پوزیتیویزم

معرفی و بررسی روشهای تحقیق، از جملة مهمترین موضوعاتی است که در مجلات علمی پژوهشی قابل طرح است. با توجه به رویکرد علوم انسانی اجتماعی به روشهای کیفی پژوهش و نیز جایگاه ویژة روش کیفی نظریه سازی داده بنیاد، این مقاله به بررسی این روش می پردازد. در این مقاله سعی شده است نه فقط تکنیکهای مورد استفاده در این روش معرفی گردند، بلکه جایگاه معرفت شناسی آن نیز مورد بررسی قرار گیرد.

این مقاله در صدد تحلیلِ هستی شناسانه نظریات چارلز داروین و میشل فوکو با هدف دست یابی به وجوه اشتراک بین آن دو است. در نگاه نخستْ مقایسه چارلز داروین با میشل فوکو مقایسه ای ناهمگون است و شاید در بهترین حالت بعید به نظر آید؛ زیرا از یک سو، شالوده تفکر فوکویی را که یکی از پایه های اصلی جنبش «پسامدرن» است، مفهوم نسبی گرایی (relativism) شکل می دهد؛ از سوی مقابل، تفکر داروینی، یا همان داروینیسم، به عنوان نظریه ای در حوزه علوم تجربی و به طور خاص علم زیست شناسی، بیشتر با عینیت گرایی (objectivism) شناخته می شود که در تضاد با نسبی گرایی (relativism) است. برخلاف تصور بسیاری از داروینیست ها و متفکرین پسامدرن و فوکویی، نوشتار حاضر تلاش می کند تا با بررسی بنیان های فلسفی داروینیسم و نگرش فوکویی اثبات کند که هر دوی آنها از منظر هستی شناسی بر دو اصل «ماتریالیسم» و «پوزتیویسم» بنا گذارده شده اند.