بودجه عملیاتی

سه عنصر اصلی در نظام بودجه ریزی عملیاتی: برنامه ریزی، محاسبة بهای تمام شده و ارزیابی عملکرد می باشد. گزارش گیری دقیق، صحیح و منطبق با واقعیت ، همچنین ساز و کارها و رویه های دقیق، علمی و عملی به منظور سنجش پیشرفت عملیات و تحقّق اهداف، از ملزومات اساسی در موفقیت بودجه بندی عملیاتی است. هدف اصلی تحقیق، شناسایی موانع گزارش گیری دقیق عملکرد بودجه عملیاتی در آجا و تبیین راهکارهایی برای رفع آن ها می باشد؛ لذا این موانع در چهار گروه موانع فنی، موانع مهارتی، موانع ساختاری و موانع مکانیزمی دسته بندی شده و ضمن شناسایی شاخص ها، اهمیت آن ها مورد سنجش قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس رویکرد آمیخته انجام گرفته است؛ یعنی از روش های کیفی (مصاحبه با صاحب نظران و اسناد و مدارک کتابخانه ی) و کمی (روش آزمون میانگین برای داده های 131 پرسشنامه شامل 12 سوال با ضریب آلفای کرونباخ برابر 887/0) به طور هم زمان استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که موانع مهارتی، بیشترین اهمیت را داشته و پس از آن به ترتیب موانع فنی، موانع ساختاری و موانع مکانیزمی دارای اهمیت هستند. همچنین راهکارهای رفع موانع بر اساس یافته های تحقیق و نظرات خبرگان تبیین و پیشنهاد گردیده است.

بودجه بندی دولتی در سیر تحول تاریخی خود متناسب با نقش دولت ها در اداره امور جامعه، شیوه های گوناگونی را تجربه کرده است و متناسب با تغییر نقش دولت ها در امور اجتماعی و اقتصادی جامعه، ارتقا یافته و تکمیل تر شده است. برای دستیابی به نظام مطلوب مالی و گزارشگری، نظام بودجه بندی باید مورد بررسی قرار گیرد تا متناسب با آن حسابرسی مؤثر و کارآمد صورت گیرد. بدیهی است اجرای یک سیستم بودجه بندی مناسب به صورت کارا و اثربخش مستلزم وجود یک سیستم نظارت و حسابرسی متناسب با آن است، لذا ضروری است هنگام تغییر روش های بودجه بندی، حسابرسی و نظارت بر آن نیز متحول شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین به کارگیری روش های بودجه بندی و روش های حسابرسی در بخش عمومی است. جامعه آماری پژوهش را کارشناسان امور مالی و بودجه شرکت های دولتی استان سیستان و بلوچستان تشکیل می دهند. داده های مورد نیاز از طریق پرسش نامه جمع آوری و به وسیله ی نرم افزار SPSS پردازش شده است که نتایج حاصل، حاکی از رابطه معنادار بین به کارگیری روش های بودجه بندی و روش های حسابرسی در بخش عمومی است.