یحیی حقی

پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی - تحلیلی و با تکیه بر نظریه ادبیّات تطبیقی اسلامی به بررسی نمادهای همسان و مشترک در شعر مقاومت فدوی طوقان و قیصر امین پور به عنوان دو نماینده از ادبیّات پایداری ایران و فلسطین بپردازد تا گوشه ای از زوایای ناشناخته میراث ادبی دو کشور مقاوم را به ادبیّات جهانی بشناساند. اطّلاعات لازم برای سنجش نمونه ها به شیوه کتابخانه ای و بررسی مستقیم متون، حاصل شده است. یافته های پژوهش نیز گویای این واقعیّت است که در شعر این دو شاعر، شب و شخصیّت های تاریخی متجاوز، نماد دشمن و جنگل نماد وطن است. رنگ های سرخ، سیاه، آبی، سبز و زرد به ترتیب نمادی جهت تصویرپردازی مفاهیم متنوّعی، چون شهادت، ماتم و خفقان، آرامش و امیدواری، شادابی و بالندگی، جدایی و اندوه هستند. این موارد، نمادهای کاملاً همسان در شعر مقاومت این دو شاعر به شمار می آیند.

یمکن أن نعد الموقف الدینی وجهاً لبنیه الشخصیه الاجتماعیه؛ فللدین فی البیئه الشعبیه مظهر شدید التمیز أحادی النطاق، فیه دین خالص[وهو الشرائع المستنده إلی النصوص الدینیه، والعبادات]، وفیه مدخلات اجتماعیه[الخرافات والأساطیر والعادات]، ولذوبان الشقین فی نطاق مظهری واحد مشترک، استطاعت تلک الخاصیه الاجتماعیه أن تکتسب مظهرها الممیز، وقد اتفقت تلک البیئه علی تسمیه مزیجها الجدید باسم التصوف، وإن کان مجرد قناع بیئی وجدانی، وههنا نرصد حرکه القناع الوجدانی فی أدب یحیی حقی ، لا نبحث عن جوهر العقیده، وإنما مظهرها فی الحیاه الاجتماعیه، وصور التعبیر الاجتماعی عنها.