رتبه علمی

هدف: هدف این پژوهش، تحلیل پیوندهای میان شاخص های هزینه کرد تحقیق و توسعه و شاخص های رتبه علمی است. روش: پژوهش حاضر با روش علم سنجی انجام شده است و جامعه آماری آن مشتمل بر 37 کشوری است که بر اساس اطلاعات مربوط به دوره 15 ساله 1996 تا 2010 در پایگاه سایمَگو در سه خوشه مورد بررسی قرار گرفته اند. داده های آماری این پژوهش از پایگاه های اطلاعاتی وب آو ساینس، سایمَگو، نظام رتبه بندی کیو اِس، نظام رتبه بندی شانگهای و نظام رتبه بندی تایمز استخراج شده اند. از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و اسپیرمن برای تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که همبستگی مثبتی بین دو دسته شاخص های هزینه کرد تحقیق و توسعه و همچنین تعیین رتبه علمی کشورها وجود دارد. بنابراین، با سرمایه گذاری در بخش اول، می توان امیدوار بود که رتبه علمی کشور افزایش یابد. اصالت/ارزش: در این پژوهش اثر شاخص های هزینه کرد تحقیق و توسعه روی رتبه علمی بررسی شده است و می توان با تکیه بر یافته های این پژوهش، با اطمینان زیادی پس از هزینه کرد در شاخص های تحقیق و توسعه، منتظر افزایش رتبه علمی بود.

هدف: اثر تعاملی رﺗﺒه علمی اعضای هیئت علمی و سطح عملکرد پژوهشی آنان، محل مناقشات نظری و تعارض در نتایج پژوهشهای میدانی بوده است. استفاده از طرح پژوهش طولی می تواند با شفاف سازی ارتباط ﻋﻠّﻰ و معلولی متغیّرها، بخشی از این تعارضات را مرتفع کند. لذا هدف پژوهش حاضر، تحلیل روند تغییر در سطح عملکرد پژوهشی اعضای هیئت علمی در کارراهه شغلی با استفاده از پژوهش طولی بود. روش: بر خلاف سبک رایج در مطالعات این حوزه که تمرکز بر طرحهای پژوهش مقطعی است؛ مطالعه حاضر از طرح پژوهش طولی استفاده کرده و با اندازه گیری مکرر ضریب عملکرد پژوهشی یک نمونه ثابت 103 تایی از اعضای هیئت علمی در طول مسیر شغلی، اثر ارتقای رتبه بر عملکرد پژوهشی آنان را بررسی کرده است. یافته ها: آزمون آنالیز واریانس در گروههای وابسته، تفاوت عملکرد در مراتب مختلف علمی را برای اعضای هیئت علمی تأیید کرده است. نتیجه گیری: مرحله دانشیاری برترین مرحله از حیث رشد انتشارات پژوهشی است و این رشد در مرحله استادی کاهش یافته است.