الجواهری

احسان عبّاس و عبدالحسین زرّین کوب از جمله پژوهشگران برجسته ای هستند که در عرصه تعامل با فرهنگ و ادبیات غرب به مانند عرصة نقد ادبی معاصر عربی و ایرانی، با استفاده از روش آزمون و خطا به تحقیق و بررسی در این حوزه پرداخته اند. آنها همه تأثیر و تأثّرهایی را که در طول تاریخ و در طی ادوار مختلف، از یونان قدیم تا به امروز، بین دو ادب شرق و غرب صورت گرفته، مورد بررسی و نقد قرار داد و به این نتیجه رسیده اند که این داد و ستد فرهنگی، همواره بین این دو ادب وجود داشته و دارد. اما این تبادل به این معنا نیست که تطبیق همة اصول یکی از این فرهنگ ها بر ادب و فرهنگ دیگری همواره امکان پذیر باشد. آنان همچنین در برابر نظریه های نقد غربی که از دیرباز تا به امروز وارد ادبیّات عربی و فارسی شده اند، موضع کاملاً آگاهانه برگزیده اند و ضمن بررسی و پذیرش آنها تسلیم و مقلّد محض نبوده اند. بر این اساس، در این پژوهش، تلاش شده است که با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی، ضمن اشاره به تعامل دوجانبه و همیشگی ادبیّات و فرهنگ شرق و غرب، آرا و نظرات این دو ناقد معاصر را در زمینه چگونگی و میزان این تعاملات در گذشته و حال و میزان گرایش هر یکی از آنها به ادبیّات و فرهنگ گذشته خود و همچنین به ادبیّات و فرهنگ معاصر غرب، بررسی و مقایسه کنیم.

ولد الجواهری فی بدایه القرن العشرین ورحل فی آخره، بدأ بالقریض وهو فی سن مبکر. قیل عنه الکثیر بدءاً من نابغه الشعر العربی، ومروراً بشاعر العرب الأکبر، وأمیر الشعراء بعد شوقی، ووارث الشعر العربی ومتنبی العصر وربّ الشعر، وانتهاءاً بألقاب وأوسمه أدبیه قلما حصل ویحصل لشاعر عربی. اما مدرسته الشعریه: تعتقد الأغلبیه بأن له مدرسه شعریه خاصه تکاد تکون فریده فی الأسلوب والمضمون والشکل؛ فلا یمکن قیاسها بالمدارس المعهوده فضلاً عن أنه قد قیل الکثیر حول تحدید الاتجاه الشعری لدیه، فکلها کانت تصب فی واحه الاتفاق على أن مدرسته متمیزه فهو آخر شعراء المدرسه البارودیه والتقلیدیه و کان آخر الشعراء الکبار الذین کتبوا قصیده بشکلها الکلاسیکی. لاشک أن للجواهری، مخزوناً ثقافیاً خاصاً تلقاها خلال قرن من حیاته و هی: 1- البیئه. 2- الکتب والمکتبات. 3- حدّه الذاکره وقوتها. فأشرنا الى کل جزء من أجزائها الثلاثه بالتفصیل. و اما میزات شعره التی یمتاز بها فهی کثیره ولکن اختیرت من بینها أربع میزه والتی حصرناها فی: 1- العنف الثوری. 2- التناقض. 3- النفحه الجماهیریه الشعبیه. 4- الارتباط الوطنی والقومی والانسانی. فهذه الاربعه شرحناها مفصلاً من خلال أبیاته الشعریه.

یُ عتبر شهریار ومحمّد مهدی الجواهری من أعلام الشعر بإیران والعراق فی العصر الحدیث، الّذینِ عاشا فی حیاتهما تجارب مشترکه وقریبه جداً؛ فکلاهما ابتعدا عن مَسقط رأسهما وذاقا ألم الغربه والمنفى، مما أدّى إلى خلق وتقدیم آثار شعریه خالده، لاسیّما منظومه «حیدربابایا سلام» لشهریار وقصیده «یا دجله الخیر» للجواهری. یتمیّز کلٌّ منهما بالحنین الجارف إلى الوطن والتعلّق الشدید بهلدى صاحبه والشعورِ بالغربه وعدمِ التکیّف مع الواقع والظروف المحیطه به، والبحثِ عن الیوتوبیا وذکریات الطفوله والماضی (النوسطالجیا) وإعادتها. فضلاً عن هذا، فهما من الشعراء الملتزمین، فالالتزامُ تُجاه القضایا السیاسیه العراقیه عند الجواهری والاجتماعیه الإیرانیه عند شهریار هی من ملامح شعرهما البارزه، حیث استخدما أشعارهما على وجه العموم وقصیدتیهما المذکورتین على وجه الخصوص للاهتمام بما یجری فی بلدیهما إلى جانب وصفهما للطبیعه الجمیله والخلّابه وصفاً مُذهلاً یشبه برسوم الرسامین أکثر ممّا یُشبه بأشعار الشعراء، فشهریار شاعرٌ رومنطیقیٌ بکلّ ما للکلمه من معنى والجواهری مع أنَّه رومنطیقیٌّ إلا أنّ فی قصیدته مَسحهً من الواقعیه، ورومنطیقیتُه اجتماعیه وسیاسیه.

محمد مهدی الجواهری الشاعر العراقی المعاصر من أصل ایرانی ، الذی دعا فی قصائده إلى النضال ضد الاستبداد الداخلی أو العدوان الخارجی فی جمیع المجالات السیاسیه والاجتماعیه والثقافیه والاقتصادیه ومقاومه التیارات المناهضه للحریه. فی الشعر الثوری ، یبحث الجواهری عن لغه للتحدث مع جمیع شعوب العالم وللتعبیر عن المعاناه الإنسانیه. و الثقافه الثوریه تکون فی حکم قصیده احتجاجیه وناقده ؛التی تعبر عن الآلام والمعاناه الاجتماعیه. و هی أشبه بمحکمه عادله تحاول إدانه الدمار والإیحاءات والقمع ...یحاول هذا المقال دراسه الآثار الثوریه وانعکاسها فی قصائد هذا الشاعر العراقی بالطرق الوصفیه والتحلیلیه. تجیب الدراسه الحالیه على السؤال الأساسی حول أی جانب من جوانب الثوره التی تم تناوله فی قصائد الجواهری وأی جانب من النضال شدد علیه واهتم به. بحسب إنجاز البحث ، أولى الجواهری اهتمامًا خاصًا لمفهوم الثوره من أجل تحقیق مُثُل سامیه وطالب بتطبیقها فی المجتمع من أجل تحقیق العداله والحریه والمساواه.و کان ینوی ویقصد من صراخه الاحتجاجی وانتقاده السلاطین فی ذلک الوقت، کان ینوی إبلاغ الناس على محاربه الظلم والقهر والنفاق فی المجتمع وقیاده المجتمع نحو العداله الاجتماعیه.

الجواهری بین وصف الطبیعه الإیرانیّه والحنین إلی الأحبّاءالملخص لاشک فی أن الشاعر محمد مهدی الجواهری من فحول الشعراء العرب العراقیین المعاصرین وهو الذی اختتم به الشعر الکلاسیکی العربیّ بعد ما لُقّب بمتنبی العصر، فدراسه مضامین شعره المختلفه وخاصه ما یرتبط بإیران موضوع قلمّا عنی به الباحثون علی الرغم من شهره الشاعر وشعره؛ انطلاقا من هذا الدافع یهدف هذا التحقیق الذی انتهج المنهج التحلیلی-الوصفی، إلی الکشف عن رؤیه الجواهری تجاه إیران وطبیعتها. ومن أهم ما وصل إلیه هذا البحث هو أنه لإیران ولطبیعتها الجمیله الساحره، ولهوائها النقیّ، تأثیر بالغ فی نفسیه الشاعر، کل ذلک دفعه إلی إنشاد أروع أشعاره (حسب قول الشاعر نفسه) فی إیران.    

یتناول هذا المقال بعضا من ظواهر الإنزیاح أو العدول الأسلوبی فی شعر محمد مهدی الجواهری ، أحد أقطاب شعراء العراق المعاصرین، وذلک من خلال دراسه العدول الاستبدالی والترکیبی اللذین یعتبران سمتین من سمات الإبداع ومظهرین محسوسین لانفعال داخلی من خلال الخروج عن الأنساق المألوفه، مما یکشف عن أهمیتهما فی خلق علاقات لغویه جدیده تصدم القارئ وتثیره، وقد وجدت الدراسه هذه أن هذا المنحی الأسلوبی قد أضفی علی النصّ جمالیّات مهمه أسهمت فی تقدیمها برؤیه خاصه خدمت دلالات النص، وقد حاولت الدراسه تطبیق هذه الظاهره الأسلوبیه علی دیوان الجواهری بالإعتماد علی المنهج الوصفیّ والتحلیلی وکونها تمثل قمه النضج الفنی إذ تتعمق فیها التجربه الشعریه التی عاشها الشاعر العراقی العملاق من خلال الجو السیاسی والاجتماعی فی بلاده وبخاصه الوطن الذی کان یحبه حبا شدیدا؛ فقد فجر شاعریته من خلال فیضان الحب والأسی؛ فعاطفته نابعه من أحاسیس صادقه وقد عبر الجواهری عن تجربته من خلال خروجه عن المألوف لیضفی علی فنه جمالا خاصا یتمثل فی بناء جمالی، یحکم عناصر الصوره ویشدها إلی الإبداع والتمیز.