سیالی کلامی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر نوع بازنمایی و ارائه مواد آموزشی (متن و تصویر/ متن) بر یادآوری واژگان در محیط یادگیری چند رسانه ای با میانجی گری سیالی کلامی بوده است. در این پژوهش 78 دانشجو (45 زن و 33 مرد) در 6 گروه 13 نفری در یک طرح پیش آزمون- پس آزمون چند گروهی شرکت کردند. ابزارهای این پژوهش آزمون هوش آزمای تهران-استانفورد- بینه (TSB-R) و آزمون یادآوری لغت محقق ساخته بود. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی (کنترل، کلامی و متن- دیداری) و صفحه نمایش (برزگ و کوچک) تقسیم شدند. پیش و پس از کاربندی آزمایشی یادآوری لغت اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد که گروه متن/ تصویر به طور متوسط، لغات بیشتری را یادآوری کرده است و به علاوه، افراد این گروه در مقایسه با گروه های دیگر عملکرد نزدیک تری به یکدیگر داشته اند. همچنین یافته ها حاکی از این است که یادآوری لغت در گروه با صفحه بازنمایی بزرگ تر بیش از صفحه بازنمایی کوچک و گروه کنترل است. یافته های پژوهش در زمینه میانجی گری سیالی کلامی نشان داده است که تاثیری در یادگیری لغت در بین آزمودنی ها ندارد. در طراحی محیط های چندرسانه ای باید به نقش مثبت توضیحات متن/ تصویر و همچنین اندازه صفحه نمایش چندرسانه ای توجه کرد.

فرآیند هنجاریابی و انطباق فرهنگی آزمون های سیالی کلامی در زبان فارسی و فرهنگ ایران، بیانگر تنوع سلایق و البته خطاهای محتوایی و روش شناختی است. هدف مقاله مروری حاضر بررسی مطالعات ایرانی در زمینه سیالی کلامی از نظر ساختار و محتوا؛ و در نهایت، معرفی آزمون سیالی کلامی متناسب با فرهنگ ایرانی و زبان فارسی برپایه دانش و یافته های موجود بود. در یک طرح مرور نظام مند، 35 مطالعه با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده دست کم شش نسخه از آزمون سیالی کلامی برای جمعیت ایرانی بود که در گروه ها و جمعیت های مختلف اجرا شده بودند و هر کدام نقاط قوت و ضعف بخصوص خود را داشتند. همچنین نسخه جدیدی برگرفته از داده های خام مطالعه قاسمیان شیروان و همکاران (2018) به عنوان نسخه استاندارد آزمون سیالی کلامی معرفی گردید که بیشترین تناسب را با معیارهای تدوین آزمون داشت. به نظر می رسد با توجه به نقش پررنگ سیالی کلامی نه تنها در توانمندی های زبانی، بلکه در کارکردهای شناختی عام، وجود یک آزمون واحد برای سنجش سیالی کلامی در جمعیت های بالینی و غیربالینی و مقایسه کارآمد آن ها برای مقاصد پژوهشی و درمانی ضروری بود و آزمون حاضر می تواند مبنای مطالعات بعدی باشد.

هدف از پژوهش حاضر،تعیین اثربخشی استفاده کلاس های هوشمند در بهبود اختلالات خواندن و سیالی کلامی کودکان دیر آموز است. روش این مطالعه، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان پسر مبتلا به اختلالات خواندن شهرستان مرند بود. ازبین جامعه هدف «34» کودک با استفاده از روش نمونه گیری هدف مند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. در ابتدا هر دوگروه توسط آزمون تشخیصی خواندن مورد ارزیابی قرارگرفتند. گروه آزمایش در «12» جلسه «90» دقیقه ای در طول یک سال،آموزش را در کلاس های هوشمند دریافت کردند و در پایان هر دو گروه مجددا ًمورد ارزیابی قرارگرفتند. داده ها با استفاده ازتحلیل واریانس موردتجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته های این پژوهش نشان دادآموزش در کلاس های هوشمند موجب بهبود اختلالات خواندن و سیالی کلامی در کودکان دیر آموز می شود، از این رو با استفاده از کلاس های هوشمند می توان اختلالات خواندن و سیالی کلامی را در کودکان دیر آموز بهبود بخشید.