کارآمدی مربی گری

مربیان از اجزای حیاتی منابع انسانی در سازمان های ورزشی محسوب می شوند که تحت تأثیر متغیرهای مختلفی قرار دارند. هدف این پژوهش، تعیین رابطه «هوش هیجانی و سبک رهبری» با «میانجی گری کارآمدی مربیان ورزشی زنِ شرکت کننده در دوازدهمین المپیاد دانشجویی کشور» بود و اطلاعاتِ لازم با استفاده از پرسشنامه های هوش هیجانی (شوت، 1998)، کارآمدی مربی گری (میرز و همکاران، 2011) و سبک رهبری (چلادوری و ساله، 1980) جمع آوری شد. جامعه آماری 183 مربی شرکت کننده در المپیاد ورزشی بودند که با استفاده از فرمول تاباچنیک و فیدل (2007) تعداد 90 نفر به عنوان نمونه به صورت سهمیه ای و تصادفی انتخاب شدند. روایی و پایایی پرسشنامه ها در تحقیقات متعددی به تأیید رسید؛ با وجود این، روایی صوری و محتوایی آن را چند تن از استادان دانشگاه تأیید کردند و پایایی پرسش نامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 84/0، 77/0 و 91/0 تعیین شد. تحلیل داده ها با روش رگرسیون دوگانه و چندگانه بر اساس مدل چهارمرحله ای بارون و کنی (1986) صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که توانایی ادراک شده مربیان از هوش هیجانی خود، از جمله ارزیابی و نظارت دقیق بر تغییرات هیجانی در طول تمرین و مسابقه و قابلیت کنترل و تنظیم بهینه این هیجانات، تأثیر مثبتی بر اعتماد مربی گری و باورهای کارآمدی مربیان دارد و این رابطه موجب اتخاذ سبک رهبری و رفتار متناسب با شرایط مسابقه و ورزشکار و در نتیجه بهبود اثربخشی کل فرایند مربی گری می شود. این تعامل می تواند نگرش و ارتباط ورزشکار با مربی و در نتیجه عملکرد و یادگیری آنها را نیز بهبود بخشد.