ساختار هزینه

یافته های پژوهش های اخیر درباره رفتار هزینه ها نشان داده است که هزینه ها متناسب با تغییرات فروش تغییر نمی کند. به عبارت دیگر، هزینه ها به تناسب با افزایش در فروش افزایش می یابد، اما به تناسب کاهش در فروش، کاهش نمی یابد، این رفتار نامتناسب هزینه ها، چسبندگی هزینه نامیده می شود. دو نظریه درباره چسبندگی هزینه مطرح شده است. بر اساس نظریه اول، چسبندگی هزینه ها، نتیجه تصمیم آگاهانه مدیران است و بر اساس نظریه دیگر، چسبندگی هزینه ها ممکن است به این دلیل باشد که هزینه ها همزمان و به سرعت کاهش در فروش، کاهش نمی یابد. تاکنون نظریه تصمیم آگاهانه به طور مستقیم آزمون نشده است، از این رو، در پژوهش حاضر، نظریه تصمیم گیری آگاهانه با استفاده از پیش بینی مدیریت از وضعیت فروش در آینده آزمون گردید. بر اساس نتایج پژوهش حاضر که بر اساس اطلاعات شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، برای دوره پنج ساله از سال 1384 تا 1388 انجام شده است، زمانی که مدیران به فروش در آینده خوش بین هستند، شدت چسبندگی هزینه ها افزایش می یابد.

یکی از عوامل کلیدی کسب موفقیت در محیط رقابتی، مدیریت هزینه ها است. هدف این مقاله، واکاوی تجربی ارتباط بین عدم اطمینان در تقاضا و رفتار هزینه های شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. اصول بودجه ریزی انعطاف پذیر اغلب بر مبنای این فرض است که تغییرات هزینه متناسب با تغییرات سطح فعالیت است. بنابراین در چنین روش بودجه ریزی، عدم توجه به رفتار هزینه در شرایط عدم اطمینان محیطی ممکن است منجر به وقوع نتایجی با انحرافات عمده در مقایسه با نتایج مورد انتظار گردد. نتایج حاصل از مطالعه بر روی1340 سال شرکت طی سال های 1382 تا 1392، با استفاده از تحلیل رگرسیون به روش داده های ترکیبی نشان می دهد عدم اطمینان در تقاضا باعث افزایش میزان انعطاف پذیری رفتار بهای تمام شده کالای فروش رفته می گردد. به عبارت دیگر در صورت افزایش عدم اطمینان در تقاضا، و با توجه به افزایش سهم هزینه های متغیر، هزینه ها ساختار انعطاف پذیرتری دارند. با این وجود عدم اطمینان در تقاضا باعث تغییر معنادار در رفتار هزینه های فروش، عمومی و اداری نمی گردد.

نانوتکنولوژی یک فناوری پیشرفته جدید است که در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد. تحقیق حاضر به گونه ای مروری به بررسی ادبیات موضوع پرداخته و موضوعات حسابداری مربوط به پیاده سازی فناوری نانو، به ویژه تغییر ساختار هزینه و راه حل های مورد انتظار برای افزایش هزینه های غیرمستقیم را که نیاز به تخصیص دقیق تری به واحد محصول دارد، تشریح نموده است. همچنین، این مطالعه به بررسی ریسک های حسابداری مورد انتظار آتی برای استفاده از فناوری نانو پرداخته است. در نهایت، این تحقیق مسیر آتی را در جهت مطالعات بیشتر در مورد نانوتکنولوژی و مسائل مختلف حسابداری در آینده روشن نموده است.

مقدمه: تحلیل هزینه های بیمارستانی یکی از موضوعات مهم اقتصادی است که به دلیل محدودیت منابع و افزایش هزینه ها در نظام سلامت مطرح می شود. هدف مطالعه حاضر، مقایسه ساختار هزینه بیمارستان های منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان طی سال های 1390 تا 1399 بود. روش ها: پژوهش حاضر از نوع کاربردی با روش کمی-توصیفی بود. جهت گردآوری داده ها از چک لیست محقق ساخته استفاده شد. داده های هزینه، با مراجعه حضوری از سوابق حسابداری و مالی بیمارستان ها و سپس داده های تکمیلی از ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اخذ گردید. داده ها با روش آمار توصیفی در نرم افزار اکسل نسخه 2016 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان دهنده روند افزایشی در هزینه کل بیمارستان ها بود. ساختار هزینه تجمعی بیمارستان های منتخب نشان داد هزینه های پرسنلی، 55/95 درصد از هزینه کل را به خود اختصاص داده اند. دامنه تغییرات سهم این هزینه، «70/93-46/40 درصد» بود. هزینه های دارو و تجهیزات مصرفی پزشکی با دامنه تغییرات «33/30-12/98درصد»، پس از هزینه های پرسنلی بالاترین سهم از هزینه کل (19/76 درصد) را دارا بودند. نتیجه گیری: شناسایی ساختار هزینه، بینشی صحیح و مبتنی بر شواهد را برای برنامه ریزی، مدیریت هزینه و ارزیابی کارایی بیمارستان فراهم و راه را برای مسئولان بیمارستان در راستای کاهش هزینه های بیمارستانی و بهبود کیفیت خدمات سلامت هموار می کند و می تواند مبنای تصمیم گیری آگاهانه قرار گیرد. با توجه به اینکه در بیمارستان های مورد مطالعه، سهم قابل توجهی از هزینه کل به هزینه های پرسنلی و دارو و تجهیزات مصرفی پزشکی اختصاص یافته است، مسئولان بیمارستان ها باید در برنامه ریزی های خود به مدیریت این هزینه ها بیشتر توجه کنند.

 کشش تولید کل اقتصاد ایران نسبت به سرمایه و نیروی کار در سال های مختلف با در نظر گرفتن ساختار شبکه تولید و بدون فرض تابع تولید کل برآورد شده است. در این برآوردها ساختار شبکه تولید در جداول داده- ستانده منعکس می شود. همچنین با توجه به گستردگی فعالیت های غیرشرکتی در اقتصاد ایران در محاسبه کشش ها هزینه نیروی کار با استفاده از درآمد مختلط اصلاح شده است. به دلیل در دسترس نبودن برآورد قابل اتکا از هزینه سرمایه در بخش های اقتصادی، فروض مختلف برای هزینه سرمایه، حداکثر و حداقل کشش تولید نسبت به سرمایه را به دست می دهد. کشش تولید نسبت به سرمایه از اواسط دهه 1360 تا سال 1390 افزایش و سپس کاهش می یابد. حداکثر کشش سرمایه در سال های مختلف در بازه 35/0 تا 6/0 تغییر می کند. حداقل کشش سرمایه نیز در محدوده 15/0 تا 3/0 است. این تخمین ها کمتر از تخمین های مبتنی بر تابع تولید است که به طور عمده حدود 7/0 یا بیشتر هستند. کشش تولید نسبت به سرمایه در بخش غیرنفتی در طول زمان الگوی مشابهی دارد. با این وجود، در بخش غیرنفتی کشش مذکور در همه سال ها کمتر از کشش کل اقتصاد است و هیچ گاه از 5/0 فراتر نمی رود.  در نظر نگرفتن درآمد نیروی کار در بخش غیرشرکتی به افزایش حداقل ۱۷/۰ واحدی (۱۷ واحد درصد) در کشش سرمایه منجر می شود. تخمین های این مطالعه برای تحلیل حساسیت در مطالعاتی که کشش سرمایه و نیروی کار را نیاز دارند قابل استفاده است.