چالش های مدیریت

عنوان پژوهش حاضر چالش های مدیریت ورزش قهرمانی در ایران می باشد. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و اجرای آن بصورت میدانی است. جامعه آماری را مدیران ستادی وزارت ورزش و جوانان، مدیران فدراسیون های ورزشی (رئیس، نایب رئیس، دبیر) تشکیل داده اند که شامل 180 نفر می باشند که براساس جدول مورگان 84 نفر، به عنوان نمونه آماری تحقیق با استفاده ار روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه حضوری و پرسشنامه محقق ساخته است. در این رابطه 20 نفر از خبره گان و مدیران در ورزش قهرمانی با روش گلوله برفی انتخاب و با آنها مصاحبه به صورت اکتشافی صورت گرفت و پس از بررسی و تحلیل نظرات و دیدگاه های خبر گان و با استفاده از مبانی نظری و تحقیقات انجام شده محورها و مولفه های اصلی استخراج گردید. روش های آماری مورد استفاده در این تحقیق آزمون فریدمن برای رتبه بندی و تحلیل تفاوت نظرات از آزمون خی دو بود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که فقدان برنامه استراتژیک و روشن نبودن سیاست ها و جهت گیری ها، فقدان منابع انسانی مناسب و تغییر و تحول و جابجایی سریع مدیران، نبود نظارت و ارزیابی، وابستگی به منابع مالی دولت و عدم سرمایه گذاری بخش خصوصی، عدم تخصیص مناسب منابع مالی در بخش های متنوع به صورت متناسب، وجود قوانین ناهماهنگ و موازی، عدم مطلوبیت ساختار و تشکیلات فعلی ورزش، نامطلوب بودن نظام استعداد یابی و فرایند ورزش قهرمانی و نبود برنامه میان مدت، تاکتیکی و عملیاتی از اهم چالشهای پیش روی مدیریت ورزش قهرمانی کشور از نظر پاسخ دهندگان است.

مقدمه: آمادگی مراکز بهداشتی درمانی به ویژه بیمارستان ها در مقابل چالش های مدیریتی پیشرو، تأثیر بسزایی در کاهش مرگ ومیر و آسیب های جسمی و روانی ناشی از شیوع بیماری های واگیر از جمله پاندمی کووید-19 دارد. این پژوهش با هدف شناسایی چالش های مدیریت مراکز بهداشتی درمانی و اولویت بندی آن ها در دوران پاندمی کووید-19 انجام گرفته است. روش ها: در این پژوهش ابتدا با مرور پیشینه و متن کاوی متون و مصاحبه با متخصصین، چالش های اصلی مدیریت مراکز بهداشتی درمانی شناسایی شدن. سپس، برای تعیین چالش های اصلی از پرسشنامه طیف لیکرت، برای تعیین میزان اهمیت هریک، از روش بهترین-بدترین و جهت تعیین میزان تأثیرگذاری هر چالش بر سایر چالش ها از رویکرد نقشه شناختی فازی استفاده شد. یافته ها: 20 چالش شناسایی شده، در سه طبقه چالش های منابع انسانی، سازمانی و برون سازمانی طبقه بندی شدند و نُه چالش اصلی از میان آن ها مشخص گردید. بر اساس نتایج، فضای فیزیکی نامناسب، قوانین و دستورالعمل های محدودکننده و کمبود نیروی انسانی به ترتیب مهم ترین چالش بودند و فضای فیزیکی نامناسب تأثیرگذارترین چالش در بین چالش های موجود شناخته شد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت مدیریت مراکز بهداشتی درمانی و نیاز به اقدامات فوری در این دوران، جذب بیشتر کارکنان تخصصی، توانمندسازی نیروهای پزشکی و تصحیح قوانینی که بیشتر به عنوان موانع عمل می کنند، می توانند در کوتاه مدت راهکارهای مفیدی برای بهبود مدیریت این مراکز باشند.