بحران وجودی

هدف: این پژوهش در جهت بررسی اشتغال در رابطه میان بحران وجودی و امید به زندگی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی انجام گرفت. روش: تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را دو گروه دختر و پسر شاغل و غیر شاغل که در دوره کارشناسی ارشد در این دانشگاه مشغول به تحصیل بوده اند تشکیل دادند،در نمونه ای متشکل از 200 آزمودنی شامل 118 نفر دختر و 92 نفر پسر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های امید به زندگی (سیمپسون)، و پرسشنامه بحران وجودی (احمدی و دسغیب) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون به منظور ارتباط بین متغیر ها، و آزمون Z برای نشان دادن نقش واسطه ای جنسیت استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین بحران وجودی و امیدواری در زندگی بین دختران و پسران رابطه معناداری وجود دارد (01/0Sig.p<.). نتایج آزمون z نیز نشان داد که جنسیت افراد در ارتباط بین بحران وجودی و امید به زندگی انتخاب و نگرش آنان به شغل تأثیر ندارد. اما در وضعیت اشتغال مؤثر است. نتیجه گیری: بین بحران وجودی و امید واری به زندگی افراد ارتباط معناداری و جود دارد و این عوامل در شاغل و غیر شاغل بودن افراد مؤثر می باشند.

هدف پژوهش حاضر ارزیابی مدل علی تحول روانی- معنوی جامعه دانشجویی  باتوجه به بحران های انسان معاصر است. روش تحقیق پیمایش و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه های قم در سال تحصیلی 1395-1396 بود.  جامعه آماری 13353 نف ر و حج م نمونه با استفاده از ج دول کرجسی و مورگ ان تع داد 320 نف ر برآورد شد.  روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای و تمامی شرکت کنندگان با سه آزمون تحول روانی – معنوی جان یزرگی (1391)، اضطراب وجودی ل ورنس و کاترین ا گ ود ( 1974) و بحران وجودی احمدی و دستغیب (1373) مورد مطالعه قرار گرفتند.  یافته ها نشان داد که بین «تحول روانی - معنوی» و «اضطراب وجودی» رابطه معکوس (47/0-r=) ، بین «اضطراب وجودی» و «بحران وجودی» همبستگی مثبت معنادار در حد متوسط (64/0-r=) وجود دارد.  علاوه بر این، نتایج بیانگر آن است که اضطراب وجودی از طریق سطح تحول روانی- معنوی می تواند تأثیر غیرمستقیم بر بحران وجودی داشته باشد.  بنابراین، می توان افزایش سطح تحول روانی – معنوی یک عامل کلیدی در کاهش اضطراب وجودی و بحران وجودی و درنتیجه ارتقای سلامت روان به حساب آورد.

هدف: هدف پژوهش واکاوی بحران های وجودی در مردانِ بی وفا و بررسی اثربخشی مشاوره بومی مبتنی بر آن بر گرایش به خیانت زناشویی بود. روش: روش پژوهش، ترکیبی از نوع اکتشافی و شامل دو مرحله کیفی و کمی بود. در مرحله کیفی از روش پدیدارشناسی تفسیری استفاده شد. در این مرحله 18 نفر از مردان خیانت کرده شهرستان شاهین دژ با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روشِ کُلایزی تحلیل گردید. این تحلیل منجر به شناسایی شش مضمون (درنگ گریزی، سرنوشت ناپذیری، کشمکش با تنهایی وجودی، عشق توخالی و میل محور، استحاله مرضی ارزش ها و پوچی گریزی) شد. سپس مبتنی بر این بحران ها، مدل اولیه ی مشاوره طراحی شد. جهت ارزیابی روایی نظری الگو، از روش تطبیق الگو بهره گرفته شد. جهت تایید روایی صوری و محتوایی، الگو در اختیار 12 متخصص قرار گرفت و پس از تایید، در قالب 12 جلسه نهایی شد. در مرحله کمی از روش مورد منفرد استفاده شد. در مرحله کمی، سه مشارکت کننده به صورت هدفمند از بین مردان خیانت کرده انتخاب شدند. الگو در سه مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری اجرا شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه گرایش به خیانت (ATIS) استفاده شد و داده ها از طریق تحلیل دیداری، معنی داری آماری و بالینی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که الگو نقش معناداری بر کاهش گرایش به خیانت زناشویی دارد (P<0/01). نتیجه گیری: درمانگران می توانند از این الگو، جهت کاهش گرایش به خیانت در فرد یا زوج درگیر در خیانت زناشویی استفاده کنند.

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی رویکرد وجودی _ انسان گرای می بر گرایش به خیانت در مردان خیانت کار بود. روش پژوهش حاضر، مورد منفرد (طرح B _ A ) بود.جامعه آماری پژوهش، مردان درگیر در خیانت زناشویی در شهرستان شاهین دژ در سال 1400 بود که از میان آن ها با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، سه نفر برای مشارکت در درمان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه نگرش به خیانت زناشویی وایتلی ( ATIS ) بود. درمان می به صورت انفرادی، هر هفته دو جلسه به مدت 120 تا 160 دقیقه بر روی اعضا اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تجزیه و تحلیل شد. تحلیل دیداری نمودار های متغیر گرایش به خیانت در مرحله مداخله شیب نزولی دارد و شاخص پایایی تغییر هر دو متغیر نیز بزرگتر از 96 / 1 است.همچنین درصد بهبودی کلی در متغیر گرایش به خیانت 66 / 41 است؛ لذا تاثیرِ درمان می بر این متغیر از لحاظ آماری معنادار است . براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمانگران می توانند از رویکرد وجودی _ انسان گرای می به عنوان یک رویکرد کارآمد، جهت کاهش گرایش به خیانت در فرد یا زوج درگیر در خیانت زناشویی استفاده کنند. شماره ی مقاله: 4