ابتکار عمل

هدفازپژوهشحاضر،تعیینرواییوپایایینسخهفارسی پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش می باشد. بدین منظور، 400 ورزشکار دختر و پسر در سطوح مختلف ورزشی از بین ورزشکاران رشته های مختلف به شکلنمونه گیریتصادفی انتخاب گردیدندو نسخهفارسی پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش را تکمیل کردند. ابتدا، با استفادهاز روش ترجمه باز ترجمه ،رواییصوری و صحتترجمه پرسش نامه تأیید گردید. در ادامه،به منظورتعیینرواییسازةپرسش نامه ازتحلیلعاملیتأییدیمبتنی بر مدل معادلاتساختاری استفاده شد و برایتعیینهم سانیدرونی آن، ضریبآلفایکرونباخ به کار رفت. پایاییزمانیسؤال ها نیز توسط ضریبهم بستگی درون طبقه ایدرروش آزمون آزمونمجددبررسی گردید وبرایتعیینهنجار،نقاطدرصدیمورداستفاده قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از عدم برازش مطلوب مدل اولیه پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش (37 سؤالی) می باشد. پس از حذف 10 سؤال (عامل تجربیات منفی)، مدل مرتبه اول و دوم از شاخص های برازندگی قابل قبولی برخوردار شدند. علاوه براین، ضرایبآلفایکرونباخوهم بستگیدرون طبقه اینشان داد کهنسخهفارسی پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش با 27 سؤال ازهم سانی درونی و پایایی زمانیقابل قبولیدربیننوجوانان ورزشکاربرخورداراست؛ لذا، نسخه فارسی پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش به عنوان ابزاری روا و پایا قابلیت استفاده شدن توسطپژوهشگراندر جهت شناسایی اثرات مشارکت ورزشی بر جنبه های مختلف زندگینوجوانان را دارا می باشد.

به رغمِ استقرار قانونیِ نهادهای ترمیمی در نظام عدالت کیفری اطفال و نوجوانان ایران؛ نهادهای پیش بینی شده فاقد بسترهای اجرایی اند. پژوهش حاضر بر پایه روش مصاحبه «گروه های تمرکزی» با قضات محاکم اطفال و نوجوانان تهران و وکلاء و مشاورین انجمن حمایت از حقوق کودکان به این پرسش پاسخ داده است که: قضات چگونه و با چه ابتکارعمل هایی زمینه های کاربستِ برنامه های ترمیمی در محاکم کیفری اطفال و نوجوانان را فراهم می آورند؟ دو مانع اصلی در مسیرِ کاربست برنامه های ترمیمی در محاکم کیفری اطفال و نوجوانان وجود دارد که با تفسیرهای ترمیمی از مقررّه های قانونی نظیر ارجاع به میانجی گری در تمامیِ جرایم تعزیری، تضعیف ارکان تشکیل دهنده جرم، استفاده از ظرفیّت قانونیِ گذشت مشروط یا معلّق و اخذ رضایت از شاکی پس از اعلام ختم دادرسی و پیش از اصدار رأی از ابتکارعمل های «قضایی»؛ و هم چنین جایگزینیِ نهادهای مشابه با تأسیس های قانونیِ بلااجرا نظیر ایجاد شورای صلحی و واحد مددکاری، قرار ارجاع به میانجی گری به منظور مقابله با آمارگرایی و نیز همکاری با وکلای انجمن حمایت از حقوق کودکان به منظور حل معضلات ناشی از کیفیت نامطلوبِ دفاع وکلای تسخیری از ابتکارعمل های «ساختاریِ» قضات آن ها را دْور می زنند.