دروی

زبان های دنیا، با روش های مختلف مفهوم جمع را نشان دار می کند. تعدادی از این روش ها ساختواژی، تعدادی نحوی و بعضی واژگانی هستند. پرسش این تحقیق آنست که در زبان تاتی، از مجموع زبان های ایرانی شاخه شمال غربی، مفهوم جمع به چه روشی بیان می شود؟ زبان تاتی مورد بررسی این پژوهش، گونه دروی از گونه های تاتی رایج در روستای درو derav از روستاهای بخش شاهرود خلخال است. در این زبان، روش های ساختواژی، ساختواژی- نحوی، مطابقه فعلی و مطابقه ضمیری، مضاعف سازی، ترکیب و نیز روش واژگانی برای بیان مفهوم شمار جمع به کار می روند. داده های این تحقیق به روش میدانی جمع آوری شده و در تحلیل از شّم زبانی نگارنده که خود گویشور تاتی است، نیز استفاده شده است. در این زبان، نام های خانوادگی و نیز اندام های بدن، هر کدام روش خاصی برای بیان جمع دارند که در هیچ بافت دیگری آن روش به کار نمی رود. رعایت ساخت ارگتیو در این گویش باعث شده، اسم ها و ضمایر جمع دو شکل فاعلی و غیرفاعلی داشته باشند. مطابقه فعلی و ضمیری در این گویش اجباری است. تعدادی از روش های بیان جمع در این گویش مختص انسان است و برای اشیاء و جاندار به کار نمی رود. شمار در این زبان یک مقوله دستوری اجباری است و رعایت نکردنش موجب بدساختی می شود.