ابن زیاد

سرانجام عبرت آموز مسبّبان و قاتلان شهدای کربلا در این دنیا و حوادثی که برای آنان افتاد، حاوی نکات عبرت آموز و قابل توجه برای انسان ها پس از واقعة عاشوراست. از یزید بن معاویه گرفته تا ابن زیاد، شمر، عمر بن سعد و فرماندهان و سپاهیانی که با امام حسین (ع) و یارانش برخورد کردند، همه در مدّت کوتاهی پس از حادثة کربلا گرفتار عواقب کار خود شدند. یزید، بیش از چند سال، زنده نبود و پس از آن به هلاکت رسید. ابن زیاد، شمر، سنان بن انس، حرمله و سایر افراد مؤثر در سپاه کوفه نیز چند سالی به زندگی خود ادامه دادند و سرانجام همة آن ها به دست مختار ثقفی، هلاک شدند. این مقاله به شیوه توصیفی-تبیینی و براساس منابع کتابخانه ای نوشته شده است.

مقاله حاضر، شخصیت عبیدالله بن زیاد و نقش او در کربلا  را بررسی می کند. عبیدالله مدتی در خراسان و بصره حگومت کرد و زمان حرکت امام حسین (ع) به دلیل سبقه درخشان خود و پدرش نزد حکومت یزید و معاویه، والی کوفه شد و تمام سپاهیان فرستاده شده به کربلا تحت فرمان وی بودند. نقش وی در به وجودآمدن واقعه کربلا این بود که سپاه حصین بن نمیر را فرستاد تا مسیر امام (ع) را سد کند و ایشان را به مسیری دیگر منحرف کند، سپس عمر سعد را راهی کرد که با امام (ع) درگیر شود و درنهایت بعد از جنگی سخت، امام (ع) و تمام یاران ایشان را به شهادت رساند. نقش وی به قدری چشم گیر است که هم عصران وی و خود یزید او را عامل اصلی واقعه عاشورا می دانند. درحالی که به ظاهر پیروز میدان بود، ولی درواقع با ظلمی که به خاندان پیامبر (ص) کرده بود، شکست خورد و خیلی زود توسط شیعیانی مثل مختار ثقفی به بدترین وجه کشته شد.