کودکان۳-۶ سال

کودک از تولد پای در راهی می نهد که می تواند شخصیت و جسم او را تکمیل و خلاقیتش را پایه گذاری کند. یکی از روش های رشد خلاقیت، روش غیرمستقیم یا تأثیر محیط طبیعی و غیرطبیعی در بروز و افزایش خلاقیت در کودکان است. از این نظر فضاهای آموزشی ازلحاظ ساختار مکانی به عنوان بستری مناسب برای رشد کودک معنا می پذیرند. تحقیق پیش رو کاربردی و روش آن پیمایشی-اکتشافی با شیوه توصیفی است. در این پژوهش، جهت شناخت نیاز و انتظار کودکان از فضای باز آموزشی، تکنیک نقاشی، مشاهده و مصاحبه نیمه سازمان یافته مخصوص کودک استفاده شد تا اطلاعات لازم در مورد فضای باز دلخواه کودکان حاصل شود. جامعه موردتوجه، کودکان 3-6 سالِ مهدها و پیش دبستانی های شهر تهران و حجم نمونه، 25پسر و 35دختر که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. تمام اطلاعات موجود در نقاشی کودکان با تفکیک بر اساس جنسیت و مطابق با اهداف ادبیات موضوع به لحاظ آمار توصیفی طبقه بندی شدند و درنهایت بعد از تفسیر و تحلیل کیفی تصاویر، با کمک 5 نفر از مربیان کودک با سابقه بیش از 15سال و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد، دکتری روانشناسی و یا علوم تربیتی، با استفاده از روش دلفی نتایج به جمع بندی رسیدند. یافته ها نشان از تشابه ها و تفاوت هایی برای دختران و پسران بود. پیشنهاد می شود برای پسرهای 3-6 سال در حیاط، زمین چمن، درختان بلند و گیاهان خوش بو در کنار پیش بینی مکانی برای نمایش دوره ای چارپایان حتماً وجود داشته باشد. همچنین طراحی مسیر عبوری با خط کشی عابر پیاده و زمین بازی های توپی گروهی برای پسران در نظر گرفته شود. برای دخترهای 3-6 سال در حیاط، امکان کاشت درختچه و گیاهان رنگی میسر باشد و مکانی برای قفس ماکیان، خرگوش و یاگوسفند در نظر گرفته شود. بر وجود فضاهای سایه انداز و نیمه باز همراه با تزئینات برای دختران تاکید می شود و پیشنهاد می گردد وسایل بازی آن ها رنگارنگ همراه با تزئینات باشد.