مدیریت تیم

هدف پژوهش حاضر تعیین شاخص های ارزیابی عملکرد سرمربیان لیگ برتر والیبال ایران از دیدگاه مربیان و ورزشکاران بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سرمربیان و مربیان (24نفر) و ورزشکاران (144نفر) شاغل در لیگ برتر والیبال ایران سال (1391) بودند. نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد که در نهایت، 138 نفر (82 درصد) در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته ای حاوی 42 شاخص ارزیابی عملکرد سرمربیان والیبال بود که در یک مصاحبه نیمه هدایت شده با مقیاس پنج ارزشی لیکرتی تنظیم گردید. ضمناً 18 نفر از اساتید صاحب نظر و مربیان و کارشناسان با سابقه والیبال، روایی صوری و محتوایی آن را تأیید کردند و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد (93/0 =α). از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متمایل (چرخش ابلیمین مستقیم) برای تحلیل داده ها استفاده شد. بر اساس نتایج تحلیل عاملی، یازده شاخص حذف شدند و 31شاخص باقیمانده در شش عامل مدیریت تیم، روابط حرفه ای، مهارت های اجتماعی-ارتباطی، مهارت های روان شناختی، عامل سابقه و تجربه و مهارت های فنی، با ارزش ویژه بزرگ تر از 1 طبقه بندی گردید. از دیدگاه پاسخ دهندگان به ترتیب عامل های مهارت های اجتماعی- ارتباطی، مدیریت تیم، مهارت های روان شناختی، مهارت های فنی، روابط حرفه ای و سابقه و تجربه ورزشی، مهم ترین ابعاد ارزیابی عملکرد مربیان شناخته شد و همچنین شاخص ایجاد نظم و انضباط تیمی در تمرین و مسابقه در اولویت اول و شاخص ارتباط با اصحاب رسانه در آخرین اولویت قرار داشتند. بنابراین، با توجه به اولویت بالای عامل مهارت های اجتماعی- ارتباطی و عامل مدیریت تیم، ارزیابی این مهارت ها برای سرمربیان بسیار ضروری است.

هدف پژوهش حاضر، طراحی مدل رضایت شغلی ورزشکاران مرد ورزش های گروهی ایران بود. روش پژوهش از نوع توصیفی بود و جامعه آماری آن را ورزشکاران مرد لیگ برتری ایران در چهار ورزش گروهی تشکیل دادند (776 نفر) که 360 نفر به پرسش نامه محقق ساخته پاسخ دادند . پس از مرور پیشینه و مصاحبه اکتشافی با 23 ورزشکار در 66 شاخص پنج ارزشی لیکرت تنظیم شد. روایی صوری ابزار با استفاده از نظرهای کارشناسان مدیریت ورزشی و دیگر خبرگان، تأیید شد و پایایی کلی پرسش نامه نیز 98/0 برآورد شد. افزون براین، برای تحلیل داده ها از آزمون فریدمن و معادلات ساختاری آموس22 در سطح 05/0 p≤ استفاده شد. نتایج نشان داد که براساس میانگین رتبه، پیامدهای رضایت شغلی (48/3)، فرایندها (47/3) و پیشایندها (40/3)، به ترتیب بیشترین اولویت را داشتند. ضمنا، تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که تمامی گویه ها در سطح 05/0 معنادار بودند و براساس مدل معادلات ساختاری، در عامل فرایندهای رضایت شغلی، ابعاد سازمانی و تیمی به ترتیب با ضرایب تأثیر 89/0 و 87/0 و در عامل پیامدها، ابعاد تیمی و محیطی با ضرایب تأثیر 92/0 و 91/0 اثرگذار بودند. در سطح دوم مدل ساختاری، عامل فرایندی با ضریب تاثیر 55/0، تأثیر بیشتری بر رضایت شغلی ورزشکاران داشت. نتایج اثرات غیرمستقیم مدل نشان داد که عامل پیشایندی با ضریب تأثیر 91/0 بر رضایت شغلی ورزشکاران، پیشایندها با ضریب تأثیر 99/0 بر فرایندها و فرایندها با ضریب تأثیر 93/0 بر پیامدها اثرگذار بودند؛ بنابراین، فرایندهای باشگاهی در تأمین رضایت ورزشکاران بسیار مهم هستند.