انطباق محیطی

از میان کودکان دارای اختلال، کودکان مبتلا به نارسایی توجه/بیش فعالی بیشترین مشکلات را در کارکردهای تحصیلی دارند. این کودکان به دلیل ضعف در کارکردهای اجرایی و مشکلات رفتاری در توجه و تمرکز بر مطالب درسی، انجام تکالیف درسی، رعایت قوانین و مقررات مدرسه و کلاس و سازگاری با هم کلاسی ها با مشکلات جدی مواجهند. این مسائل علاوه بر کارکردهای خانوادگی و تحصیلی بر خودپنداره و اعتماد به نفس آنان تاثیر منفی بر جای می گذارد و کودکان مبتلا را در چرخه ای از روابط منفی گرفتار می کند. اغلب این کودکان مشکل هوشی ندارند و باید در مدارس عادی جایدهی شوند و محیط کلاس و برنامه های آموزشی باید با توجه به نیازهای ویژه آنان انطباق داده شود. از آنجایی که کودکان ساعات زیادی را در مدرسه سپری می کنند، لازم است معلمان و سایر کارکنان مدرسه نسبت به ویژگی های این اختلال، مدیریت رفتار این کودکان در کلاس و شیوه های آموزش آنان شناخت کسب کنند و به این کودکان کمک کنند تا بیشترین بهره را از محیط آموزشی ببرند. به دلیل اهمیت این مسئله پژوهش حاضر با هدف ارائه راهبردهای آموزشی مناسب و روش های انطباق برنامه و محیط کلاس صورت گرفته است. این پژوهش مروری است و داده های آن با استفاده از مطالعه پیشینه نظری و پژوهش های انجام شده گردآوری شده است.

نمایش موقت آثار معاصر در بنای تاریخی، همچون هر طرح د اخلی د یگری، نسبت میان موضوع یا اثر مورد نمایش و زمینه طرح است. پارامترهای مهم در این نسبت عبارتند از: محدود یت مد اخله در زمینه، تحد ید فضا و تکیه بر عناصر معماری د اخلی. ساماند هی و عرضه کردن آثار در هر نوع بنایی به این عوامل بستگی مستقیم د ارد و درخصوص بنای تاریخی این امر حساسیت بیشتری خواهد یافت زیرا بحثِ میزان مد اخله به منظور حفظ ارزش های بنا و نمایش آن نیز اضافه می شود. از این رو پرسش اصلی مقاله بر این محور قرار گرفت که چگونه می توان در یک بنای تاریخی با کمترین مد اخله، امکان نمایش موقت آثار معاصر را با تکیه بر قابلیت های مصنوعات میسر نمود؟ پاسخ د ادن به این پرسش در سه مرحله انجام شد. در مرحله نخست، به تحلیل مفاهیم و روش های موجود در میان نمونه های مورد ی با هدف مشخص کردن ویژگی مصنوعات در وضع موجود پرد اخته شد. مرحله دوم به یافتن ویژگی و قابلیت مصنوعات در امر نمایش آثار، برپایه یک مد ل مفهومی از قابلیت مصنوعات، با هدف یافتن چیستی مصنوعات در این محدود ه از نمایش معطوف گرد ید. مرحله سوم درخصوص یافتن شیوه ای در مفاهیم ساخت به منظور پیاد ه سازی این مصنوعات و تبد یل مد ل مفهومی به مد لی عینی، به شرح جایگاه معماری مصنوع و بازتعریف آن اختصاص پید ا کرد. درنهایت، برپایه نتایج این روند، مصنوعاتی پیشنهاد د اد ه شد که هنگام نمایش اثر به جای مد اخله در زمینه، با طبیعتی انطباقی، موجب حفظ ارزش در بنای تاریخی می شود. بر این اساس تعریف مجدد ی از امر طراحی نمایش موقت آثار معاصر در بناهای تاریخی حاصل شد.