اصل کیفیت

از دیرباز قرآن پژوهان و مفسران مسلمان در پی یافتن اسرار حِکمی، نکات بلاغی، و پیام های ضمنیِ نهفته در تعبیرات و ساختارهای قرآنی بوده اند. در این میان، آیات متشابه لفظی که در آن ها با تکرار یک مفهوم با اندک تفاوت لفظی و دستوری روبه روییم از جایگاهی ویژه در این گونه مطالعات برخوردار بوده اند. از آنجا که تبیین اختلاف دو جمله مشابه بیشتر به سطح مراد جدی گوینده یا نویسنده مربوط می شود، بررسی آیات مشابه نیز باید از این دریچه انجام گیرد. در میان علوم جدید، دانشی که به بررسی معنای مورد نظر تولیدکننده گفته بپردازد، علم کاربردشناسی است. از جمله مؤلفه هایی که در سال های اخیر وارد این دانش شده و مباحث مفصلی را به دنبال داشته است، موضوع معنای ضمنی یا تلویح است. تلویح مقصودی است که متکلم از تولید یک پاره گفت در نیت دارد و در جمله تنها به آن اشاره شده است و از این رو مخاطب باید با توجه به قرائن زبان شناختی، بافت و تلاش فکری خود، آن معنا را استنباط کند. در این نوشتار در صددیم با استفاده از اصول همکاری پیشنهادی گرایس، به استخراج تلویحات محاوره ایِ نهفته در برخی آیات مشابه لفظی پرداخته و از این منظر تفاوت معنایی این آیات را ترسیم نماییم.

هدف این مقاله، بررسی تفاوت مهارت های نویسندگی دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان ؛ بر اساس نظریه گرایس در مهارت های نویسندگی بود. این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی و کیفی، با انتخاب هدف مند دو کلاس از دانشجویان ورودی سال 1398، رشته آموزش ابتدایی، انجام شد. برای اندازه گیری مهارت های نویسندگی، از یک متن انشا با موضوعی مشخص و یکسان، بر اساس اصول چهارگانه گرایس، استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد مهارت نویسندگی دانشجویان بر اساس آموزش های ارایه شده در دانشگاه، در سال 1401؛ رشد قابل توجهی داشته است. مهارت نویسندگی دانشجویان در سال 1398، پایین تر از حد متوسط بوده، اما تا سال 1401؛ با ارایه آموزش های متناسب، مهارت های نویسندگی دانشجویان رشد مناسبی داشته است. بنابراین ارایه آموزش ها و مهارت های نویسندگی، باعث ارتقای کیفیت مهارت نویسندگی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان، شده و برای ارتقای آن؛ دروس روایت پژوهی، اقدام پژوهی، درس پژوهی و کارورزی، پیشنهاد می شود.