تدریس فرهنگ

در آموزش زبان انگلیسی، فرهنگ از اهمیت ویژه ای برخوردار است و تدریس یا عدم تدریس آن همواره مورد بحث بوده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی عقاید زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی دربارة تدریس و یادگیری فرهنگ مقصد (آمریکایی یا انگلیسی) در آموزش زبان انگلیسی می باشد. هم چنین، این پژوهش سعی بر ارائة تعریفی از فرهنگ بر اساس عقاید زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی دارد. به منظور رسیدن به این هدف، هشتاد و نه نفر از زبان آموزان دوره لیسانس دانشگاه الزهرا(س) مورد مطالعه قرار گرفتند. در این تحقیق، از روش پژوهش کیفی استفاده شده و داده ها، برای ایجاد سه گانه، از سه منبع اصلی پرسش نامه ، مصاحبه و مشاهده جمع آوری شدند. نتایج نشان داد که زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی فرهنگ را بیشتر شامل عقاید، سنّت ها، آداب و رسوم و روش زندگی می دانستند. به طور کلی، زبان آموزان موافق تدریس و یادگیری فرهنگ مقصد هستند اما بر اساس نظر آنها، تدریس و یادگیری فرهنگ مقصد باید در راستای معیارهایی صورت گیرد.

زبان آموزانی که انگلیسی را به عنوان زبان خارجی می-آموزند ممکن است در حین یادگیری زبان مقصد دچار نوعی بحران هویت شوند. مطالعه ی حاضر به بررسی رابطه ی بین فرهنگ زداییو هوش هیجانی در میان زبان آموزان ایرانی می پردازد و بر آن است که دریابد آیا فرایند رویارویی زبان آموزان با زبان انگلیسی منجر به بیگانگی فرهنگی در آنان می شود. به این منظور 80 دانشجوی زبان انگلیسی دانشگاه زنجان در پژوهش شرکت داده شدند و از آن ها خواسته شد که به تست وابستگی فرهنگ بومی (پیشقدم، 2012) و نیز تست هوش هیجانی (شات و همکاران، 1998) پاسخ دهند. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه ی معناداری بین هوش هیجانی و فرهنگ زدایی وجود دارد. از آنجایی که مسأله ی آموزش زبان انگلیسی در ایران و تأثیرات احتمالی آن بر هویت فرهنگی حائز اهمیت بسیاری است، بررسی تأثیرات احتمالی فرهنگ زبان انگلیسی بر هویت زبان آموزان ایرانی می تواند در مسائل آموزش زبان راهگشا باشد. به ویژه توصیه می شود که برنامه ریزان درسی توجه ویژه ای به بایدها و نبایدهای گنجاندن مقوله فرهنگ در کتب آموزشی زبان انگلیسی داشته باشند.