تریاژ

مقدمه: سیستم های بهداشتی در مدیریت حوادث غیر مترقبه با چالش های منحصر به فردی روبرو است که از جمله آن ها تریاژ و درمان تعداد وسیعی از مصدومان و نیز مدیریت اطلاعات آنان می باشد. تضمین مستندسازی مصدومان به شیوه ای صائب به عنوان مقدمه مدیریت اطلاعات و تریاژ و درمان کارآمد آنان مستلزم پرونده پزشکی مناسب و قابل استفاده در حوادث غیر مترقبه است. زیرا پرونده پزشکی که در حالات عادی برای بیماران مورد استفاده واقع می شود، در موارد اضطراری و وقوع حوادث موثر نبست و کاربردی پیچیده خواهد داشت.بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر طراحی پرونده پزشکی مصدومان حوادث غیر مترقبه است که به وسیله آن بتوان در هنگام وقوع حوادث به سهولت و سرعت به مستندسازی اطلاعات و تریاژ مصدومان پرداخت.روش بررسی: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع کاربردی است. محیط انجام پژوهش کتابخانه ها، مقالات تایید شده در بانک های اطلاعاتی و منابع اینترنتی بود. طی بررسی سازمان های مسوول رسیدگی به مصدومان حوادث غیر مترقبه در اصفهان محرز شد که در حال حاضر پرونده پزشکی برای مستندسازی وضعیت مصدومان وجود ندارد. بنابراین ابتدا مراکز مختلفی که در دنیا مسوول گردآوری و سازماندهی اطلاعات مصدومان حوادث غیر مترقبه اند، مشخص شدند و ضمن مطالعه تجربیات آن ها، داده های مورد نیاز پرونده پزشکی در حوادث غیر مترقبه از متون علمی چاپی و الکترونیکی جمع آوری گردید، سپس پارامترهای ضروری پرونده پزشکی در حوادث غیر مترقبه با بهره گیری از 2 الگوی آمریکایی و اروپایی استخراج شد.یافته ها: با توجه به شرایط و استانداردهای کشوری، الگوی مناسبی برای پرونده مصدومان حوادث غیر مترقبه در دو محور ویژگی های فیزیکی و عناصر اطلاعاتی با همکاری مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی استان اصفهان طراحی و ارایه گردید.نتیجه گیری: از آن جا که در عملیات امداد حوادث غیر مترقبه پرونده پزشکی باید ساده، گویا و قابل استفاده باشد، پرونده پزشکی که در حالت عادی برای بیماران در بیمارستان ها استفاده می شود برای مصدومان حوادث غیر مترقبه کارآیی ندارد. در الگوی پیشنهادی، پرونده طراحی شده فرمی ساده و گویا است که در زمان بروز حادثه امکان مستندسازی اطلاعات مصدومان را فراهم می سازد و مرجعی سریع برای دسترسی به مهم ترین اطلاعات فوریتی بالینی، اجرایی و آماری حوادث غیر مترقبه خواهد بود.

برای کاهش تلفات در حوادث ـ اعم از طبیعی یا غیرطبیعی ـ مدیریت صحیح در امر امداد رسانی به حادثه دیدگان امری ضروری است. این امر می تواند تابعی از جمعیت حادثه دیدگان باشد. سیستم های اطلاعات مکانی با توانایی جمع آوری، ذخیره سازی، روزآمد یا بهنگام سازی و بازیابی اطلاعات، کمک شایانی در تصمیم گیری ـ و به تبع آن مدیریت ـ خواهند کرد. با پیشرفت فناوری، امکان استفاده از ابزارهای جدید و امروزین در طراحی و پیاده سازی چنین سیستم هایی فراهم آمده است. در این مقاله، ضمن ارائه طرح کلی امدادرسانی بر پایه استفاده از سیستم های اطلاعات مکانی، چگونگی به کارگیری ابزارهای شناسایی رادیویی، برای جمع آوری، نگهداری، روزآمد کردن یا بهنگام سازی و نیز بازیابی اطلاعات در قالب سیستم اطلاعات مکانی مطرح و تشریح می شود. این در حالی است که پیش تر استفاده از شناسایی رادیویی پیشنهاد شده بود، ولی به عنوان مؤلفه ای در سیستم اطلاعات مکانی طراحی نگشته بود. گردش کار مرسوم در امداد و نجات حادثه دیدگان نیز شرح داده می شود و مراحل مختلف رده بندی درمانی (تریاژ) با ذکر جزئیات بررسی می گردد. در ادامه نشان داده می شود که برای مدیریت امدادرسانی با روش های مرسوم چه مشکلاتی وجود دارد و چگونه می توان با به کارگیری روش پیشنهادی بر این مشکلات غلبه کرد. همچنین به عنوان مهم ترین نوآوری فعالیت حاضر، معلوم خواهد شد که بهینه سازی مدیریت انتقال حادثه دیدگان به مراکز درمانی، منجر به حل مسئله حمل ونقل می شود. راه حل مسئله حمل ونقل، با نیاز تخصیص مجروحان متناسب می گردد و الگوریتمی درست و مناسب برای حل آن ارائه می گردد. سرانجام در محیطی نرم افزاری، با استفاده از داده های نمونه، پیاده سازی صورت می گیرد.. از آنجا که موضوع انتقال حادثه دیدگان به یکی از موضوعات بهینه سازی بدل گردیده، بنابراین وجود و دریافت پاسخ بهینه نیز تضمین شده است.

مقدمه: با توجه به پیچیدگی و طبیعت پویای تریاژ و چالش های پیش رو در انتخاب اطلاعات مورد نیاز در محیط اورژانس، این مطالعه با هدف بهبود کیفیت ثبت داده ها و اطلاعات فرایند تریاژ و انتقال آن از شکل کاغذی به ارزیابی تریاژ مبتنی بر رایانه از طریق پردازش مدل داده از انتظارات کارکنان واحد تریاژ از سیستم اطلاعات اورژانس انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه ی توصیفی روی پرستاران و پزشکان عمومی شاغل در واحد تریاژ بیمارستان های تابعه ی دانشگاه های علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی در سال 1388 انجام شد. این مطالعه شامل سه مرحله بود. مرحله ی اول جمع آوری داده از طریق مصاحبه ی نیمه ساختارمند عمیق با سؤالات باز، مرحله ی دوم الگوسازی با روش پردازش منطقی و یک پارچه (RUP یا Rational unified process) و زبان مدل سازی یک پارچه (UML یا Unified modeling language) و مرحله ی سوم انجام یک مطالعه ی دلفی به وسیله ی یک پرسش نامه ی پژوهشگر ساخته ی روا و پایا برای تأیید علمی مدل ها بود. برای تحلیل داده های پرسش نامه از آماری های توصیفی استفاده شد. یافته ها: از طریق مصاحبه با کارکنان واحد تریاژ مشخص شد که عناصر اطلاعاتی مورد نیاز کارکنان واحد تریاژ بر اساس فرایند کاری واحد باید از یک ارتباط منسجم و یک پارچه برخوردار باشد. در مرحله ی دلفی نتایج نشان داد که 82 درصد از جامعه ی آماری با عناصر و ساختار اطلاعات در واحد تریاژ موافق بودند. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه حاکی از آن بود که کارکنان واحد تریاژ درک گسترده ای از تریاژ داشتند و تریاژ را به عنوان فرایندی تشخیص داده اند که در آن وخامت بیماری، غربالگری و جمع آوری اطلاعات مربوط به ارزیابی با هم ترکیب می شوند. نتایج این مطالعه می تواند به منظور هدایت و اولویت بندی کردن اطلاعات مورد نیاز در حیطه ی تریاژ مصدومین و بیماران بر اساس عملکرد پرستاران و پزشکان تریاژ در سیستم اطلاعات اورژانس مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: با توجه به گسترش روزافزون کاربرد رایانه در حوزه بهداشت و درمان و ارائه مدل های تریاژ الکترونیک در برخی کشورها و با عنایت به توصیه سیستم تریاژ ESI -Emergency Severity Index به عنوان مدل مرجع تریاژ توسط وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، این مطالعه با هدف طراحی مدل بومی کشوری تریاژ الکترونیک انجام گردید. روش بررسی: سامانه هوشمند تریاژ الکترونیک بر مبنای ویرایش چهارم دستنامه تریاژ ESI به صورت تحت وب و با زبان برنامه نویسی PHP و پایگاه داده MySQL طراحی گردید. هدف از اتخاذ این ساختار، دقت، سرعت و سهولت انجام فرآیند تریاژ بطریقه الکترونیک بود. اطلاعاتی که در این سامانه ثبت می شود شامل اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات بالینی است که بر اساس آن سطح تریاژ و محل درمان بیمار تعیین می گردد. یافته ها: این سامانه به منظور استفاده در بخش اورژانس بیمارستان طراحی شد. کاربران اصلی آن پرستاران تریاژ، پزشکان اورژانس و سوپروایزرها و مسئولین شیفت اورژانس هستند. علاوه بر انجام تریاژ به صورت هوشمند، قابلیت جستجو، گزارش گیری و محاسبه شاخص های مهم وزارت بهداشت در مورد تریاژ –میانگین زمان تریاژ و میزان تریاژ صحیح- از مزایای قابل توجه این سامانه می باشند. نتیجه گیری: طی این مطالعه سامانه بومی تریاژ الکترونیک برای اولین بار در کشور در دانشگاه علوم پزشکی تبریز طراحی شد. با توجه به رویکرد بیمارستان ها در استفاده از سیستم های رایانه ای، مدل تریاژ الکترونیک می تواند بعنوان الگویی برای بهره گیری از رایانه در بخش های اورژانس بیمارستان ها باشد.

مقدمه: باتوجه به ضروررت کاهش زمان انتقال ودرمان بیماران، مسئله انتقال بیماران به وسیله هواپیما یا هلی کوپتر می تواند نقش مهمی درکاهش مرگ و میر بیماران ایفا می نماید هدف از این مقاله بررسی دموگرافیک بیماران منتقل شده توسط هلیکوپتر امداد به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران، با هدف ضرروت مناسب برای تریاژ مصدومان و استفاده مناسبتر از امکانات می باشد. روش ها: دراین مطالعه پرونده های بیماران منتقل شده توسط اورژانس هوایی به بیمارستان امام خمینی (ره) از شروع پایه گذاری اورژانس هوایی (خرداد 1379 ) تا پایان اسفند 1380 مورد بررسی از لحاظ اپیدمیولوژی تروما و چگونگی خدمات دهی اورژانس قرار گرفتند. یافته ها: از 158 بیمارمورد مطالعه 92% بیماران بر اثر تصادف آسیب دیده بودند. شایع ترین محلهای آسیب اندام ها و سپس سر وگردن بود و شدیدترین آسیب دربیماران مولتیپل ترومای دچار آسیب به سر وگردن و توراکس دیده شد. میانگین فاصله زمانی بین ورود بیمار به اورژانس واولین ویزیت پزشک 23 دقیقه بود و اکثر بیماران در سرویس جراحی عمومی وسپس در سرویس ارتوپدی مورد درمان قرار گرفته بودند . نتیجه گیری: استفاده از معیار مناسب جهت غربالگری بیماران امداد هوایی ضروری به نظر می رسد. همچنین تعداد بالای بیماران نیازمند خدمات سرویس اورتوپدی و جراحی عمومی نشانهء لزوم تجهیز بیشتر نیرو و امکانات امداد هوایی در این زمینه است.

مقدمه: احیای قلبی ریوی(CPR) در جلوگیری از 25% مرگ ها به خصوص مرگ های خارج از بیمارستان نقش مهمی دارد. این پژوهش با هدف تعیین موفقیت تیم CPR در ارتباط با بیماران این مرکز انجام شده است. روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که در مرکز آموزشی درمانی بعثت همدان در 6 ماهه اول سال 1387 بر روی372 بیمار که در دپارتمان های بیمارستان به دلیل ایست قلبی تنفسی CPR شده اند انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، فرم های تنظیم شده برای ثبت گزارش پزشکان و تیم پرستاری از نظر اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران بوده است. یافته ها: در این بررسی از کل CPR های انجام شده میزان موفقیت اولیه 34% موفق و 66% ناموفق بودند و موفقیت نهایی فقط 11% بوده است. نتیجه گیری: مرجع بودن این مرکز در سطح استان از نظر بیماران ترومایی و غیر تروما در بالابودن تعداد CPR تأثیر به سزایی داشته و آموزش مداوم تیم CPR به منظور موفقیت بهتر تیم از اولویت برخوردار است.

مقدمه: تریاژ فرایند اولویت بندی بیماران بر طبق نیاز پزشکی آنان است. پرستار تریاژ برای فرایند تریاژ ضروری بوده و بسیاری از کشورهای توسعه یافته انواعی از سیستم های اولویت بندی بیماران را در بخش اورژانس استفاده می کنند. هدف از این تحقیق بررسی وضعیت تریاژ در بخش های اورژانس بیمارستان های تبریز از دیدگاه پزشکان و پرستاران بود. روش ها : مطالعه از نوع توصیفی بوده و روی 176 نفر از پزشکان مسئول اورژانس و پرستاران شاغل در بخش های اورژانس شهر تبریز انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد فری و بورر و پرسشنامه گرانسون و همکاران بود که پس از تأیید روایی و پایایی استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار 14-SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و جهت دستیابی به اهداف مطالعه و پاسخ به سوالات پژوهش از آمار توصیفی (فراوانی، درصد و میانگین) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سازماندهی تریاژ در بخش های اورژانس بر پرسنل انجام دهنده آن، تسهیلات، منابع و عملکردهای تریاژ تمرکز دارد اما اصول مربوط به تریاژ در بخش های اورژانس شهر تبریز به طور یکپارچه نیست. 8/68 درصد اعلام کردند پرستار تریاژ به بخش اورژانس اختصاص داده نشده است. 72 درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشته اند که ایستگاه تریاژ در بخش های اورژانس وجود ندارد. 65 درصد پاسخ دهندگان اعلام نمودند که بیماران در سالن اورژانس تریاژ می شوند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد که با توجه به نبود سیستم تریاژ استاندارد و سازمان یافته از نظر تخصیص نیروی انسانی و الویت بندی بیماران و پرسنل، لذا در این تحقیق، ضرورت تحقیق بیشتر بر تریاژ در بخش های اورژانس و به ویژه در حوزه های پرسنلی و توجه بیشتر مسئولین درمانی در اجرایی شدن سیستم تریاژ استاندارد مورد تأکید است.