 تن از متخصصین تایید و پایایی آنها در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ به ترتیب 88/0، 86/ محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کلموگروف- اسمیرنوف، t- استودنت تک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون، اسپیرمن، وی کرامر و رگرسیون خطی تک وچند متغیره استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد که ارتباط معناداری بین لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت با عامل فراشناختی و شناختی هوش فرهنگی و همچنین ارتباط معناداری بین لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت با سن وتاهل وجود دارد. همچنین ارتباط معنادار بین هوش فرهنگی با سن، تاهل، تحصیلات، سابقه تدریس، مقطع تدریس و میزان درآمد را نشان داد و هوش فرهنگی قادر است لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت را پیش بینی کند و در نهایت لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت و هوش فرهنگی معلمان تربیت بدنی شهر تهران در سطح مطلوبی قراردارد.

مقدمه: اضطراب بدنی اجتماعی به عنوان یکی از بیماری های شایع عصر حاضر که عامل بسیاری از آشفتگی ها در زمینه های گوناگون زندگی دختران جوان شده است و موجب کاهش عزت نفس آن ها می شود. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ۱۲ هفته تمرین یوگا و اضطراب بدنی اجتماعی در دختران ورزشکار بود. روش: مطالعه حاضر از نوع همبستگی- مقایسه ای است. جامعه ی آماری مطالعه، دختران شرکت کننده در کلاس های یوگا بودند که از بین آن ها ۲۰۱ نفر بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند و مقیاس های فعالیت بدنی و اضطراب بدنی اجتماعی هارت و همکاران (۱۹۹۸) در اختیار آن ها قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین اضطراب بدنی اجتماعی و شاخص های فعالیت بدنی در کل نمونه آماری ارتباط معنا داری وجود دارد که جهت ارتباط منفی است (۰/۰۵ p< )؛ بنابراین با افزایش هر یک از شاخص های فعالیت بدنی میزان اضطراب بدنی اجتماعی کاهش یافته است. نتیجه گیری: در نتیجه می توان گفت که ورزش سودمندی های مضاعفی دارد به این دلیل که به افراد کمک می کند، احساس بهتری در مورد خود داشته باشند. بر این اساس با حفظ فعالیت بدنی منظم به تدریج از نقش انگیزاننده اضطراب بدنی اجتماعی کاسته می شود و ورزشکاران به اهداف خود در تناسب اندام می رسند.

هدف از پژوهش حاضر نقش تعدیل گر فعالیت بدنی بر رابطه علی ناگویی هیجانی بر ملال فراغت و تنهایی اجتماعی سالمندان شرکت کننده در فعالیت های اوقات فراغت شهر تهران است. جامعه آماری پژوهش را سالمندان شرکت کننده در پارک های عمومی و همسایگی و حاضر در فعالیت های بدنی تشکیل می دهند. بر اساس فرمول حجم نمونه معادلات ساختاری و به روش خوشه ای از مناطق مختلف تهران، تعداد 221 نفر نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های استاندارد ناگویی هیجانی، تنهایی اجتماعی، ملال فراغت و پرسش نامه فعالیت بدنی شارکی است. نتایج تحلیل معادلات ساختاری حاکی از آن بود که فعالیت بدنی به عنوان تعدیلگر در رابطه علی ناگویی هیجانی و ملال فراغت تأثیر معکوس و معناداری دارد. همچنین نتایج پژوهش حاکی از آن بود که فعالیت بدنی بر رابطه علی بین ناگویی هیجانی و تنهایی اجتماعی نیز اثر عکس و تعدیلی دارد. متولیان ورزش، بایستی با فراهم نمودن زمینه مناسب برای فعالیت های ورزشی سالمندان مانند تجهیز پارک ها به تسهیلات ورزشی و رفاهی ویژه سالمندان و یا با برنامه ریزی جهت اجرای فعالیت های مختلف مانند ورزش صبحگاهی و پیاده روی و ... موجب افزایش مشارکت سالمندان در فعالیت های ورزشی شوند.  

مقدمه: هدف از این پژوهش، شناسایی موانع مشارکت معلولان کم بینا و نابینای شهر قزوین در فعالیت های بدنی است. روش تحقیق از نوع توصیفی و علی و از نوع تحقیقات کاربردی است. روش پژوهش: جامعه آماری شامل نابینایان و کم بینایان شهر قزوین در سال 1398 (1930N=) بود که بر مبنای جدول کرجسی و مورگان 320 نفر به روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته با 35 سؤال در شش مؤلفه شامل عوامل بازدارنده فردی، زمانی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و جغرافیایی- مکانی در طیف پنج ارزشی لیکرت بود که روایی آن پس از مشورت و تأیید 10 نفر خبره و متخصص این حوزه تأیید و پایایی آن با آلفای کرونباخ 98/0 محاسبه و در بین نمونه مستخرج از جامعه آماری توزیع شد. در این پژوهش از آمار توصیفی و از شاخص های مرکزی همچون میانگین و شاخص های پراکندگی مانند انحراف استاندارد و آمار استنباطی توسط آزمون کولموگروف- اسمیرنوف به منظور نشان دادن وضعیت توزیع و نرمال بودن یا نبودن داده ها و از آزمون T برای مقایسه تفاوت بین میانگین ها و از آزمون فریدمن برای رتبه بندی شاخص ها و عوامل تأثیرگذار استفاده شد. تحلیل آماری این پژوهش به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد عوامل بازدارنده اقتصادی، جغرافیایی– مکانی، اجتماعی، زمانی، فرهنگی و فردی به ترتیب بیشترین مانع را در مشارکت معلولان کم بینا و نابینا در فعالیت های بدنی ایجاد می کنند. همچنین پژوهش ها نشان داد بین اولویت بندی موانع مشارکت معلولان کم بینا و نابینا در فعالیت های بدنی تفاوت های آماری معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: اگر مسئولان کشور خواهان رشد و توسعه ورزش در بین افراد نابینا و کم بینا هستند، باید با توجه ویژه و برنامه ریزی برای آنان از پیامدهای مخرب بی توجهی به این موضوع پیشگیری کنند. بدیهی است که گسترش مشارکت نابینایان و کم بینایان در فعالیت های بدنی تشریک مساعی همه مسئولان، خانواده ها و خود فرد را در این زمینه می طلبد.

هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط بین فعالیت های بدنی با کیفیت زندگی و عملکرد شغلی در معلمان مقطع متوسطه اول شهرستان ممسنی بود. این تحقیق بر حسب هدف، کاربردی و همچنین از نظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ زمانی، مقطعی بود. جامعه آماری این تحقیق، تمامی معلمان مقطع متوسطه اول شهرستان ممسنی به تعداد 303 نفر بود، که از این تعداد 175 نفر به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی ساده با محقق همکاری کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد فعالیت بدنی شهلایی (1390)، کیفیت زندگی نصیری و همکاران (1385) و عملکرد شغلی پترسن و همکاران (2004) بود. برای توصیف داده ها از روش های آمار توصیفی و برای تجزیه استنباطی داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین فعالیت های بدنی با کیفیت زندگی و عملکرد شغلی و مولفه های آنها در آزمودنی ها رابطه ی مثبت و معناداری وجود داشت و همچنین فعالیت های بدنی قابلیت پیش بین معنادار کیفیت زندگی و عملکرد شغلی آزمودنی ها را دارد.