رؤیت شهودی

«تجلّی» از اهمّ موضوعاتی است که در ادوار تاریخ، توجّه اندیشمندان، به ویژه اهل معرفت و متکلّمان را به خود مشغول ساخته است. پیگیری این موضوع، تأثیر بسزایی در مبانی معرفتی، باورهای دینی، حتّی اخلاقی خواهد داشت. با این نگرش، آیات قرآن، به ویژه آیة میقات (الأعراف/143) مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. ملاقات حضرت موسی (ع) با خدای سبحان، افتخار تکلّم و هم صحبتی با خدا و تمنّای رؤیت جمال الهی، محور بحث آیة مزبور است. همچنین تجلّی قادر متعال بر کوه و مدهوشی حضرت موسی (ع)، نظر مفسّران و پژوهشگران را به خود جلب نموده است. نکات مزبور، نگارندگان را وادار به کاوش کرده است و دیدگاه های گوناگون، به ویژه مسألة «تمنّای رؤیت» مورد ارزیابی و نقد قرار گرفته است.

یکی از مباحث مورد نزاع در بین متکلمان، رؤیت خداوند متعال چه در دنیا و چه در آخرت است. یکی از آیات ناظر این موضوع آیه 143 سوره اعراف است  که حضرت موسی (ع) درخواست رؤیت خداوند متعال را داد. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی پس از جمع آوری نظرات و دیدگاه کلامی هر یک براساس دیدگاه آیت الله جوادی آملی به این نتیجه می رسد که نمی توان با درنظرگرفتن مقام والا و اولوالعزمی موسی کلیم الله گفت که او دیدن ظاهری (چشمی) مدنظرش بوده است، پس دیدنی خاص مانند نبی اکرم (ص) به صورت شهودی و بی واسطه مورد نظر بوده است.