شادکامى

حُزن و اندوهِ شدید و مداوم، از جمله بیمارى هاى روحى و اخلاقى است که آسیب هاى گوناگونى را در جسم، جان و رفتار آدمى بر جاى مى گذارد. درمان این بیمارى، از دغدغه هاى اندیشمندان علوم اسلامى و پژوهشگران روان شناسى بوده است. از منظر قرآن و حدیث نیز، یکى از راه هاى از میان بردن حُزن در زندگى، «توکّل به خدا» معرفى شده است. پرسش اساسى این است که توکّل، چگونه باعث برطرف شدن حُزن و افزایش شادکامى انسان در سختى هاى زندگى مى شود؟ مقاله حاضر با روش کتابخانه اى و تحلیل محتوا، به تبیینِ مفهوم توکّل و کاربرد آن در «حُزن زدایى» مى پردازد و پس از مطالعه و بررسى متون اسلامى (قرآن و حدیث) به این نتیجه مى رسد که توکّل و اعتماد به خداوند، با تغییر و اصلاح شناخت آدمى در حوزه هاى عاطفى و رفتارى انسان تأثیر مى گذارد که حاصل آن، صبر در ناملایمات، زهد در تمایلات و شادابى و تلاش در کارها خواهد بود. نتیجه اینکه براى رهایى از اندوه، باید «توکّل به خدا» را در انسان ها به وجود آورد.

هدف، بررسى «نقش عمل به باورهاى دینى در شادکامى و سلامت روانى دانشجویان علوم تربیتى دانشگاه آزاداسلامى واحد اراک» است. روش تحقیق، توصیفى از نوع همبستگى است و جامعه آمارى 144 دانشجوى دخترشاغل به تحصیل رشته علوم تربیتى در مقاطع کارشناسى، کارشناسى ارشد و دکترا. نمونه آمارى، 105 نفر ازدانشجویان مى باشند که بر اساس جدول مورگان و به شیوه تصادفى طبقه اى انتخاب شدند. براى گردآورى اطلاعات،از سه پرسش نامه شادکامى آکسفورد، سلامت عمومى و پرسش نامه مذهبى به ترتیب با پایایى، 943.0، 905.0 و863.0. براساس آلفاى کرانباخ استفاده شده است. براى تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر روش هاى آمار توصیفى،از آمار استنباطى؛ در حد آزمون هاى «واریانس یک طرفه» (ANOVA) ضریب همبستگى پیرسون، رگرسیونچندمتغیره و تى مستقل» استفاده شده است. نتایج نشان داد: بین عمل به باورهاى دینى با میزان شادکامى و سلامتروانى دانشجویان رابطه معنى دار وجود دارد و عمل به باورهاى دینى و شادکامى پیش بینى کننده سلامت رواندانشجویان مى باشند. التزام و عمل به باورهاى دینى تبیین کننده بخش عمده اى از شادکامى و سلامت روانى است.